Skinfaxi - 01.10.1995, Blaðsíða 29

En þrátt fyrir að húsið sé óhagstætt er ótrúlegt hvað fólk nær að
nýta það. Það er æft á göngunum og svo er búið að útbúa
þreksal í einhverju holi sem var upphaflega ætlað sem gangur,
en aðstaðan er ekki nægilega góð.
Tómas: Eg er nú ekki alveg sammála þessu því það er fínt að æfa
í þessum sal fyrir körfuboltann og svo er mjögjþægilegt að hafa
heitan pott, þreksal og sund á sama staðnum. Eg miða alltaf við
Val þar sem við höfðum svo til enga lyftingaraðstöðu og þar var
enginn heitur pottur eða neitt þess háttar.
Anna: Eg held samt að þetta hús sé ekki jafn hagkvæmt og
braggarnir sem byggðir eru í dag. Það má sem dæmi nefna það
að alls staðar fyrir utan hliðarlínurnar er stutt í steinveggi sem
getur verið mjög hættulegt og erfitt að eiga við. Þetta hús er
bara ekki stórt og plássið nýtist illa.
En hvernig er útiaðstaðan hérna á sumrin fyrir
knattspyrnuna og frjálsar?
Anna: Knattspyrnuaðstaðan er orðin mjög góð og ekki hægt að
kvarta þar. Þeir eru komnir með tvo grasvelli en voru lengi bara
með einn malarvöll. Frjálsíþróttaaðstaðan er slök en nú er svo
bjart framundan þar að það tekur því ekki að kvarta yfir því.
Uppeldistarf í íþróttum
Er erfitt að ala upp góðan íþróttamann á íslandi í dag?
Tómas: I körfunni er mjög auðvelt að halda krökkunum við
efnið.
Anna: Ég held að það sé kannski öðruvísi hérna í Borgarnesi þar
sem allir eru í körfunni og því ekki aðrar íþróttir eins og
handbolti sem toga. Ég held að það séu ekkert fleiri freistingar
sem toga í krakkana á Islandi en annars staðar í heiminum. Það
þarf bara að skipuleggja vel framtíðina og undirbúa hvernig á að
standa að málunum. Við komum aðeins inn á þetta áðan en
Islendingar horfa ekki oft nógu langt fram á við og halda að
hlutirnir gerist bara af sjálfum sér. Ég held að það skipti öllu
máli að þeir sem að stjórna og þjálfa starfi rétt og líka að það séu
hæfir þjálfarar frá grunni. Það hefur vantað hérna á Islandi að
hæfir þjálfarar séu ráðnir handa yngriflokkunum en í rauninni
er það mikilvægasti tíminn fyrir íþróttamann að hafa hæfan
þjálfara.
Þetta hefur verið að lagast á hinum síðari árum og mér
sýnist framtíðin vera bjartari.
Tómas: Það hefur vantað að hafa menntaða einstaklinga
með yngri flokkana. Oft hafa t.d. meistaraflokksstrákar
verið ráðnir fyrir yngri flokka en þrátt fyrir að þeir hafi
skilning á sinni íþrótt hugsa þeir oft ekki um uppeldislegu
hliðina.
Anna: Það segir sig alveg sjálft að ef þú hefur ekki góða
uppalendur verður það mjög erfitt að ala upp góðan
íþróttamann.
Tómas: Italski landsliðsþjálfarinn í körfubolta var hérna hjá
okkur í sumar og hann var að segja að það væri alltof algengt að
eftir því sem þú ferð í eldri flokk því betri verður þjálfarinn.
Hann var algjörlega á móti þessu og sagði að þetta ætti að vera
alveg öfugt.
Anna: Enda gefur það oftast mest að þjálfa yngri krakka og þú
nærð mest út úr einstaklingnum á þeim aldri. Það er t.d. mjög
takmarkað hvað þú getur fengið út úr leikmanni í meistaraflokki
- hann hefur þá þegar mótað sinn stíl.
Tómas: Þú breytir mönnum ekki svo mikið heldur felst þjálfun
á meistaraflokki oft í því að nýta það sem fyrir er sem best.
Er mikilvægt fyrir krakka að vera í mörgum íþróttum á
meðan þau eru ung?
Anna: Tvímælalaust. Ekki þannig að það sé of mikið álag en
þau eiga að prófa allt. Ég held að gamla góða leikfimin og
gólfæfingar sem gerðar voru séu mjög mikið vanmetnar en það
er mjög mikil undirstaða fyrir allar íþróttir sem þessar æfingar
veittu. Þessar æfingar skila sér í jafnvægi, samsvörun á milli
vöðvahópa, góðri samæfingu og hreyfingu. Norðmenn leggja til
morgnana til ellefu á kvöldin. Maður nær aldrei að slappa alveg
af og hugsa ekkert um vinnuna.
Nú ferðist þið bæði mikið útaf vinnunni, koma ekki dagar
þar sem þið þurfið bæði að fara úr bænum á sama tíma?
Tómas: Það gerist til dæmis núna um helgina. Anna er að fara
að keppa á Isafirði og ég er að fara með yngri flokk á Akureyri.
Ég tek börnin með mér og fæ pössun hjá systur hennar á
Akureyri.
Anna: Það var heppni að hann þurfti að fara á Akureyri annars
hefðum við verið í meiri vandræðum. Annars búa mamma og
pabbi hérna í Borgarnesi og án þeirra
hefðum við aldrei getað haldið þessum
störfum - þau eru búin að bjarga
okkur ansi oft. Ég fæ samt stundum
samviskubit þegar það koma
kannski tvær, þrjár helgar í röð þar
sem við náum ekkert að vera með
krökkunum.
Eruð þið ánægð með
íþróttastarfsemina hérna í Borgar-
nesi?
Anna: Það er ekki hægt að kvarta
yfir áhuga á íþróttum en auðvitað má
alltaf betur gera í sambandi við
aðstöðu. Hitt er hins vegar annað mál
að Islendingar eru voðalega kærulausir
hvað varðar skipulagningu og halda oft
að hlutirnir bara reddist af sjálfum sér.
Eftir að hafa verið úti í Noregi þá sé ég
oft að hérna vantar framtíðarsýn,
markmið og aga, þá má að vísu
vera millivegur á milli Norð-
manna og Islendinga því Norð-
menn eru
helst
til
of skipulagðir en Islend-
ingar of kærulausir.
I sambandi við
aðstöðuna þá er það
kannski helst
íþróttahúsið sem er
barns síns tíma og
hálfgerð tímaskekkja.
Þar eru krókar og
kimar sem aldrei nýtast,
þar er engin aðstaða
fyrir fatlaða og úr
stúkunni sést ekki
einn þriðji af
vellinum. Sund-
laugin er líka
mjög lítil og léleg
aðstaða fyrir
áhorfendur.
SKINFAXI 29