Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1956, Qupperneq 24

börnum mínum og litla Jakobi Jóhanni, sem
er á leið í Laugarvatnsskóla með viðdvöl hjá
móður sinni í Reykjavík. Mér er ráðstafað í
herbergi því sem ,,Neskot“ nefnist í húseign-
inni Barmahlíð 32, en þar bjó Hannes áður
en hann eignaðist Sigrúnu. Dásamlegt að vera
kominn aftur heim eftir veðursælt, lærdómsríkt
og ánægjulegt ferðalag í alla staði og er þá
ekki hvað minnstur vandinn að þakka vel fyrir
sig. Hverjum ber þá fyrst að færa feginsóð
og þakkargjörð? Auðvitað honum, sem svo oft
gleymist í dagsins önn, gjafara góðra hluta,
góðum Guði, sem gaf okkur á Tungufossi hvort
tveggja í senn, góða ferð og góða heimkomu.
Næst er þeim að þakka, elskulegu ungu hjón-
unum, sem farið gáfu mér, ásamt öllum þeim
vinum og vandamönnum, sem hvöttu mig til
fararinnar, leyfðu hana og lögðu á sig erfiði
mín vegna, svo ég gæti hennar vel notið og
óskuðu mér af heilum hug góðrar heimkomu.
Og síðast, en vissulega ekki sízt, flyt ég sam-
ferðamönnum mínum á Tungufossi óskiptar
þakkir, þeim skipstjóra Jóni Steinsgrímssyni
og skipshöfn allri. Þetta var fyrsta skipstjórn-
arför Jóns og þótti mér sérstaklega vænt um
að fara þessa „jungfrúför" með honum, sem
ég hef þekkt frá því hann fæddist á Akureyri,
sonur hins ágæta vinar okkar hjóna og far-
sæla húslæknis Steingríms Matthíassonar öll
árin björtu, sem við bjuggum á Oddeyri, son-
arsonur þjóðskáldsins, öldungsins göfuga Matt-
híasar Jochumssonar, en í móðurætt þriðji mað-
ur frá höfundi „Pilts og stúlku“, sýslumanni
Jóni Thoroddsen. Og skipherrann villti ekki
á sér heimildir, hvort heldur hann á stjórn-
palli skipaði fyrir með lipurð og festu, ellegar
ræddi við útlenda ræðsmenn og skipamiðlara
á ensku eða frönsku, allt fórst honvim vel.
1 stuttu máli finnst mér ég geta um skips-
höfn alla á Tungufossi sagt, að þar var valinn
maður í hverju rúmi að samvizkusemi, prúð-
mennsku og drengskap öllum. Var mér það
sérstakt fagnaðarefni, að aldrei heyrði ég óvin-
samlegt orð hrjóta manna á milli á skipinu,
meðan ég var þar um borð.
Vona ég, að svo vel sem á Tungufossi sé
mannaður allur hinn glæsilegi floti Eimskipa-
félags íslands, því þá er hann vissulega þjóðar
sómi. Langi einhvern til að heyra hendingar
þær, sem oftast komu í huga minn þessar
björtu og hlýju kvöldstundir, sem ég dvaldi
á og við Miðjarðarhaf, þá hljóða þær í ein-
faldleik sínum þannig:
„Kvölds í blíða blænum
berst ég heim til þín,
yzt í úthafssænum
yndis sveitin mín“.
Þannig var mér tíðast hugsað heim.
Niðurl.
— Smœlki —
Tobías gamli var 90 ára og lagði af stað til kirkju
sunnudag’smorgun með Jósafat son sinn, sem var sjö-
tugur. Heitt var í veðri og vegurinn ógreiður. Jósafat
þreyttist og bar sig aumlega. Varð þá Tobías að reiður
og sagði:
— Ég hef alltaf sagt, að maður ætti aldrei að taka
börnin sín með í kirkjuferð.
H:
Ungur stúdent var fenginn til þess að kenna við hús-
mæðraskóla í forföllum aðalkennarans. Stúlkurnar hugs-
uðu sér að taka „vel“ á móti piltinum, og m. a. helltu
þær vatni í setuna á kennarastólnum. Stúdentinn, sem
hafði augun hjá sér, heilsaði bekknum, en síðan lyfti
hann kennarastólnum og sagði brosandi:
— Einhver ykkar hlýtur að hafa setið í þessum stól!
*
í ár eru það 925 ár síðan Ólafur helgi dó, ojá, tím-
inn líður.
H:
Bóndi nokkur fékk svohljóðandi skeyti frá kaupmann-
inum: Sendu 100 egg, ef góð, sendi ávísun. Bóndinn
svaraði um hæl: Sendu ávísunina, ef góð, sendi eggin.
*
— Ja, hvort refurinn er slægur, sagði refaskyttan.
— Einu sinni eltist ég við ref í marga klukkutíma, og
þegar mér loksins tókst að skjóta hann, þá var það
hundur.
*
Jón gamli var að blaða í myndabók. — Var Lúther
myrtur? spurði hann.
— Hvaða vitleysa.
— Jú, því hér stendur: Lúther á banasænginni, kop-
arstunga eftir Holbein.
52
VÍKINGUR