Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1951, Blaðsíða 20

Bréf frá ungum
stýrimanni
Eftirfarandi bréf er frá ungum íslenzkum
stýrimanni á dönsku skipi. Skýrir hann þar vini
sínum frá lífinu um borð, og er bréfið næsta
fróðlegt. Er það birt hér með góðfúslegu leyfi
viðtakanda. Væri það vissulega vel þegið, ef fleiri
íslenzkir sjómenn, sem um höfin sigla, vildu senda
Víkingnum slíka fréttapistla, hvort sem þeir eru
á íslenzkum eða erlendum skipum.
M.s. „Laura Miærsk“ 2U. 7. ’51.
Kæri Sigurður!
Loks læt ég nú verða af því að skrifa þér
nokkrar línur, eins og ég lofaði þér. Bið ég þig
afsökunar á því, að ég skyldi ekki gera það fyrr.
Ástæðan er sú, að ég vildi fyrst vera hér um
borð dálítinn tíma áður en ég skrifaði þér hvern-
ig mér líkaði og svoleiðis. Nú er ég búinn að
vera hér um borð í tvo mánuði, svo að nú er ég
búinn að átta mig á þessu flestöllu. Hefir mér
líkað ágætlega, bæði við skipið og skipshöfnina
frá því fyrsta. Skipið er um 10 þús. tonn dead-
weight. Er það byggt í Kaupmannahöfn 1939
hjá Burmester & Wain. Hefir það tvær B &
W dieselvélar með samtals 7800 hestöfl, sem
gefur því ca. 14 mílur. Skipshöfnin er 44 tals-
ins og auk þess er farþegapláss fyrir 12. Hefir
skipið áætlun til Austurlanda frá U. S. A., og
telst New York heimahöfn þess. Er ferðum þess
svo háttað, að fyrst er farið frá New York yfir
á vesturströndina til San Pedro og San Fran-
cisco. Þaðan til Filippseyjanna, Japan, Formosa
Franska-lndokína og Síam. Svo er farið aftur
til Filippseyjanna. svo upp til Japan og þaðan
aftur til San Francisco, San Pedro og New York.
Er eftir áætluninni gert ráð fyrir ca. 6 mán.
fyrir hverja ferð. Þó er hún það ströng, að skip-
ið er venjulega á eftir henni. Er þó unnið nótt
og dag við losun og lestun og hvergi stanzað
mínútu fram yfir það nauðsynlegasta. Skips-
höfnin er all-skrautlegur flokkur af öllum ald-
ursflokkum, frá fjórtán ára og upp í sextugt,
og af átta þjóðernum. Þó eru allir hvítir, að
minnsta kosti útvortis. Yfirmennirnir eru allir
danskir, nema ég, og flestir á aldur við mig,
en þó er ég yngstur þeirra. Eru það allt við-
kunnalegir menn og hafa komið prýðilega fram
við mig að öllu leyti. Bjóst ég við því, að ég
myndi hitta fyrir einhverja, sem mundu sýna
mér óvild, af því að ég væri íslenzkur, þar sem
það hefir nú oft verið grunnt á því góða milli
Dana og Islendinga, en sem betur fer hefir það
ekki skeð. Margt er líkt með starfsháttum hér
um borð og í íslenzku skipunum, en flest er þó
öðru vísi. T. d. verða allir stýrimennirnir að
skila átta stunda vinnu á dag, hvort sem legið
er við land eða verið á sjó. Þó eru sunnudagar
undanskildir, svo og aðrir lögskipaðir danskir
frídagar. Öll vinna fram yfir 8 tíma er svo
borguð aukalega. Kaupið er sæmilegt. Hef ég
á byrjunarlaunum ca. 800 kr. á mánuði með
dýrtíðaruppbót. Þar að auki kemur svo eftir-
vinnan, áhættuþóknun og Ameríkuuppbót. Með
þessu samanlögðu getur mánaðar-hýran náð ca.
1200 kr. og getur það talist ágætt. Þegar legið
er við land og unnið er við losun og lestun,
höfum við, ég og annar stýrimaður, eftirlit með
lestunum. Okkur til hjálpar höfum við tvo „kad-
etta“ og eru þeir einu mennirnir af dekksfólk-
inu, sem við skiptum okkur af. Alla vinnu á
dekkinu hefur fyrsti stýrimaður og þurfum við
hvergi að koma þar nálægt. Þegar verið er í sjó
hef ég 8—12 vaktina og með henni navigation-
ina. Var ég fyrst hálfhræddur um að ég gæti
ekki staðið mig í því, mér fannst ég búinn að
gleyma öllu. Allt hefir riú samt farið vel úr
hendi og’ nú er ég orðinn stálsleginn í þessu,
Eitt var líka ágætt við þetta allt saman. Það
er, að skipstjórinn kemur hvergi nálægt þessu
nema þegar hann fer yfir útreikningana hjá
mér, til að athuga hvort allt sé sannleikanum
samkvæmt. Er ég anzi smeykur um að hann
hefði gefið mér hornauga, ef hann hefði séð til
276
V I K I N G U R