Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1996, Side 58

rðar hetiur
eða kaldur
unveruleiki
seinni hluti
„Eg er á leiðinni, alltaf á leiðinni,“
sönglaði íslenska þjóðin með
Brunaliðinu sumarið 1978.
Sumarsmellurinn var sjómannalag í
þeim skilningi að fjallað er um mann
sem „ekki unir í landi en er verklaginn á
sjó“. I langan tíma hafði sjómannalag
ekki náð þvílíkum vinsældum og þetta
lag gerði. Sjómannalögin hölðu nánast
runnið sitt skeið á enda en skyndilega
var sjómaðurinn kominn á toppinn á
ný. Jóhanna Á. H. Jóhannsdóttir fjallar í
þessari grein um síðari tíma lög og
texta, en í síðasta tölublaði
Sjómannablaðsins Víkings var ijallað
um eldri höfimda.
Sjómannalög og -textar voru áberandi
í útvarpinu á árum áður. Þátturinn „Á
frívaktinni“ var vikulega á dagskrá og
þar áttu sjómenn sinn eigin vettvang
fyrir lög og kveðjur. Tími sjómannalag-
anna var frá lokum síðari heimsstyrjald-
ar og fram til ársins 1970. Þá þótti ekki
lengur fínt að vera á sjó og dægurlaga-
textarnir fjölluðu um annað en það sem
þjóðin hafði lifibrauð sitt af.
Dægurmenning landsmanna væri
snöggtum fátækari ef ekki væri sjóman-
nalögum og -textum til að dreifa. Á
gósentíð sjómannalaganna komu fram
margir góðir laga- og textasmiðir.
Upp úr 1970 kemur ördeyða í gerð
sjómannalaga en þau gömlu hljóma þó
áfram. Mitt í ördeyðunni koma fram
nýir menn með nýjar áherslur í texta-
og lagagerð. Gylfi Ægisson gerist af-
kastamikill laga- og textasmiður og lög
hans njóta mikilla vinsælda. Textar
Jónasar Árnasonar við írsk þjóðlög fjalla
margir hverjir um sjómennskuna, oft á
gamansaman hátt, og Bubbi Morthens
ræðst á garðinn með raunsæi. ■
Sjómannablaðið Víkingur

k

!