Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1959, Blaðsíða 9

'geta komið dýptarmælinum í
gangfært lag.
Ákvað skipstjórinn þá, í sam-
ráði við áhöfnina alla, að halda
áfram á miðin. Vann nú skips-
höfnin að því að þétta brúar-
gluggana, og síðan var haldið
áfram.
Loftskeytamaðurinn, Björn
Ólafsson, reyndist vanda sínum
vaxinn og kom öllum tækjum
skipsins í lag, þannig að þau
dugðu svo til alla leiðina heim.
Telur skipstjórinn það mjög vel
að verið af loftskeytamanninum
við þau skilyrði, sem eru um borð.
Veðrið skall d eins og
hendi væri veifað.
Aðfaranótt miðvikudagsins
4. þ. m. kom Gerpir á hin svo-
nefndu „syðstu karfamið“, á
50,27 brgr. Hafði hann fengið
7-—10 vindstiga veður á móti alla
leið. — Á meðan verið var að
veiðum á miðunum var veður
mjög sæmilegt og gott nema
fyrsta daginn. Afli var mikill af
góðum karfa, og þurfti yfirleitt
ekki að toga nema fáeinar mínút-
ur. Sprengdu þeir oft netið, ef
togað var örlítið of lengi. Tvisvar
kom það fyrir, að allur belgurinn
rifnaði frá, en skipinu var lagt
að honum í bæði skiptin. Feng-
ust 5 pokar í annað skiptið, en
3 í hitt.
Um kl. 18 á laugardaginn 7.
febrúar var trollið tekið inn. Var
þó í ráði að taka eitt tog enn, því
að lestarnar voru ekki alveg full-
ar. En þá skall skyndilega á þá
óveðrið — eins og hendi væri
veifað. Var það ofsarok af norð-
norðvestri með 10—12 gráða
frosti og byl — og sjávarhitinn
fór 11/2 gráðu undir frostmark.
Rokið stóð beint af Nýfundna-
landi, og fréttu skipverjar af
margvíslegu tjóni þar í landi af
völdum þess.
Haldið heim —
og stefnt til Slcotlands.
Jafnskjótt og veðrið skall á var
farið að „gera sjóklárt“, og kl.
23,15 var lagt af stað heimleiðis.
VÍKINGUR
Var fyrst siglt beint undan veðr-
inu, sem nú hafði snúizt til norð-
vesturs, en það svarar til, að tek-
in hafi verið stefna frá miðunum
á Pentlandsfjörð, sundið milli
Skotlands og Orkneyja. Var siglt
í þessa stefnu á hægri ferð —
stundum með stöðvaða vél — um
130 sjómílna leið, en þá var tekin
stefna á Vestmannaeyjar. Gerpir
var þá fyrir löngu kominn í hlýj-
an sjó og frostlaust veður, en hins
vegar hélzt veðurofsinn 10—15
vindstig í tvo sólarhringa. Þá fór
veðrið einn sólarhring niður í 7
vindstig, en fór svo versnandi á
nýjan leik, er nálgaðist Island.
Þrátt fyrir veðrið og hina
löngu leið, sem Gerpir fór, var
skipið aðeins 5 sólarhringa og 19
klst. frá miðunum til Neskaup-
staðar, en það er ekki miklu meira
en meðalsiglingatími þessa leið.
Með allra verstu veðrum.
Herbert Benjamínsson báts-
maður var viðstaddur, er frétta-
ritarinn talaði við skipstjórann.
Rómuðu þeir báðir afburða sjó-
hæfni Gerpis í þessu stórviðri,
ekki sízt á undanhaldi. Þeir töldu
að straumband frá Hvarfi hafi
valdið því, að skipið fékk á sig
hnútinn á vesturleið.
Elzti skipverjinn á Gerpi er
Sigurður Jónsson, en hann er á
75. aldursári og hefur stundað
sjó yfir hálfa öld, lengst af verið
skipstjóri, og oft fengið hörð veð-
ur. Telur Sigurjón þetta með
allra verstu veðrum, sem hann
hefur lent í á sinni sjómannstíð.
Ekkert taldi hann sig samt hafa
á móti því að fara aftur á sömu
slóðir, ef skipið héldi þangað nú.
Það verður þó ekki að þessu sinni,
því að Gerpir mun fara á veiðar
á heimamiðum, þegar löndun og
viðgerð er lokið.
Stúlkan var hvergi smeyk.
Annar matsveinn á Gerpi er
tvítug stúlka, Jóhanna Jóhanns-
dóttir. Ekki kvaðst hún hafa ver-
ið vitund hrædd í þessari volk-
sömu sjóferð, en hún hefur áður
verið um tíma. á skipinu og eina
vertíð kokkur á síldarbát. — „En
strákarnir sögðu bara, að ég
væri svo vitlaus, að ég vissi ekki,
hvað um væri að vera“, segir Jó-
hanna. Henni líkar starfið vel —
og skipverjum við frammistöðu
hennar. Mun hún verða áfram á
skipinu. „Og nú verð ég að fara
að hugsa um kostinn í næsta túr“,
segir hún 0g kveður fréttaritar-
ann.
Norðfirðingar fagna skipi og
skipverjum, heimkomnum úr erf-
iðri för, og þykir skipstjóri og
áhöfn hafa unnið afrek, sem
krefst mikils þreks, og skipið
reynzt vel við slæm skilyrði.
Axel.
<g>------------------------------vy
BJARGAÐ AF REKÍS d
Klukkan hálfsex á föstudaginn
29. janúar sl. heyrðu systkinin
Hugrún og Gautur Eggertsbörn
að Kópavogsbletti 188 neyðaróp
frá sjónum. Systkinin litu þá út
um gluggann 0g sáu dreng, sem
stóð á jaka og barst með straum
og vindi út voginn.
Systkinin snöruðust út og tóku
lítinn bát, sem stóð uppi í fjör-
unni, og hrundu honum á flot.
Jakinn var kominn nokkuð frá
landi, en systkinin reru út að hon-
um, gripu drenginn og komust
með hann í land á örfáum mín-
útum.
Krakkar og fullorðnir stóðu í
fjörunni, þegar systkinin lögðu
út, en allt var það fólk ráðalaust
og vissi ekki hvað það átti að taka
sér fyrir hendur drengnum til
bjargar. Báturinn, sem um var að
ræða, var sá eini, sem til var að
taka á staðnum. Þegar systkinin
komu að landi var lögreglan einn-
ig komin ofan í fjöruna.
Krakkarnir höfðu verið að
spranga á ísnum, en stukku í land
þegar hann losnaði, öll nema
drengurinn, er sóttur var.
41