Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1944, Blaðsíða 17

K V E Ð J A
Til Vilborgar Kristjánsdóttur, 9 ára, með þökk fyrir
samveruna sumarið 1939. //. Th. B.
Út viö sundin ægis blá,
unga, hrundin bjarta,
þér í bundnu máli má
miðla stund frá hjarta.
Níu aldurs ár þú ber,
elskar kaldan sjáinn.
Á8ur dvaldi enginn hér
yngri faldagnáin.
Glöö um víöi á húnahund
hyggjufríö þú undir
Villa blíö, meö bernskulund,
bjartar, þýöar stundir.
Um þig spjalla ærið títt
Egils Skalla sveinar.
Til þín falla héöan hlýtt
hugans allar grevnar.
Kristjánsdóttir, valiö víf,
Vilborg, þróttug kvinna,
yndis njóttu, allt þitt líf
auönu gnótt skal finna.
hinum eftirsóttu rostungstönnum. Villiendur og
gæsir eru þar líka í mikilli mergð. Víða í fjalla-
hlíðunum er mjúk steintegund, sem eldur vinn-
ur ekki á, og er auðvelt að gera úr honum ýmsa
þarfa hluti, svo sem potta og önnur eldhúsá-
höld. En það er ekki alltaf sumar í Grænlandi,
veturnir þar eru bæði langir og harðir, og því
hentar landið ekki öðrum en djörfum og harð-
gerðum mönnum, en slíkir menn geta lifað þar
góðu og óháðu lífi, frjálsra manna.
Þið norrænu menn, þið sem ekki getið þolað
yfirgang og ofríki slíkra manna sem Þorgeirs
Steinssonar, takið upp bú ykkar og fylgið mér
til Grænlands, þar bíður ykkar nýtt og ónumið
land, með nýjum og rniklum möguleikum.“ Þeg-
ar Eiríkur hafði lokið máli sínu, setti marga
hjóða, en aðrir spurðu hann spjörunum úr, um
frekari staðhætti í Grænandi. Eiríkur hófst
þegar handa um að safna að sér mönnum, sem
vildu fara með honum vestur um haf. En hon-
um gekk seint að vinna máli sínu fylgi, og það
var ekki fyrr en vorið næsta á eftir heimkomu
hans, að hann var búinn að fá það marga rnenn
til fararinnar, sem hann taldi sig þurfa, til þess
að geta hafið landnám á Grænlandi.
Magnús Kjærnested
minningarorð
Enn er fallinn einn af hermönnum íslenzku
þjóðarinnar. Magnús Kjærnested skipstjóri
andaðist snögglega þann 8. þ. m. Hann var
fæddur 4. júní 1890 á ísafirði, sonur hjónanna
Jóhönnu Jónsdóttur og Elíasar Kjærnested.
Ungur fluttist hann til Aðalvíkur með foreldr-
um sínum og ólst þar upp. Hann byrjaði mjög
ungur, eins og margir Vestfirðingar, að stunda
sjóróðra á opnum bátum, síðan á mótorbátum.
Árið 1910 réðist hann á togara til Hjalta Jóns-
sonar skipstjóra. Tók próf af Stýrimannaskól-
anum árið 1914, var síðan fyrst stýrimaður og
síðan skipstjóri á ýmsum togurum, útlendum
og innlendum. Hann réðist stýrimaður á m.s.
Skeljung 1930 og var síðan skipstjóri á því
skipi frá 1933 til dauðadags.
Magnús Kjærnested var ágætur sjómaður,
fór saman hjá honum kapp með forsjá. Hann
lét sér mjög umhugað um allt er laut að öryggi
skips síns og aðbúð manna sinna, enda naut
hann óskoraðs trausts þeirra. Honum farnað-
ist líka með afbrigðum vel á sinni löngu skip-
stjóratíð og varð aldrei fyrir neinu óhappi.
Magnús Kjærnested var glæsimenni hið
mesta og sómdi sér jafnvel á stjórnpalli skips
síns í stormi og stórsjó og í glæstum sölum,
þar sem öldur lífsgleðinnar rísa hátt og víf og
veigar gleðja sjómannanna hjörtu.
Lífsgleði hans var svo ósvikin og hressandi
að hvarvetna er hann fór var sem birti í kring-
um hann, enda var hann afar vinsæll og vin-
margur, en undir niðri var hann alvörumaður
með heilbrigðar lífsskoðanir.
VlKlNGUR
129