Skinfaxi - 01.11.1958, Blaðsíða 11

SKINFAXI
107
hef og hef lengi haft á þessu málefni, al-
veg eins og ég svara bréfum og fyrir-
spurnum á reilcning sama aðila.“
„Dr hvað efni hafið þið unnið?“
„Fram að þessu eingöngu úr tágum,
hasti og filti. Til dæmis hafa verið búnar
til úr tágum og basti körfur, skálar, lampa-
fætur og lampaskermar, og úr filti alls
konar dýr og brúður. En nú ætlum við
að fara að vinna úr beini og horni, og úr
því efni má margt vinna, svo sem spæni,
pappírshnífa, nælur og fjölmarga skraut-
muni. En þar sem er fyrir hendi gott liús-
rými, eins og í félagsheimilunum, má auð-
vitað vinna úr ýmsu fleira efni, svo sem
járni og tré. Og eins og þú skilur, þá eru
munirnir, sem til eru búnir, ekki neitt
aðalatriði. Það er ekki lítils virði, að ungt
fólk komi saman til einhvers annars en
þess að herma eftir nýjustu tízku í mis-
jafnlega til lcomnu og ekki alltaf heppi-
legu skemmtanalífi, ræði í ró og næði
áhugamál sín, læri handtök og komizt
að raun um, að það býr yfir handlagni,
þroskist að hugkvæmni og smekkvísi og
sjái, livað má gera úr litlu og ódýru efni
sér til gagns og gamans. Já, liugsaðu þér,
hvað má gera í sambandi við tómstunda-
iðju til að opna augu unglinganna fyrir
nýtni og góðum smekk í híbýlaprýði.“
„Þú ert þegar búinn að nefna félags-
lieimilin tvisvar.“
„Já, og ég nefni þau aldrei of oft. Mér
eru svo hugstæð húsnæðisvandræðin hér
í þessari stóru borg til slíkra starfa sem
þessara. Nú eru félagsheimilin ekki notuð
víðast hvar nema að litlu leyti og oft til
mannfunda, sem ekki eru beinlínis til upp-
eldis- eða menningarbóta. En sannarlega
eru þau ekki of stór fyrir þá starfsemi,
sem þar þyrfti að komst upp. Hugsaðu
þér tómstundaiðju unga fólksins, bast- og
tágavinnu, bein- og hornsmíði, trésmiði,
ljósmyndagerð og ljósmyndatækni. Svo
eru það íþróttahópar, starfsíþróttaflokkar,
leshringar, framsagnahópar, leikæfingar,
taflflokkar, umræðufundir um ákveðin
viðfangsefni, dansskemmtanir, þar sem
aðeins fólk úr sveitinni er saman komið
og ölvun útilokuð, samkomur, þar sem
fróðleikur og skemmtun skiptast á — og
loks fundir um málefni dagsins i sveit-
inni, liéraðinu og landinu. Eg er viss um,
að þegar fram í sækir, þykir hvorki nauð-
syn bera til né lieldur viðurkvæmilegt, að
félagslieimilin séu notuð til skemmtana,
þar sem alls konar lýður safnast saman
og unga fólkið kemst stundum í tæri við
vandræðamenn víðs vegar að, stundum
margra héraða og bæja.“
„Gætir þú ekki hugsað þér að verja
einhverjum tíma ársins í leiðbeiningu um
tómstundaiðju hér og þar um landið?“
„Jú, — ég gæti einskis frekar óskað
mér en að eiga kost á að sinna slíkum
störfum, sýnikennslu og leiðbeiningu, o.
s. frv.“
Hér skal nú staðar numið, þó að margt
mætti um þessi mál segja og skrifa, en
þetta mundi nóg til að fólkið í ungmenna-
félögunum sjái, hvaða möguleikar hlasa
við á þessum vettvangi til gamans og
gagns.
Ritstjóri Skinfaxa vildi gjarnan eiga von
á bréfum og greinum um þetta málefni
frá félögum og forystumönnum hér og
þar í byggðum landsins.