Skinfaxi - 01.04.1997, Blaðsíða 17

Töluverður munur er á 1. og 2. deild í handboltanum. Hvaða
ráðstafanir telur þú að þurfi að gera svo að Breiðablik fari
ekki beint niður aftur ?
Kaupa, kaupa og kaupa. Nei, kannski ekki alveg. Ég hefði viljað
sjá alla í hópnum sem fóru upp halda áfram, nema Atla
Hilmarsson því að bæði var hann kominn á aldur og við vissum
að hann ætlaði sér að þjálfa í 1. deildinni ef hann fengi tilboð.
Hina hefði ég viljað sjá koma fram og segja: „Nú tökum við þetta
næsta vetur.“ Nokkrir leikmenn hafa því valdið mér vonbrigðum.
Það sem verður að vera til staðar er ákveðinn grunnur, ákveðinn
rammi og ákveðinn hópur, síðan getum við blandað inn í þennan
hóp nýjum mönnum. Það þýðir ekki að kaupa 80%-90% liðsins
nýtt. Til þess að halda sæti okkar í fyrstu deildinni þurfum við að
styrkja liðið með nokkrum mönnum en við þurfum líka að breyta
hugarfarinu geysilega mikið. Það verður að segjast eins og er að
handboltinn í dag er orðin hálf atvinnumennska.
Hú er það alþekkt að til að lið nái árangri þurfi samstillt átak
t>æði utan vallar sem innan. Telur þú að umgjörð
handboltans hjá Breiðabliki sé slik að búast megi við
stígandi hjá liðinu á komandi árum?
Til þess að ná árangri þarf liðið að vera gott, þjálfarinn þarf
auðvitað að leggja sitt af mörkum og einnig stjórnin og allt sem í
knngum hana er. Ég tel að stjórnarmenn séu borðnir og búnir til
að gera sitt besta. Tveir eða þrír góðir leikmenn er ekki nóg,
heldur verða margir áðurnefndir þættir að fara saman. Mín
skoðun er sú að fólk verði að vera mátulega geðveikt til að ná
árangri í 1. deild. Ef maður er með lið sem er mátulega blandað
skapmönnum og mönnum með góða tækni þá næst árangur.
Flínkir spilarar einir sér eru ekki nóg. Upp á framtíðina að gera
verðum við að hlúa vel að yngri flokkunum og mér finnst vel
staðið að þeim málum í dag.
Hverjar eru væntingar þínar til liðsins, ertu búinn að setja
•jðið í eitthvert ákveðið sæti sem þú stefnir að?
Eg hef aldrei tekið neitt að mér nema að gera það vel, ná
árangri, annars sleppi ég því einfaldlega. Það er spurning hvort
Það er nóg. Við þurfum í raun allir að gera betur en okkar besta,
við þurfum að leggja meira á okkur en í fyrra því næsti vetur
verður erfiðari. Við þurfum að byggja sjálfa okkur upp fyrir
komandi átök. Liðið kemur til með að fá fleiri skelli, tapa fleiri
leikjum. Þá er það spurningin um sjálfstraustið hjá hverjum og
einum, hjá mér og hjá hópnum í heild sinn. Ég segi eins og
Þorbjörn Jensson þegar hann var spurður um væntanlegan
árangur í Japan. „Við stefnum að því að vinna alla leiki.“
Brasðurnir Bragi, Björn og Aðalsteinn bregða á leik.
Meiri peningar eru nú komnir í spilið í handboltanum en
áður, leikmenn ganga kaupum og sölum. Hver er þín
skoðun á þessari þróun ?
Við getum ekki endalaust ætlast til þess að leikmenn leggi á sig
þrotlausar æfingar og leiki allt upp í 8-9 sinnum í viku og það
bara fyrir ánægjuna. Það verða alltaf að koma inn einhverjir
peningar. Þessar peningagreiðslur ættu að vera dreifðari milli
leikmanna en ekki að einstaka leikmenn fái kannski
verkamannalaun fyrir að leika en hinir ekkert. Ég vil sjá að
leikmenn geti æft frá klukkan 4-6 og fái vinnutap greitt á móti og
geti verið heima hjá fjölskyldu sinni á kvöldin.
Hvaða áhrif hafði Þýskalandsdvölin á þig sem þjálfara?
Ég hafði góða þjálfara ytra, tvo þjálfara er höfðu þjálfað bæði
þýska og svissneska landsliðið svo að af þeim lærði maður
mikið. Reynslan er maður aflar sér sem leikmaður er geysilega
mikilvæg. Ég hef skrifað niður allar æfingar frá 1985 allt frá því
að Geir Hallsteinsson var með okkur. Þegar ég fór Þýskalands
hélt ég því áfram bæði hvað varðar undirbúning fyrir tímabilið og
æfingar á meðan á því stóð. Það kemur sér að góðun notum
núna.
Hver er helsti munurinn á þýskum og íslenskum 1. deildar
handbolta ?
Breiddin á liðunum er töluvert meiri í Þýskalandi og þar eru
miklu meiri peningarnir i spilinu en á íslandi. Við erum að tala
um hreina atvinnumennsku þó að hún sé kannski ekki í öllum
tilvikum opinber eins og til dæmis í knattspyrnunni þar í landi. Ég
mundi segja að á íslandi væru 2-3 lið sem komast með tærnar
þangað sem þýsku liðin eru með hælana, bæði hvað varðar
fjármagn og getu.
Nú átt þú tvo bræður, Braga og Björn, sem þú hefur þjálfað.
Hvernig láta þeir að stjórn?
Bragi er yngri og erfiðari. Hann var búinn að vera lengi undir
stjórn Boris aðstoðarlandsliðsþjálfara. Hann á það til að vera
svolítið fastur í ákveðnum í atriðum sem Boris hefur kennt honum
og stundum hefur verið erfitt að fá hann til að víkja út frá þeim.
Leikgleðina og einstaklingsframtakið hefur stundum vantað.
Við Björn höfum alist upp saman þar sem við erum á svipuðu
reki. Eins höfðum við spilað lengi saman áður þannig að
samstarfið milli okkar var ekkert vandamál. Ég hef líka leitað til
hans varðandi ráðleggingar.
Nú var Björn hættur í handboltanum en þú fékkst hann til að
byrja aftur?
Það er skemmtileg saga á bak við það. Árið 1983
spiluðum við Björn báðir með Breiðabliki í 2.deild
við Ármann. Þeir voru þegar fallnir í 3.deild sem
þá var. Okkur vantaði eitt stig til þess að fara upp
í 1 .deild. Við mættum klukkutíma fyrir leik eins og
venja er og hituðum upp í tíma. Þeir voru hins
vegar kæruleysið uppmálað og voru að tínast inn
þetta 10 mínútur fyrir leikinn og hituðu ekkert upp.
Það er skemmst frá því að segja að þeir unnu
okkur.
Fyrsti leikur eftir áramót á síðasta keppnistímabili
var einmitt á móti Ármanni. Ég var dauðhræddur
við þann leik minnugur leiksins frá 1983, eins voru
meiðsli í hópnum. Ég sagði við Björn að mig
vantaði leikmann til að þétta hópinn og hann yrði
að fara að hreyfa sig. Nú væri tækifæri fyrir hann
að hefna ófaranna Björn kom inn í hópinn og
leikurinn vannst. Hann var síðan með út tímabilið.
r3Á)
1907 ■■C1997
wr.wMi
17