Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1951, Blaðsíða 11

Sjómaður:
k síldveiðnm fyrir iorkrlandi 1951
Nú er senn lokið síldarvertíðinni fyrir Norðurlandi,
og eru nú flest eða öll skip hætt og komin heim af
vertiðinni. Sjómenn hafa borið mismunandi úr býtum,
sumir hafa gert góða vertíð, en flestir hafa lítið úr
býtum borið. Ég ætla nú að gefa smálýsingar af sjálfu
lífinu á síldveiðunum við Norðurland, þar sem ég var
einn þátttakandi, ásamt fjöldanum. Við byrjuðum veið-
ar 5. júlí, en þá vorum við staddir 8 til 10 sjómílur
austur af Horni. Var þá mikið kastað og fengu ,sum
skip góða veiði, t. d. Helga, Illugi, Sigurður og fl.
skip. Veiði hélzt þarna fyrripart júlímánaðar, enda var
veður og allar aðstæður góðar. Þegar líða tók á seinni
hluta júlímánaðar, fór síldin að tregðast og fór þá
veiðin að minnka, en þó varð lítils háttar vart út af
Skagagrunni og út af Siglufirði. Síðan færðist leikurinn
Rödd frd Vestfjörðum
Blaðið Baldur á fsafirði birti nýlega
grein um stækkun landhelginnar og komst
þar m. a. svo að orði:
„Það mun almenn skoðun vestfirzkra
sjómanna, að aflaleysi undanfarinna ára
hér á Vestf jörðum stafi að verulegu leyti
af þeim mikla fjölda togara, sem veiðar
stunda hér útaf. Bendir margt til þess,
að þessi skoðun sé rétt. Meðal annars
hefur það þótt athyglisvert, að fyrstu
róðra eftir stórgarða, þegar togaraflot-
inn hefur legið í höfn, hefur afli oftast
verið skárri en endranær. Hvað sem þess-
ari skoðun líður, þá er aflaleysið hér vest-
anlands staðreynd, og ennfremur er það
almenn skoðun, að veiði með botnvörpu
sé frekleg rányrkja, sem nauðsynlegt er
að takmarka eða banna á vissum svæð-
um, helzt að landgrunnið sé allt friðað.
Krafa íslendinga um stækkun landhelg-
innar og alger yfirráð yfir fiskimiðunum
umhverfis landið er því eitt mikilvægasta
málið, sem nú er á dagskrá“.
lengra og lengra austur á leið og framar (dýpra). Vavð
síðan vart við síld djúpt út af Grímsey, 40 mílur N. V.
af Grímsey, og var þar feikna mikil síld, en smáar
torfur (peðringur), en mikið kastað. Möi'g skip fengu
ágætis veiði og sérstaklega skipin, sem lengst voru
úti. Þarna var mikil- síld og var hún gæf og gott að ná
henni.
í byrjun ágústs byrjaði veður að spillast aftur og
því fylgdi síldarleysi. Um miðjan ágúst kom góð sildar-
hrota austan við Langanes, 90 til 100 sjómílur, og
spillti veður þá veiði strax fyrsta dag veiðinnar. Um
kvöidið brældi, svo að skip gátu ekki orðið að lengur,
þótt síld sæist. Þarna mun hafa verið mesta síldar-
magnið, sem sást á vertíðinni. Torfurnar voru það
stórar, að sumir skipstjórarnir, sem verið hafa á síld
aður, höfðu aldrei séð aðrar eins torfur. T. d. köstuðu
4 bótar á smápart af einni torfu og sprengdu þeir
allir nætumar. Það var magnað, hve mikið flest skipin
skemmdu meira og minna næturnar, vegna stórra
kasta. Þarna fengu skipin góða veiði, þótt þau gætu
lítt verið að. Sum skipin fengu allt upp í 1400 til 1800
mál í 3 köstum á einurn degi.
Eftir þennan dag komu lokin í vertíðina. Brælan
hélzt til mánaðamóta ágúst-september, en þá létti til
svo skip gátu ferðast á milli, en ekki meira en svo,
því við lágum á Þórshöfn og siðan á Raufarhöfn til
byrjun septemberg, er við loksins komumst á Sig'lu-
fjörð, en þaðan var haldið heim á leið og komum við
heim 6 september. Við fiskuðum 3200 mál og var það
rétt fyrir tryggingu.
Á vertíðinni komum við á marga staði, t. d. Raufar-
höfn. Þegar þar er komið, getur manni dottið í hug
lítill Siglufjörður, hér áður fyrr, því þar er verksmiðja
í- fullum gangi dag og nótt. Skip streyma inn hlaðin
síld. Söltun er á öllum stöðum, sem skip getur legið
við. Þar eru þrjár stórar söltunarstöðvar og braggar
fyrir aðkomufólk, nýbyggðir á tveim stöðunum. Þegar
landlegur eru, er oft fjörugt á Raufarhöfn. í sumar var
mikið um landlegur í ágúst, skipin þá flest á austur-
svæðinu, og mörg skipanna vanalega í höfn á Þórs-
höfn og Raufarhöfn og oft fjörugt á dansleikjum, því
ekkert brennivín fæst þar. Enda segja sjómenn oft,
„að ekki þrifist sprúttsalar á Raufarhöfn og þessvegna
vilji síldin þangað".!!! Á Raufarhöfn ríkti mikil regla í
sumar, enda voru þar tveir lögregluþjónar úr Reykja-
vík. Menn þessir voru vel liðnir af sjómönnum, enda
sáust aldrei slagsmál eða illindi þar, og eiga lögreglu-
þjónarnir þakkir skyldar fyrir störf sín þar. Þar voru
réttir menn á réttum stað.
V I K I N □ U R
267