Skinfaxi - 01.04.1970, Síða 15

Er ísland óbyggilegt?
Það fór svo sem vænta mátti, að hinn
aukni búferlaflutningur íslendinga frá
landi sínu yrði dreginn inn í okkar þröng-
sýnu flokkapólitík. Stjórnarandstaðan kenn-
ir stefnu ríkisstjórnarinnar um atvinnu-
leysið og versnandi lífskjör launafólks und-
anfarið, en fólksflutningarnir eru afleið-
ingar af þessu. Stjórnarliðar eru hins vegar
annarrar skoðunar um fólksflutningana.
Stærsta stjórnarblaðið leggur áherzlu á að
skýra frá því, að fólk komizt í rauninni ekki
í betri lífskjör erlendis. í þessu skyni hef-
ur blaðið leitt fram allmörg vitni úr hópi
brottfluttra og aftur snúinna. Vitnaleiðsl-
urnar ganga þá gjarnan út á slæman að-
búnað, vinnuhörku, herskála í hótelstað,
slæman mat, vatnsleysi og salernaskort í
útlandinu o.s.frv. Blaðið segir, að allir hafi
gott af að skoða sig um í heiminum, —
komast að því, að þeir hafi séð lífið í út-
löndum í hillingum og snúa síðan heim til
fósturjarðarinnar reynslunni ríkari.
Nú hlýtur það að vera dýrt spaug að
flytja til Ástralíu og heim aftur til þess
aðeins að kynnast áðurnefndum hlutum, en
til Ástralíu fluttu 170 manns á s.l. ári, en
samtals munu um 2000 manns hafa flutt
brott frá íslandi á þessu eina ári (1969).
Hér eru aðeins taldir þeir, sem flytjast bú-
ferlum en ekki þeir, sem fara til að leita
sér atvinnu tímabundið erlendis. Lang-
mestur hluti þessara útflytjenda er ungt
fólk á þrítugsaldri. Samkvæmt skýrslum
Hagstofu íslands jókst útflutningur fólks
frá íslandi um 70% á árinu 1969 miðað við
árið á undan, og innflutningur fólks til ís-
lands minnkaði um svipaðan hundraðshluta.
Þegar pólitískir aðilar deila um þessi
mál: gleymist venjulega alvarlegasti þáttur
vandamálsins, eða þá að litið er vísvitandi
fram hjá honum. Hér er átt við þá hættu,
sem fólgin er í því, að ungt fólk hætti að
treysta á land sitt og getu þjóðarinnar til
að lifa þar mannsæmandi lífi. Það er stað-
reynd, að nær allt það unga fólk, sem að
undanförnu hefur flutzt til útlanda, fer
ekki vegna þess, að það vilji ekki búa á
íslandi. Það er alls ekki ævintýraþrá eða
landkönnunarlöngun, sem fyrst og fremst
kallar það brott, heldur blátt áfram vantrú
á að hér sé hægt að lifa bærilegu lífi.
Það er brýn nauðsyn að hér verði veru-
leg skoðanabreyting meðal ungs fólks. En
þessi vantrú á getu landsins til að brauð-
fæða þegna sína má hiklaust rekja til ráða-
manna þjóðarinnar. Hversu oft hafa þeir
ekki þrástagast á því, að atvinnuvegir
landsins séu svo einhæfir, landið sé svo
harðbýlt að hér hljóti allt að vera miklu
erfiðara en annars staðar. Við séum svo
fáir og smáir, að það sé eiginlega óhugs-
Vinnum með íslenzkum framleiðslustéttum
að því að gera ísland að landi, sem eftir-
sóknarvert er að búa í.
SKINFAXI
15