Skinfaxi - 01.05.1991, Blaðsíða 19

V I Ð T A L
„Mamma keyra, mamma keyra”,
öskruðu labbakútarnir
„Markmiðið er að halda sér í góðu formi”,
segir Unnur, fertug tveggja barna móðir, sem hleypur enn.
Unnur Stefánsdóttur er fertug
íþróttakona sem enn er að. Hún
ætti að geta verið okkur hinum
góðfyrirmynd. Húnhefurlengi
keppt í íþróttum og er alls ekki
hætt, hleypur út um allan
Kópavogsbæ og á túnunum við
Vorsabæ í Árnessýslu, þar sem
húneralinupp. íþróttaskórnir
eru alltaf hafðir með hvert sem
hún fer. Það er frekar að
tannburstinn gleymist, það er
jú hægt að fá Iánaðan
tannbursta, öðru máli gegnir
um íþróttaskó númer 38.
Aðalmarkmið Unnar er að
halda sér í góðu formi og Iáta
sér líða vel. Á Landsmótinu í
Mosfellsbæ í sumar gerði hún
sér lítið fyrir og sigraði í 400
metra hlaupi og kom öllum á
óvart.
Er virkilega hægt að vera fertug
“kelling” og sigra keppinauta
sem eru 20 árum yngri? Hver
hefur upplifað það að heyra
kallað „mamma keyra,
mamma keyra” og finnast eins
og komið hafi verið upp um
sig? Svari nú hver fyrir sig,
ekki ég.
Unnur Stefánsdóttir er þekkt
frjálsíþróttakona úr HSK. Hún er fædd
að VorsabæíFlóaogerfóstra aðmennt.
Húnólst uppáheimili þarsemallirtóku
meira og minna þátt í íþróttum og
félagsmálum. Það er því ekki að undra
að hún hafi niikinn áhuga á íþróttum og
félagsmálastarfi,nefnilegapólitík. Hún
valdi ekki Kvennalistann heldur
rótgrónari samtök, Framsóknar-
flokkinn, og þar hefur hún barist fyrir
þvíaðfáfleiri konurtil starfaíflokknum.
Reyndar var það tilviljun sem réði því
Mér fannst hvíla á mér mikil ábyrgð að
vera í landsliði og maður vildi ná góðum
árangri, en það gekk auðvitað misvel.
Það var fyrst í keppnisferðum með
landsliðinu og í utanlandsferðum á
vegum UMFI að ég upplifði þaðað vera
ekki númer eitt, tvö eða þrjú og það var
sérstök tilfinning”.
Á árunum 1972-1981 lagði Unnur
hlaupaskóna á hilluna, fór að eiga börn
og stundaði nám í Fóstruskólanum.
„Fyrir Landsmótið 1981 áAkureyrifór
ég að æfa og fannst ég vera það sterk að
ástæða væri til að halda eitthvað áfram.
Égæfðimjögmikiðfrá 1981 til 1987og
á þeim tíma náði ég mínum besta árangri
á hlaupabrautinni. I Svíþjóð náði ég
56,09 sek í400 m og svo náði ég 2,14,9
mín í 800 m. Mér líður mjög vel að
keppa í löndunt þar sem veðurfar er
að hún fór að vera í
slagtogi við þessa tík.
Jú, ræður-nar hans
Denna voru sennilega
svo heillandi. Unnur er
gift Hákoni
Sigurgrímssyni fram-
kvæmdastjóra Stéttar-
sambands bænda og
eiga þau tvo syni, Finn
15 ára og Grím 14 ára.
Unnur gekk ung í
Ungmennafélagið
Samhygð, en þar hafa
margirbetri íþróttamenn
verið, t.d. Pétur Guð-
mundsson kúluvarpari.
„Gaulverjar höfðu
nrikinn áhuga á íþróttum
og í gamla daga vorum
við krakkarnir oft með
íþróttamót, jafnvel í
matartímanum. Það var
enginn sem setti það
fy ri r sig að borða og fara
svo beint í keppni. Við
komum okkur upp
litlum íþróttavelli,
gerðum þar sandgryfju,
settum upp hástökks-
súlur og mældum út
braut fyrir langstökk og hlaup. Þetta
voru frábærir tímarog aðal skemmtunin
var að fara á íþróttamót og vera bæði
þátttakandi og áhorfandi”.
Loksins komin í rétta
grein
„Ég byrjaði eins og aðrar stelpur í
langstökki,l 00 metra hlaupi og
hástökki. Þaðvarekkifyrrenárið 1972
að ég fór að keppa í víðavangshlaupi og
þá fann ég að lengri hlaupin áttu betur
við mig. Eftiraðég fórað æfa400 m og
var kontin í landsliðið þá sögðu menn
við mig „Jæja Unnur, ertu nú loksins
búin að finna þína réttu grein?!”. Ég
hafði þá keppt í langstökki, 100 og 200
m hlaupi og boðhlaupum án þess að
finna mig almennilega.
Skinfaxi
19