Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1961, Blaðsíða 40

San Francisco, 5 . nóv. 1960.
Ég heilsa þér aftur, Halldór minn.
Hafðu þökk fyrir bréfið. Gaman
að heyra, að þú skulir skreppa á
sjóinn annað slagið, sýnir það, að þú
gengur upp í starfinu. Þú segir mér,
að þú hafir látið bréfið mitt á þrykk
út ganga, minna mátti nú gagn gera.
Það hefði verið nóg að plokka úr
það markverðasta og birta það sem
almennar fréttir, og var ég að von-
ast til að þú heflaðir það eitthvað,
því að sumt hefði gjarnan mátt
missa sín.
Þú ymprar á því. að ég svrifi þér
fleiri fréttabréf. Ég lofa engu um
það. Það eru ekki tímar Jóns Indía-
fara lengur og fóik er orðið fullsatt
af öllum þeim ferðaþáttum, sem
birtast í öllum tímaritum. Samt
sem áður eru nú alltaf ævintvri
að ske, ekki síður en hiá Sindbað
forðum. Og allstaðar eru hætturn-
ar, bílslys í Bandaríkiunum, jarð-
skjálftar í Japan og óttaleg óveður
á úthöfum. Það er svo sem ýmis-
legt sem kyrralífsfólk hefði gott af
að vita, heimurinn hefnr lítið
breytzt frá því á steinöld bó nú orð-
ið geti maðurinn stutt á hnapn svo
að það komi Ijós. Orinoco-fljót í
Venezuela er skipgengt 200 mílur
inn í landið stórum skinum. Á bökk-
um þess sjáum við Indíána sem lifa
sama lífi og fyrir þúsundum ára.
Þar eru sumstaðar krapnar beygj-
ur og kemur fyrir að skipin kast-
ast upp að bökkunum og við það
hrynja um borð apar og eitraðar
slöngur úr trjánum og þá er skipið
orðið nokkurs konar apa- oe slöngu-
leikhús. Ekki er gott að hrökkva
þar fyrir borð, því að þar er krökkt
af „baribes" eða sem líka eru kall-
aðir „Paranas“. Eru það ránfiskar
svo gráðugir að þeir tæta í sig naut-
grip á svipstundu. Já, alls staðar eru
hætturnar. Komir þú til Cristobal,
hvar búa afkomendur sjóræningja,
ertu heldur ekki óhultur. Vasaþjóf-
ar eru þar svo voðalegir, að þeir
sneiða vasann alveg af með einu
hnífsbragði og eru ekkert að súta
það þótt fylgi flís af þjóhnappi.
— Þá ætla ég að ræða út um þessa
tafúna, sem ég var að minnast á
í síðasta bréfi. í þessari ferð voru
þrir þeir síðustu að gera usla.
„Mamie" var víðs fjærri og fór
sína leið en „Lousie" spratt upp í
kjölfarinu er við vorum norður af
Nýju Gineu og æsti sig upp í 100
mílna vindhraða á skömmum tíma.
Komumst við þó undan klakklaust.
Svo var það skömmin hún „Kit“,
sem tafði okkur um tvo sólarhringa.
Stefnur okkar lágu þannig að við
hefðum lent í miðjum stormsveipn-
um hefðum við haldið áfram. Var
því lagzt undir „Grænuhlíðinni" við
Luson. Það hefði ekki verið glæsi-
legt að leggia á Suður-Kínahaf og
fá á sig illviðrið. Þegar ekki sér til
himintungla er ekkert til þess að
átta sig á, engir radióvitar eða neitt
og hafið krökkt af blindskerjum,
kraumandi af óðum hákarli. Kína-
strönd annars vegar með krökkt af
kommum (þar var reyndar fullt af
sjóræningjum áður, meðan hið
frjálsa framtak var þar í blóma
— hins vegar strendur Borneo,
hefðum við verið svo heppnir að
hossast yfir öll blindskor svo að
skipið hefði brotnað í spón þar.
Eftir því sem ég las í heimilisriti
nýlega þá hefðu beðið okkar þar
organdi, blóðþyrstar, slefandi mann-
ætur og víst engu óvægnari en sú
hersing borðalagðra er tekur á
móti sjómönnum sem koma heim
til sín í stærstu hafnarborg íslands.
Nú læt ég þetta nægja að sinni
og tel þetta mikið hæfara til prent-
unar en hið fyrra og þegar ég les
þetta á prenti, verð ég alveg sann-
færður um að ég hef sagt satt.
Það verður lítið um snjókomu
hjá okkur á næstunni, frá Los Ang-
eles verður haldið til Japan, þaðan
til Arabíu, síðan alla leið til Hono-
lulu og þaðan víst til Sumatra en
ekki er það endanlega ákveðið. Það
er því eiginlega ekki hægt að segja
lengur að við séum á rútunni Wild
West—Far East.
Jón Steingrímsson.
P. S.
Ég læt fylgja hérna athugasemd
við fyrri athugasemd mína í blað-
inu. Mr. Ludwig á sjálfur allar
deildir National Bulk Carriers Inc.
þó það sé kallað hlutafélag. Það
eru margir milljónerar í Banda-
ríkjunum en hann er einn af þeim
ríkustu. Hann var brautryðjandi
með byggingu „supertankers“. Þá
héldu menn að skip af þeirri stærð
myndu brotna undan farminum og
var erfitt að vátryggja þau. Það má
samt vel lesta þau svo að þau hafi
ekki meira svig-„sag“, en 6" um
miðju. Nú leika menn sér að því að
byggja „mammoth tankers" undir
og yfir 100 þús. tonn að stærð.
J. S.
VÍKINGUR
40