Skinfaxi - 01.04.1997, Blaðsíða 40

Götuleikhúsið er líklega eitt af þekktari nöfnum
þegar leiklist ungs fólks ber á góma. Á örfáum
árum hefur það skapað sér svo mikla
sérstöðu í íslenskri leiklistarflóru að það á
sér engan líka. Það hefur til dæmis staðið
fyrir götuhátíð (karnivali) í tengslum við
þjóðhátíðardag okkar íslendinga og hefur vakið
mikla athygli fyrir leikgleði og frumleíka.
Krakkarnir staná
sig eins og heljii

l
Götuleikhúsið hefur verið starfrækt í tengslum við listsmiðju Hins
hússins og einungis yfir sumartímann. Núna í vetur var hins
vegar farið af stað með leiklistarkennslu við listsmiðju Hins
hússins og í tengslum við starfsnám Hins hússins. Starfsnám
Hins hússins stendur yfir í sex mánuði. Einn mánuð eru
krakkarnir á námskeiði hjá Hinu húsinu og svo eru þau í
starfsnámi ef svo má segja hjá ýmsum fyrirtækjum
Reykjavíkurborgar, nokkrum einkafyrirtækjum og svo hjá
listsmiðju Hins hússins. Starfsnámið er fjármagnað af
Reykjavíkurborg eins og allur rekstur Hins hússins.
Kolbrún E. Pétursdóttur leikari og var ráðin í hlutastarf sem
leiklistarleiðbeinandi við listsmiðju Hins hússins þegar ákveðið
var að fara af stað með leiklistarstarfsemi í febrúar síðastliðnum.
Blaðamaður Skinfaxa hitti Kolbrúni til þess að forvitnast um
þessa starfsemi listsmiðjunnar.
Hvað nákvæmlega er listsmiðja Hins hússins?
Starfsemi listsmiðjunnar er annars vegar tvíþætt. Hér vinna
krakkarnir að fyrirliggjandi verkefnum fyrir hádegi eins og til
dæmis að endurgera gömul húsgögn sem hefur verið komið til
endurvinnslunnar. Þessi húsgögn verða síðan notuð í kaffihúsi
sem á að koma upp í Hinu húsinu. Síðan kem ég eftir hádegi og
er með þau í leiklist. Leiklistarstarfsemin er enn þá að mótast
og ekki Ijóst hvað verður í framhaldinu, hvernig verður til dæmis
með leiklistarstarfsemina í haust. Það fer algjörlega eftir
þróuninni sem verður í Hinu húsinu og því fjármagni sem það
hefur yfir að ráða og getur veitt í Listsmiðjuna.
Þegar ég kom til starfa hér í febrúar þá voru tvær stelpur í
starfsnáminu þegar byrjaðar að vinna að brúðugerð og þróa hér
örlítið brúðuleikhús. Við tókum því þann pólinn í hæðina að
vinna það áfram. Hópurinn hjálpaðist að við að skrifa handrit og
úr því varð lítill skemtilegur leikþáttur sem við köllum „Ævintýri
Mara“. Þetta er samblanda af brúðuleikhúsi og leiknu. Þennan
leikþátt höfum við sýnt meðal annars á leikskólum og höfum
hlotið hreint frábærar viðtökur enda hafa krakkarnir staðið sig
eins og hetjur. Síðan höfum við verið að þreifa okkur áfram og
erum núna að prófa okkur áfram með myndbandsgerð. Við
vorum líka með „uppákomu" eða „gjöming" í Kringlunni í
tengslum við kynningu Hins hússins þar þannig að
leikhússtarfsemi listsmiðjunnar er svona að mótast.
Nú fer svo að líða að því að undirbúningur hefjist fyrir
Götuleikhúsið í sumar. Þó svo að Götuleikhúsið sé alveg
sjálfstætt fyrirbæri, vegna þess að sumar- og vetrarstarfsemi
Hins hússins er alveg aðskilin, þá er það unnið í samstarfi við
listsmiðjuna.
Hvernig gengur að fá krakka til að æfa og í raun og veru búa
til leikhús á sumrin?
Það er nú svo lítið mál. Það liggja fyrir tugir umsókna frá þeim
sem hafa áhuga á því að starfa með því. En fjármagnið sem lagt
er í þetta fyrirtæki er ekki meira en það að við getum ekki leyft
okkur að ráða nema örfáa, sem er mikil synd því að áhuginn er
greinilega mikill og fullt af góðu og hæfileikaríku fólki sem er að
sækja um. Þess vegna er það nú synd að við getum ekki ráðið
fleiri en raun ber vitni. Við erum að tala um umsóknir frá yfir
fimmtíu manns en við geturm einungis ráðið níu manns. Þetta er
í raun og veru erfitt og mjög flókið fyrirbæri þegar meira fjármagni
er ekki veitt í þetta en raun ber vitni. Það hefur raunar verið svo
frá því að götuleikhúsið tók til starfa fjöldinn allur af fólki sem
hefur starfað við þetta í sjálfboðavinnu. Þetta er auðvitað full
vinna og ekki hægt að leggja það á fólk eða ætlast til þess að
það vinni tvo mánuði á ári fullkomlega í sjálfboðavinnu.
Hvernig er að vinna með svona ungu fóiki, miðað við til
dæmis fólk sem hefur einhverja reynslu, að ég tali nú ekki
um atvinnuleikara?
Það er auðvitað gjörólíkt en það er gaman að vinna með þessum
krökkum. Það má eiginlega segja að maður tengist slagæðinni
með því að vinna með svona ungu fólki. Ég hef mjög mikið
kennt leiklist og þá hef ég yfirleitt verið með yngri hópa. En fyrst
og fremst lít ég á það sem forréttindi að vinna með þessu unga
fólki.
Mér finnst líka gífurlega miklu máli skipta að krakkar fái að
kynnast leiklist einhvern tímann því bara það að taka það skref
að koma fram fyrir áhorfendur getur reynst mjög erfitt en um leið
eflt viðkomandi til muna. Það væri óskandi að það tækist í
framtíðinni að leggja línurnar með leiklistarstarfsemi á vegum
Hins hússins, þannig að hér yrði unnið mikið sköpunarstarf. Þá
get ég séð það fyrir mér að þessir krakkar komi mun sterkari út
úr starfsnámi Hins hússins því leiklist eflir innri mannin auðvitað
mjög mikið.
Það væri auðvitað gaman í framtíðinni að sjá þessa tvo þætti
listar, leiklist og myndlist eða öllu frekar hönnunarlist sameinast
enn frekar hér hjá listsmiðjunni. Það hjálpar náttúrlega til þegar
koma þarf leiklistarsýningum á laggirnar að þau smíða leikmuni
og leiktjöld sjálf. Eins og til dæmis þegar við settum
brúðuleikhúsið upp þá voru tvær stúlkur hérna í listsmiðjunni
komnar með megnið af brúðunum áður en það var ákveðið að
setja upp brúðuleikhús og síðan hjálpuðust krakkarnir við að
Ijúka því sem eftir var af undirbúningnum. Markmiðið með svona
vinnu er auðvitað að sem mest af sköpuninni sé þeirra. Síðan
hlýtur markmiðið auðvitað alltaf að vera að efla sjálfstraust og
virkni þeirra eins gert er ráð fyrir í öllu því sem Hitt húsið tekur
sér fyrir hendur.
40
Texti: Gunnar Melsted
Mynd: Úr einkasafni