Skinfaxi - 01.04.1970, Qupperneq 17

kom það venjulega í hlutWerners Bassler
að framkvæma spyrnuna. Einnig höfðu
þeir Grewenig og Ottmar, bróðir minn,
nægileg spyrnuhögg til að skjóta kröftug-
lega að marki af svona löngu færi. í slík-
um tilfellum var að sjálfsögðu ekki hægt
að miða nákvæmlega. Knötturinn tók
fyrst og fremst stefnu á markið, en gat
lent ýmist í hægri eða vinstri hluta þess.
Því nær sem aukaspyrnan var víta-
teignum, þeim mun þéttari varð varnar-
veggur andstæðinganna. Áður fyrr skutu
spymusérfræðingar okkar af alefli upp á
von og óvon í vegginn við slík tækifæri.
En árangurinn var yfirleitt smár. Knött-
urinn hrökk einfaldlega til baka, og stöku
sinnum var einn maður í veggnum „skot-
inn niður“, þegar knötturinn skall harka-
lega á honum.
Hér áður fyrr varð Paul Janes frægur
fyrir að spyrna með góðum árangri úr
aukaspymu í gegnum göt á varnarveggn-
um, og stóð mörgum ógn af þessu. ÖIl
góð knattspyrnulið hafa nú séð við þessu
og Mta ekki slíkan bilbug á veggnum
finnast.
Þess vegna fórum við að leggja áherzlu
a þá aðferð að spyma knettinum yfir
vegginn við slík tækifæri. Með góðri
æfingu reyndist þetta áhrifamikið í
keppni Það sem ræður úrslitum er samt
það, að knötturinn fái nægan hraða.
Oft sér maður einstaka leikmenn lyfta
knettinum listilega yfir varnarvegginn úr
aukaspyrnu, en því miður kemur knött-
urinn alltof oft með svo litlum hraða að
uiarkinu að markvörður hefur nægan
bma til vamar, jafnvel þótt hann þurfi
að færa sig enda á milli í markinu.
Æfing samkvæmt formúlunni um varnar-
múrinn. Tveir menn verja hornið, sem er
nær. f miðju er gott útsýni til knattarins frá
markverði.
Hvernig er nú hægt að fá meiri hörku
og hraða í shkar spyrnur?
Áríðandi er: Knötturinn verður í fyrsta
lagi að fara upp fyrir vamarvegginn, en
hann má ekki fara í meiri hæð sem svarar
hæð þverslár marksins. Ferill knattarins
verður að vera regluleg boglína, — og
skinfaxi
17