Skinfaxi - 01.12.1993, Blaðsíða 22

Sjöfn Jóhannesdóttir sóknarprestur á Djúpavogi:
JÓLAHUGVEKJA
Hratt líður tímans stund. Enn er hún
komin jólafastan. Þegar þú horfir til
baka, finnst þér svo skammur tími
liðinn frá síðustu jólum.
Allir leggjast á eitt að undirbúa
helga hátíð. Því hvílir einhver dul-
magnaður dýrðarljómi yfir þessum
undirbúningstíma jólanna. Þótt vetur
gnauði og myrkrið sé í þann mund að
yfirgnæfa náttúruljós, er líkt og ríki
sumartíð í hug og hjarta. I myrkri
ljómar lífsins sól.
Ég var eitt sinn á ferði í fjarlægu
landi þar sem margt var frábrugðið og
ólíkt því sem ég hafði áður þekkt. Siðir
og venjur, menning þjóðarinnar og
trúarbrögð, allt var þetta með öðrum
brag en okkar vestræni, kristni menn-
ingararfur. A meðan ég dvaldi þarna
vildi svo til að innfæddir héldu sína
stærstu trúarhátíð. Daginn fyrir hátíð-
ina skreyttu þeir bambusstöng og létu
hana standa úti fyrir húsunt sínum.
Ég spurði um tilefni þessarar trúar-
hátíðar.
Og svarið var: „Guðirnir okkar stíga
niður til jarðar meðan hátíðin stend-
ur“.
Þetta er ekki ólíkt tilefni okkar jóla,
hugsaði ég og spurði hvort þeir gæfu
vinum sínum og fjölskyldu gjafir.
„Við færum guðunum okkar gjaf-
ir“, var svarið.
Á fyrsta degi hátíðarinnar sá ég svo
skrúðgöngu þar sem karlar og konur
báru gjafir sínar, sem fyrst og fremst
voru matur og ýmsar skreytingar til
hofsins. Allt var með miklum hátíðar-
brag. Þarna voru guðunum færðar
fórnir, gjafir, og allir voru glaðir og
fullir eftirvæntingar. Þessi þjóð hélt
sína stærstu trúarhátíð og ég fann til
samkenndar og skyldleika við jólin
okkar kristinna manna. Margt var auð-
vitað frábrugðið, - en annað líkt, eins
og það að skreyta tré, gefa gjafir og
gleðjast af slíku tilefni.
Þannig erum við mennirnir, við
eigum svo margt sameiginlegt. Við
erum með mismunandi trúarbrögð,
tölum hin ýmsu óskyldu tungumál,
kynþættirnir og löndin eru mörg og
menningin fjölbreytt. En það er einnig
svo margt sem sameinar mannkynið,
miklu fleira en það sem sundrar. Við
eigum svo líkar gleðistundir, hvaða
maður til dæmis gleðst ekki við vöggu
lítils barns, sem horfir saklausum,
björtum augum sínuin til þessarar ver-
aldar. Hvort sem við erum hvít eða
svört, búum á Indlandi eða íslandi, þá
gleðjumst við. Öll eigum við okkar
hátíðir sem auka lífið og hafa mikla
merkingu. Við fögnum og gleðjumst á
líkum stundum, við grátum og hryggj-
umst af sömu reynslu, hvar sem er í
heiminum. Við þráum það sama, -
vonir, óskir og draumar mannkyns eru
þeir sömu hvar sem við búum og við
finnum til á líkan hátt.
Þrátt fyrir þetta vill samt sundrungin
vera fyrirferðarmeiri í daglegu lífi.
Daglega heyrum við fréttir af stríði og
hörmungum sem nærast á hatri og
óeiningu mannsins. Jafnvel í okkar
eigin þjóðfélagi er sundurþykkjan og
deilurnar áberandi. Engu breytir þótt
við séum flest af sama kynþætti, með
sama menningarbakgrunn og eigum
svo margt annað sameiginlegt.
Stundum sáir hatrið og sundur-
drægnin sér innan heimilisins og milli
hjóna. Ekkert þráir maðurinn þó meira
en frið í hjarta og að lifa í sátt við
sjálfan sig og samferðamenn.
Á aðventu og jólum verður eining
mannlífsins svo opinber. Kærleikanum
vex styrkur, umburðarlyndið eykst og
mannúð gagnkvæms trausts ríkir frem-
ur í daglegri umsýslan. Þú finnur vel
innra með þér að eitthvað stórt og mik-
ilfenglegt er í vændum. Samt er það
ekki svo að aðventan leysi öll vanda-
mál sem þjaka einstakling, fjölskyldu
eða þjóðfélag. - En í ljósi aðventunnar,
í endurvarpi jólaljóssins, kann að vera
að við fáum séð viðfangsefni líðandi
stundar út frá nýju sjónarhorni. Máttur
kærleikans vex í öllu mannlífinu.
Jesús Kristur fæddist í þennan heim,
hann sagði sjálfur að hann væri sendur
til að flytja fátækum gleðilegan boð-
skap, boða bandingjum lausn og blind-
um sýn, láta þjáða lausa og kunngjöra
náðarár Drottins. I krafti kærleika og
vonar undirbúum við helga hátíð á
jólaföstu. Þótt erill og hraði einkenni
daga föstunnar umfram aðra tíma árs-
ins, er einnig líklegt að fjölskyldan tali
og starfi meira saman vikurnar fyrir jól
en í annan tíma. Jólin eru fjölskyldu-
hátíð og allir hafa verk að vinna svo
hátíðin megi vera sem gleðiríkust.
Gleði jólanna er samofin undirbúningi
þeirra. Ekki í því hversu miklum fjár-
munum er varið til gjafa og annarra
hluta, heldur í því hugarfari sem fjöl-
skyldan hefur ræktað nteð sér á jóla-
föstunni til undirbúnings hátíðinni.
Einn þáttur í þeim undirbúningi er að
minnast þeirra sem Jojást. Að létta
bróður böl og bæta raunir hans, að
seðja, gleðja, græða mein sé gleði
kristins manns.
Jólin eru fagnaðarhátíð af því að við
leggjum okkur fram um að gleðja hvert
annað í nafni þeirrar stærstu gjafar er
við höfum þegið - komu Jesú Krists í
heiminn. Það er boðskapur jólanna sem
allt helgar og gefur öllunt undirbúningi
tilgang. Þú horfir rneð von til jóla. Guð
gefi þér styrk til þess að taka á móti
jólum í gleði og friði. Gleðileg jól.
22
Skinfaxi