Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1959, Blaðsíða 31

SJDMANNABLAÐIÐ
V í K I N G U R
r------------------------------------—-------------“-----------------------—------:------------
ÚTGEFANDI: F. F. 8. í. — Rltstjórl
Halldór Jónsson — Ritneínd: _ Eglll
Hjörvar, Þorkell Stgurðsson, Gelr Ólafs-
son, Henry Hálfdánsson, Jónas Guðmundsson, Guðbjartur Ólafsson, Theodór
Gislason, Páll Þorbjömsson. — Blaðið kemur út einu sinni í mánuði, og kostar
árgangurinn 80 kr. — Ritstjóm og afgreiðsla er i Fiskhöllinnl, Reykjavík. —
Dtanáskrift: „Vikingur“. Pósthólf 425. Reykjavík. Sími 1 56 53. - Prentað 1 Ísaíold.
V.____________________________________________________________________________________________
tarf mikla sjómennskulist og heppni
til þess að komast klakklaust gegn-
um það. Flóarnir mætast, renna
saman í undarlegan, óútreiknanleg-
an óskapnað. Þrisvar eða fjórum
sinnum greinast leiðir þannig, að
ókleift er að segja fyrir um, hvað sé
hið raunverulega sund, hvort heldur
állinn, sem liggur í vestur, eða hin-
ir, sem liggja í norður og suður.
Sneiða þarf hjá skerjum og grynn-
ingum, og þegar minnst varir þyrl-
ast sjórinn upp fyrir kastvindum,
sem koma ofan úr hinum óheilla-
vænlegu fjallatindum. Vegna alls
þessa hefur sjómönnum staðið
stuggur af Magellansundi um lang-
an aldur. Oft brotnuðu skip síðari
leiðangra við þessar ömurlegu
strendur, og ekkert sannar betur
sjómennskusnilld Magellans en það,
að hann, sem fyrstur sigldi um þetta
sund, varð einnig um langt skeið sá
síðasti, sem komst gegnum það án
nokkurra óhappa.
í þetta sinn sýndi Magellan eins
og endranær hina óviðjafnanlegu
þolinmæði sína og framsýni. Hann
eyddi heilum mánuði í að kanna
sundið. Hann rannsakaði hina ýmsu
arma þess með kostgæfni og still-
ingu, enda þótt hann væri óþolin-
móður með sjálfum sér eftir að kom-
ast inn í suðurhöfin. Hvað eftir ann-
að skipti hann flotanum, þar sem
sundið greindist, lét tvö skipin sigla
í norður og suður. Það var eins og
þessi einkennilegi maður vissi með
sjálfum sér, að hann mætti aldrei
treysta hamingjunni, því að hann
kaus aldrei af handahófi um hinar
mörgu leiðir, sem úr var að velja.
Hann kannaði allar leiðir til að finna
þá réttu, og þar sem hann hafði
fram að þessu unnið sigra sína með
hugkvæmni og þreki, sigraði hann
að þessu sinni með hjálp þess eigin-
leika, er minnst lætur yfir sér allra
dyggða — þrautseigjunni. En á því
augnabliki, er sundið loks lá opið
og öruggt fyrir sjónum þeirra og
hið víða haf var fram undan — segir
frásögnin — streymdu gleðitár nið-
ur kinnar Magellans, og hurfu niður
í svart, strítt skegg hins kaldlynda
landkönnuðar og siglingamanns.
Magellan fyrirskipaði skipstjór-
um sínum að mæta hjá sér með lista
yfir þær vistabirgðir, sem til væru
í skipunum. Nú voru þeir búnir að
ljúka fyrsta hluta verkefnisins. Voru
þeir við því búnir að halda áfram
og finna kryddeyjarnar ? Hann vildi
ekki láta þá vera í neinum vafa um,
VÍKINGUR
að birgðaskorturinn bar í sér veru-
lega hættu, en sjálfur var hann ekki
með það í huga, að láta slíkt aftra
sér frá því að halda áfram. Aðeins
ein rödd kom fram til mótmæla. Það
var Estevao Gomez, leiðsögumaður
á San Antonio. Ef þeir héldu áfram,
sagði hann, verður það til þess að
allur flotinn líður undir lok, og verð-
ur hungurdauða að bráð.
Hið skynsamlega í ályktunum
Gomez varð ekki hrakið með nein-
um rökum, en Magellan hafði meiri
áhuga fyrir sínu ódauðlega afreki
heldur en sínu eigin dauðlega lífi.
Flotinn yrði að halda áfram ferð
sinni. En til öryggis gaf Magellan
skipstjórunum fyrirskipun um að
leyna því fyrir skipshöfnunum,
hvað birgðir væru takmarkaðar.
San Antonio var sendur í sérleið-
angur til þess að rannsaka eina
aftur á tilsettum tíma. Magellan
grein af sundinu, en skipið kom ekki
leitaði að því í fleiri daga án nokk-
urs árangurs. Að lokum kallaði hann
fyrir sig stjörnufræðing sinn og bað
hann að stilla uppi stjörnuspá. —
Stjörnufræðingurinn, sem sennilega
hefur haft í huga afstöðu Gomez
fyrir nokkrum dögum, var svo hepp-
inn að þýða spásögn stjarnanna á
þann veg, í samræmi við sannleik-
ann. Hann lýsti því yfir, að San
Antonio væri sti'okinn og hefði lagt
af stað heim til Spánar.
Einu sinni enn stóð Magellan
frammi fyrir örlagaríkum ákvörð-
unum. San Antonio var það skipið,
sem hafði mestar birgðir um borð.
Að halda áfram úr þessu var í raun
og veru sama og að taka ákvörðun
um sjálfsmorð, og þó tók hann ein-
mitt þá ákvörðun. Þann 28. nóvem-
ber 1520 settu þrjú síðustu skipin
upp segl og stýrðu í norðvestur yfir
hið óþekkta úthaf. Einhvers staðar
úti undir sjóndeildarhring biðu
kryddeyjarnar, hinar hamingjusömu
eyjar auðlegðarinnar; ennþá lengra
í burtu hlaut Kína og Hindústan að
vera, en ómælanlega langt þar frá
seiddi heimalandið Spánn til sín.
Með nokkrum fallbyssuskotum
staðfestu þessi þrjú litlu landaleitar-
skip, að siglingin að lokatakmark-
inu væri hafin út í hina ókunnu víð-
áttu. Framh. í næsta blaSi.
*
Utvegsmenn!
Höfum fyrirliggjandi á
lager eða seljum beint
frá framleiðanda allar
stærðir og gerðir af hinum
viðurkenndu SUNDLETT
plastflotum á net og
og nætur. Einnig netja-
baujur og björgunarhringi
úr Polyvinylklorid, sem
er ótrúlega sterkt og
endingargott.
/ *
KRISTJAN 0. SKAGFJORÐ H.F.
Reykjavik — Simi 2 41 20.
63