Skinfaxi - 01.04.1974, Blaðsíða 12

Ungmennafélögin
og nútíminn
Guömundur Gíslason.
Hin síðari ár hafa menn velt því fyrir
sér hver væri staða ungmennafélags-
manna í nútímaþjóðfélagi. Hvort þessi
félagshreyfing sem spratt upp sem þjóð-
ernishreyfing upp úr síðustu aldamótum
eigi heima meðal fólks í dag.
Vitaskuld er gagnrýni og umræða æski-
leg um málefni félagshreyfinga og aðra
þætti í þjóðlífinu. Þannig má vænta þess
að eðlileg þróun fái greiðastan framgang.
Það heyrist oft rætt um hnignunarskeið
hjá ungmennafélögunum, þau væru á
villugötum og kæmu ekki til móts við
fólkið sem byggir landio.
Raunar verður því ekki neitað að
starfið hefur verið í öldum sem og ann-
að í margbrotnu lífsferli mannanna. í
up]diafi var félagslegur þáttur starfsins
mjög stór miðað við aðra starfsemi, svo
sem íþróttir, en breytingar hafa orðið
á ríkjandi þáttum starfsins í samræmi við
breyttar aðstæður. Þannig hefur á
ákveðnum tímum dregið ur félagsstarf-
seminni og íþróttastarfið orðið meira
áberandi. Hafa þar mestu ráðið ytri á-
stæður svo sem atvinnuástand, árferði
og meðal annars staða í þjóðmálum.
Þannig hefur félagsleg starfsemi í formi
funda ætíð verið öflugri þegar stórmá'l
hafa borið hátt í íslenskri þjóðfélagsbar-
áttu.
Raddir hafa ómað sem segja ung-
mennafélögin blóm aldamótanna er föln-
að hafi og höfði ekki til nýrrar kynslóðar.
Þessari röksemd er full ástæða til að
’hafna því í henni felst alls ekki djúpstæð
hugsun. Hver sá sem kynnir sér inntak
og markmið ungmennafélagshreyfingar-
innar sér að þar er hreyfing sem byggir
meðal annars á máltækinu „maður er
manns gaman“ og er beinlínis ætlað að
laga sig að aðstæðum á hverjum tíma, en
ekki fella einstaklinginn inn í ákveðinn
ramma.
Það má segja að íþróttirnar hafa verið
ofarlega á baugi um nokkurt skeið, en
þó er augljóst að straumhvarfa má vænta
á næstu árum.
Við erum óðum að læra, sem betur fer,
að ekki er allt fengið með auði verald-
12
SKINFAXI