Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1998, Blaðsíða 48

Ritstjóri Víkingsins og Ijósmyndari í netaróðri með Erling KE
Með öngulinn í
rassinum og allt
okkur að kenna
Strákarnir voru þó ekkert nema kurteisin þrátt fyrir efasemdir
um fiskisæld ritstjórans
því að bafa verið á tíu vetrar-
vertíðum og oft fiskað vel,
meira að segjayfirþústind tonn
með Balda á Rifsnesinu 1986
og Ijósmyndarinn sagðist hafa
verið sumarlangt á Snorra
Sturlusyni og þeir hefðu nú
aldeilis fiskað það sumarið.
Þessi rök okkar voru ekki
tekin gild. Látið var líta út fyrir að
fiskileysið væri alfarið okkar að
kenna.
Venju samkvæmt sváfu menn á út-
stíminu, það er allir nema Orn skip-
stjóri og Svavar Garðarsson vélstjóri,
sem í dag var ábyrgur þar sem fyrsti
meistari, Almar Þórólfsson, svaf
heima, hann var veikur. Örn talaði
Það var aðfaranótt laugardags
sem við stóðum við síðuna á
Erling KE. Við vorum tveir, rit-
stjórinn og Ijósmyndarinn. Sam-
kvæmt samningi sem við höfðum
gert við Örn Einarsson skipstjóra
máttum við fara með í þetinan
róður. Ætlunin varfyrst ogfremst
að taka myndir afsjómönnum við
vinnu sína. Örn hafði orð á þvi
að þetta væri sennilega ekki rétti
róðurinn, afli allra síðustu daga
hafði ekki verið það merkilegur.
Við töldum víst að þetta gæti ekki
verstiað og úr varð að við fórum
með. En viti menn, dagurinn sem
við rérum gaf minni afla en þeir
hófðu áður kynnst, allavega áþes-
sari vertíð. Það þýddi lítt að ver-
jast, ritstjórinn gumaði að vísu að
ÞAÐ VAR EKKI MOK DAGINN SEM VÍKINGURINN FÓR Á SJÓINN, EN EÐLILEGA KOM EINN OG EINN SEM
VARÐ AÐ HJÁLPA INN FYRIR. ÞAÐ ERU ÓFÁ TONNINN SEM RÚNAR GUÐJÓNSSON HEFUR KIPPT INN
fyrir. Reyndar er með ólíkindum hvað bátur og maður geta átt mikið sameiginlegt, en
ÞAÐ Á SANNARLEGA VIÐ UM ÞÁ FÉLAGANA ERLING KE OG RÚNAR.
48
Sjómannablaðið Víkingur