Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1976, Síða 2

skil á, án þess að sökkva niður í fá-
tœkt og umkomuleysi.
Þetta kann sumum að þykja
nokkuð fast að orði kveðið.
En sjálfstœði fámennrar þjóðar er
brothœtt fjöregg, sem fara þarf um
næmum og öruggum höndum.
Lánadrottnar okkar eru ekki
neinir sérstakir góðgerðarmenn, eða
miskunnsamir samverjar. Við mun-
um þurfa að standa skil á hverju
pennýi, með einhliða ákveðnum
vöxtum. sem við kríum út erlendis
til uppbyggingar atvinnuveganna og
sá gjaldmiðill. sem við hljótum að
verða að afla til skuldaskilanna er
og verður FISKUR, meiri FISK-
UR.
Ég er þó þess fullviss að ekki
verður „Islandi allt til ógæfu,‘c eins
og einn af okkar ágætustu hug-
sjónamönnum komst að orði við lát
náins samherja.
A skákborði stórveldanna kunna
þau vel flest að líta á okkur sem
einskonar hornpeð, sem ekki þurfi
að gr'ipa til ef til annars er jafnað.
Þó kunna þessi peð að gegna sínu
mikilvœga hlutverki, ekki síst í enda-
tafli og ekki þýðingarlitlu — jafnvel
vakið upp sterkasta taflmanninn.
Það gegnir ekki alllítilli furðu
hversu fálegan gaum landsmenn
hafa gefið þeirri staðreynd hvaða
þýðingu lega Islands, frá hvaða sjón-
arhóli sem á er litið, hefir á hnatt-
kringlunni.
Þó mun sú hlið málsins einna
skýrust fyrir sjónum þeirra manna
sem tileinkað hafa sér hernaðartœkni
sem sérgrein.
Framkvæmdastjóri NATO hr.
Luns mun vera fyrrv. hollenskur
flotaforingi og þar af leiðandi all-
vel heima í sinni sérgrein.
Þess vegna ætti honum, eftir a.ð
hafa heimsótt landið nokkrum sinn-
um sér til ánœgju og ekki síst fróð-
leiks, að hafa litið það sínum reyndu
skyggnu augum og sannfærst um
mikilvægi íslands, sem ómissandi
hlekk í varnarkeðju vestrænna
þjóða.
Hann hefur heldur ekki farið dult
með þessa skoðun sína, síður en svo.
Sannmæli er, að engin keðja er
sterkari en hinn veikasti hlekkur.
Það gegnir því mikill furðu að
bretar, eitt af bandalagsríkjum
NATO komast upp með þá ósvinnu
að knésetja íslendinga efnahagslega
með því að viðhalda tillitslausri rán-
yrkju á ört þverrandi þorskstofm
okkar, svo til átölulaust af hinum
bandalagsþjóðunum.
Er þá þessi mikilvægi „hólmi,“
sem við byggjum, ekki mikilvœgari
en nokkur þúsund tonn af fiski, sem
tilvera þjóðarinnar byggist á? !
Bábilja breta um sögulegan rétt
og hefð til arðnýtingar fiskimiða ís-
lands hefir verið marghrakin og má
taka út af dagskrá. Þeir hafa sótt
hingað allt frá því snemma á 15.
öld, farið um okkar lífsbjargarslóðir
oft með rupli og ránum á okkar
mestu vanmáttartimum á sama hátt
og þeir höguðu sér við aðrar ný-
Sigurður Guðjónsson, skipstjóri:
Sigurður Guðjónsson, Háeyri,
Eyrarbakka, er landskunnur togara-
maður og skipstjóri um áraraðir.
Ekki er það aðeins að hann kunni
sitt sjómannslag og þekki íslensk
fiskimið djúpt og grunnt, heldur
hefir hann einnig tileinkað sér ó-
mældan fróðleik um sögu landsins
frá fornu og nýju; ekki hvað síst
siglingar íslendinga til forna. Hafa
greinar um slík efni birst í Víkingn-
um, það er nú önnur saga og meiri.
Sigurður sýndi Víkingnum þá vel-
vild að leyfa birtingu á ræðu, er
hann hélt fyrir skömmu á fundi
Áhugamanna um sjávarútvegsmál
og enda þótt hún hafi birst í dag-
blaði og til hennar hefur verið vitn-
lenduþjóðir á sínum stórveldistím-
um.
En við skulum hafa hugfast að
þetta er liðin tíð og kemur aldrei
aftur.
Aldrei hefur þumlungur verið
eftir gefinn af þeirra hendi nema
komið hafi fyrir hefndarráðstafanir
og hótanir m.ö.o. þeir hafa flengt
okkur bak og fyrir.
Eigum við nú framar öðrum þjóð-
um að kyssa á vöndinn? Nei —
burt með breska togara af íslands-
miðum. Þau eru það sem námur
og akrar eru öðrum þjóðum.
Ég minntist áðan á skák.
Ein sú furðulegasta „hraðskák“,
í því sambandi, milli þjóða, var leik-
in í fiskveiðisamningunum við Þjóð-
verja í haust.
Og mér er þá sama þótt ég láti
þá sannfæringu mína flakka, án
neinna orðalenginga; sem sé að vér
höfum þar orðið „heimaskítsmát.“
Læt ég svo öðrum í hendur fram-
haldið.
Sigurður Guðjónsson
að, ætla ég henni lengst líf í Vík-
ingnum.
Grein þessi er þess virði, að hún sé
lesin með íslandskort fyrir framan
sig og með sérstakri athygli.
ritstj.
VÍKINGUR
Þýsku samningarnir
2