Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1978, Qupperneq 46

Gamalt fiskískíp
gert að safiií
r r
Ahugaverö hugmynd, sem á erindi til Islendinga
Nýverið var tæplega 40 ára
gömlu fiskiskipi siglt fyrir eigin
afli til hafnar í London, en skipið
hafði verið endurnýjað, eða
endurbyggt fyrir opinbera aðila, en
það mun framvegis verða almenn-
ingi til sýnis sem sjóminjasafns-
gripur.
Skipið, sem er gamall rekneta-
bátur, heitir LYDA EVA og er það
kolakynt. Skipið tók fjögur tonn
af kolum til siglingarinnar frá við-
gerðarstöðinni í Great Yarmouth
til Katherines Cock, þar sem það
verður geymt.
í blaðaviðtali við 66 ára gamlan
sjómann, Harry Dallimore, sem
litið hefur eftir skipinu í tvö ár,
kemur fram að Lyda Eva var í
prýðilegu standi og siglingin var
unaðsleg.
Gamli sjómaðurinn sem stund-
aði reknetaveiðar um árabil um
og eftir 1930, hafði þetta að segja
um nýja og gamla tímann um
borð í fiskiskipunum:
Sjómenn nú á tímum hafa vélar
til allra hluta, og þurfa ekkert að
Harry Dallimore.
46
gera, en við urðum að puða með
höndunum dag og nótt.
Á minni myndinni sést gamli
sjómaðurinn losa skipsklukkuna
við komuna til London, því hann
vildi ekki hætta á neitt. Það er
reynt að stela öllu mögulegu
núna, sagði hann og losaði klukk-
una, og er því allur varinn góður.
Klukkan verður síðan sett á sinn
stað, þegar almenningur fær að
skoða skipið.
Endurbyggð til
fyrri gerðar
Reknetabáturinn Lyda Eva YH
89 hefur verið endursmíðaður til
fyrri gerðar. Skipið er, sem áður
var sagt, gufuknúið og kynt með
kolum. Þess hefur verið gætt við
endursmíðina, að allt væri með
sömu ummerkjum og það var fyrir
fjörutíu árum, og á það bæði við
allt ofanþilja, og innanstokks, sem
og vélarrúm. Eins og fram kom í
viðtalinu við gamla sjómanninn,
Harry Dallimore, þá tíðkuðust
aðrar aðferðir við síldveiðar fyrir
nokkrum áratugum, og því telja
margir það svo mikilsvert að nú
hefur tekist að varðveita a.m.k.
eitt skip úr öflugum reknetaflota
Breta frá árunum fyrir síðari
heimsstyrjöldina.
Þetta leiðir hugann ósjálfrátt að
skeytingarleysi íslendinga um
sjóininjar. Aðeins eitt skip, Sigur-
farinn á Akranesi, hefur verið
tekið til varðveislu sem safngrip-
ur. Við eigum engan gamlan tog-
ara, engan nýsköpunartogara á
safni. Þó er Harðbakur frá Akur-
eyri ennþá til. Ef til vill væri það
athugandi að gera hann að ein-
hverskonar safni.
Þetta má gera með ýmsu móti,
og það er fjárfrek framkvæmd að
varðveita gamalt skip, jafnvel sem
safngrip, en er það ekki líka ein-
hvers virði?
VÍKINGUR