Skinfaxi - 01.04.1997, Blaðsíða 41

-viðtal við Kristrúnu
Friðriksdóttur,
íslandsmeistara kvenna í
júdó
fjölmiðlum og skólum. „Júdó, eru það ekki svona spörk?” heyrir
hún oft, og þetta finnst henni lýsandi fyrir almenna þekkingu
íslendinga á júdó. Hún leggur sitt af mörkum í kynningu
íþróttarinnar og í vetur hefur hún aðstoðað við þjálfun yngri flokka
hjá Ármanni, jafnframt því að æfa stíft. í sumar hefur hún hug á
að þjálfa yngri krakkana í Ólafsvík, þar sem hún á heima.
„Ég reyni að vera í þessu af alvöru”, segir Kristrún. Framundan
hjá henni er Norðurlandamótið sem verður haldið í Svíþjóð um
miðjan maí. Hún er eina stelpan sem fer þangað ásamt sjö
strákum. í byrjun júni keppir hún síðan fyrir hönd íslands á
Smáþjóðaleikunum sem verða haldnir hér á landi. „Takmarkið er
að vinna Smáþjóðaleikana. Mér er sagt að ég eigi góða
möguleika og ef vel gengur fæ ég vonandi tækifæri til að fara á
fleiri mót.”
“Júdó er mjög skemmtileg íþrótt,
fyrir utan að þetta er ágætis
sjálfsvörn”, segir Kristrún
Friðriksdóttir sem nýlega varð
jslandsmeistari kvenna í júdó. Á
Islandsmótinu voru fimm keppendur
í kvennaflokki og Kristrún kastaði
öllum andstæðingum sínum á ippon.
Kristrún er í próflestri, en hún er á
fyrsta ári i Kvennaskólanum og líkar
vel. „Ég reyni að hanga í bekknum,”
segir hún brosandi þegar hún er
spurð að því hvort æfingarnar og
keppnirnar taki ekki of mikinn tíma
frá skólanum. Þrjár félagsæfingar
eru í viku auk styrktar- og þolæfinga.
Síðan bætast við landsliðsæfingar
einu sinni til tvisvar í viku.
Fimm ár eru síðan Kristrún fór á
byrjendanámskeið í júdó í Ólafsvík.
Tveimur árum síðar fór hún til
Reykjavíkur í skóla og byrjaði þá að
sefa með júdódeild Ármanns. Hún
segir að það séu of fáar stelpur að
asfa og að það vanti meiri
samkeppni í kvennaflokknum. í fyrra
fór hún fyrst að keppa við stelpurnar
af einhverri alvöru, fram að því
keppti hún aðallega við strákana.
.,Það hefur kannski komið mér til
góða að ég hef bæði æft mikið með
og keppt við strákana. Ég verð
kannski betri júdómaður fyrir vikið”.
Henni er samt mikið í mun að fá
fleiri stelpur í íþróttina, „júdó er ekki
bara strákaíþrótt, heldur bæði fyrir
stelpur og stráka!”
Hún segir að mögulegt sé að stelpur
tolli síður í júdó en strákar vegna
Þess hve íþróttin er líkamlega erfið. „Stelpur eru ekki hrifnar af
því að fá marbletti og svo þarf að klippa af sér neglurnar”, segir
hún hlæjandi. „Júdó er samt sem áður ekki einungis líkamleg
'þrótt”, heldur hún áfram, „maður þarf alltaf að vera á undan
andstæðingnum að hugsa”. Aðalþjálfari Kristrúnar er japanskur
og hann leggur mikla áherslu á tæknina, enda er hún aðalatriðið
1 júdó, segir Kristrún. Styrkur, snerpa, þol og liðleiki eru einnig
nauðsynlegir þættir. í júdó eins og flestum sjálfsvarnaríþróttum
eru reglurnar nákvæmar og mikið er lagt upp úr aga og virðingu.
"En þetta er alls ekki flókið og maður er fljótur að komast inn í
þetta”, segir Kristrún sannfærandi. Hún segir að fólk geti byrjað
9ð eefa júdó á hvaða aldri sem er og að mjög misjafnt sé hvenær
foppnum sé náð.
Kristrúnu finnst vanta meiri kynningu á íþróttinni, bæði í
41