Skinfaxi - 01.08.1986, Page 26

Ungmennavika í Noregi
Texti: Freygarður Þorsteinsson
Norræn ungmennavika er haldin ár
hvert og til skiptis á Norðurlöndunum.
í þetta sinn var hún haldin í Noregi
dagana 6.-12. júlí. Skilyrði til þátttöku
er að vera á aldrinum 16 til 25 ára og
hafa áhuga á norrænu samstarfi.
Markmiðið með vikunni er að ung-
menni á Norðurlöndum og frá Suður-
Slesvík hittist og séu saman í eina viku
við leik og störf. Þannig er ædunin að
styrkja tengsl milli ungmenna inn-
byrðis og einnig þeirra félaga og
sambanda sem þau eru fulltrúar fyrir.
Árla morguns hinn 6. júlí lagði 8
manna hópur frá UMFÍ (1 strákur og 7
stelpur) af stað til Oslóar með flugi.
Ferðinni var síðan heidð dl Atrá þar
sem norræn ungmennavika átti að
hefjast um kvöldið. Við komuna til
Noregs tók á móti okkur fulltrúi frá
Noregs Ungdomslag sem fylgdi okkur
inn í Osló og var okkur innan handar á
meðan við biðum efdr að leggja af stað
til Atrá. Við lögðum af stað þangað um
kl. 16.3o, ásamt svíum og nokkrum
norðmönnum, með rútu sem Noregs
Ungdomslag á. Á leiðinni út úr Osló
stoppuðum við svo stutta stund í
Vigelandsparken, garði sem geymir
ótrúlegt safn höggmynda. Síðan ókum
við áfram sem leið lá í gegnum
Drammen og til Kongsberg þar sem
fleiri norðmenn bættust í hópinn. Því
næst var ekið áfram dl Atrá, þar sem
við hittum aðra þátttakendur. Að
sjálfsögðu urðu þar miklir fagnaðar-
fundir hjá þeim sem áður höfðu verið á
svona vikum. Alls mættu í Atrá um 60
manns frá S-SIesvík og öllum
Norðurlöndunum nema Finnlandi.
Dagskrá vikunnar var hefðbundin.
Kjarninn var starf vinnuhópa sem voru
5 í þetta skipd. Boðið var uppá leiklist,
vísnasöng, útilíf, blómaskreydngar og
steinaslípun. Af þessum hópum völdu
menn svo einn dl að starfa í.
Hópamir störfuðu þó minna en verið
hefur undanfarin ár. í staðinn var farið
út í náttúruna. Á þriðjudegi var gengið
á Gaustatoppen sem er 1883 m. á hæð.
Þaðan má í góðu veðri sjá u.þ.b. einn
sjöunda hluta Noregs. Það var að sjálf-
sögðu ekki skilyrði að fara á toppinn en
flestir íslendinganna létu sig þó hafa
það að fara alla leið. Uppi mætti okkur
heldur kaldranalegt veður, napur vindur
og snjóél. Þegar allir höfðu skilað sér
af fjalli, heilir á húfi, var ekið til
Rjukan þar sem skoðað var safn sem
hefur að geyma minjar frá baráttu
norskra andspyrnumanna við þjóðverja í
seinni heimsstyrjöldinni.
Eftir hádegi á miðvikudag var hópnum
skipt niður í smærri hópa sem síðan
fóru í heimsókn til fjölskyldna í
nágrenninu. Þarna gafst okkur tækifæri
á að kynnast því hvernig fólkið býr og
komast í betri tengsl við það. Um
kvöldið komu fjölskyldurnar með okkur
dl baka og horft var á leikrit sem
leikhópur frá Atrá sýndi.
Eftir hádegi á fimmtudag stóð til að fara
upp óbyggðir og liggja í tjöldum um
nóttina en vegna þess hve kalt var, þá
var hætt við þá fyrirædun og gefið
bæjarleyfi í Rjukan í staðinn. Á
föstudaginn var síðan ekið upp að Már
vatni, gengið meðfram því og grillað í
maunn áður en haldið var dl baka.
Hér hefur verið sdklað á því helsta sem
gerðist að deginum en kvöldin voru lfka
notuð. Haldnar voru kvöldvökur þar
sem hver þjóð lagði fram sinn skerf.
Einnig voru diskótek fyrir þá sem vildu
dansa. Vinsælla var þó að sitja og
spjalla og hafa það notalegt. Ekki var
óalgengt að slíkar setur entust framefdr
nóttu.
Á föstudagskvöld var síðan sleginn
botn í skipulagða dagskrá með
kvöldverði. Þar kepptust menn við að
raða í sig matnum og haldnar voru
ræður. Eftir borðhaldið lék hljómsveit
fyrir dansi en svo óheppilega vildi til að
gítarleikarinn sleit streng og vara-
strengur var ekki til staðar. Hljóm-
sveitin hvarf því á braut en framtaks-
samt fólk úr hópnum hélt uppi fjörinu
allt dl morguns.
Svo rann laugardagurinn upp og
þar með kveðjustundin. Hún var að
sjálfsögðu tregablandin, þvíþað er erfitt
að kveðja nýfengna vini og vita ekki
hvort eða hvenær maður sér þá aftur.
Margir hugga sig þó við það að næsta
ár verður aftur haldin ungmennavika.
Spyrja má til hvers sé verið að halda
svona viku. Hvað vinnst? Mér finnst
enginn vafi leika á að samskipd sem
þessi eru af hinu góða. Sjóndeildar-
hringur manna víkkar, því þeir kynnast
jafnöldrum sínum og viðhorfum þeirra.
Tungumálakunnátta er oft nýtt dl hins
ýtrasta og menn öðlast sjálfstraust í
notkun mála. Mikilvægast er þó að
menn geta eignast vini til lífstíðar og
þá má segja að tilgangi vikunnar sé
náð.
Að lokum vil ég minna á að næsta
ungmennavika verður í Færeyjum að
ári.
Freygarður Þorsteinsson
26
Skinfaxi