Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1998, Blaðsíða 44

mars í fyrra. Sjálfur var hann í fríi þegar sá
hörmungaratburður gerðist.
UPPLIFI ÞAÐ með barnabörnunum
Nú eru allar líkur á því að hann sé kominn
í land fyrir fullt og fast. Kristinn og Asa Björk
eiga tvö börn; Elvu Dögg 28 ára og Orvar
Má 25 ára. Það er orðið of seint að sinna
börnunum því þau eru gift og búin að eiga
sín eigin börn. Elva á eina dóttur, Iðunni
Björk 4ra ára, en Örvar Már á sex mánaða
gamlan son, Björn Ara.
„Ég er eiginlega að upplifa núna með
barnabörnunum það sem ég missti af þegar
mín eigin voru að vaxa upp,“ segir hann og
brosir. Það má hins vegar telja það kaldhæðni
örlaganna að þegar afmn kemur loks í land
eru afkomendurnir á förum út í heim. Elva er
ásamt sínum manni og dóttur í Kaupmanna-
höfn þar sem eiginmaðurinn er í framhalds-
námi. Hún er myndlistarmaður að mennt.
Örvar Már lagði líka listina fyrir sig en hann
Þetta var bölvað ÞRÆLARÍ
Kristinn var stýrimaður og skipstjóri á
Dísarfellinu eldra til ársins 1988. Þá tók
hann við Arnarfellinu og Mælifellinu og
sigldi ströndina í sjö ár.
„Þessi ár voru ákaflega góður tími ekki síst
vegna þess að ég kynntist mörgum skemmti-
legum mönnum á landsbyggðinni. Hins veg-
ar var þetta bölvað þrælarí. Viðkomustaðirn-
ir voru allt að tuttugu á fimm til sex dögum.
Stundum var erfitt að komast inn á hafnir
vegna veðurs. Einu sinni var ég að koma inn
í höfn í brjáluðu veðri. Ég var ekki viss um
hvort rétt væri að leggjast að bryggju þótt ég
kynni á alla staðhætd. Umboðsmaðurinn
hringir um borð og spyr hvort við ætlum ekki
að drífa okkur inn. Ég sagði að það væri
spænuvitlaust veður og alls óvíst að við réð-
um við þetta. Þá kallar hann: „Hverslags
aumingjagangur er þetta. Ég er hér uppi á
ÁKVAÐ AÐ HÆTTA TIL SJÓS OG STÓÐ VIÐ ÞAÐ. „Því ER NÚ ÞANNIG FARIÐ j DAG AÐ SONUR
MINN HEFUR JAFNVEL BETRI ATVINNUMÖGULEIKA SEM SÖNGVARI EN STÝRIMAÐUR. SjÓ-
MANNASKÓLINN HEFUR DREGIST AFTUR ÚR.“
BARIST ÁFRAM Á ARNARFELLINU. Það VERÐUR AÐ HALDA ÁÆTLUN ÞÓ GEFI Á.

„Þá komst ég að raun um hvað launin í far-
mennskunni voru lág. I þá daga var mikil yf-
irtíð á fragtskipum og ég náði um 250 þús-
und krónum á fjórum mánuðum. A fjörtíu
dögum hafði ég 35 þúsund krónum meira
sem háseti á togaranum,11 segir hann. Frá
Drangeynni réði hann sig sem nema í vél-
virkjun og þá voru vikulaun nemanna 90
þúsund krónur, að vísu með mikilli yfir-
vinnu.
Með því að fara í vélvirkjun ætlaði hann að
hætta á sjó og fara að vinna í Iandi.
„Sem unglingur hafði ég klárað Iðnskól-
ann og átti því aðeins það verklega eftir. Mér
var farin að leiðast fjarveran að heiman frá
konu og börnum. Ég sá son minn á fæðing-
ardeildinni og síðan ekki aftur að ráði fyrr en
níu mánuðum seinna,“ segir hann og bætir
við: „Ég lauk vélvirkjanáminu en fyrir tilvilj-
un var ég fljótlega kominn á sjó aftur. Það
eru svo margar tilviljanir í lífinu. “
bensínstöð og alveg blankalogn.“ Ég lét hann
heyra að það væri tvennt ólíkt að vera á bens-
ínsstöð eða sjó.“
Arið 1995 réði Kristinn sig sem skipstjóra
á Helgarfellið og síðar á Dísarfell þegar það
kom til landsins í ársbyrjun 1996. Hann var
skipstjóri á Dísarfellinu þar til það sökk í
44
Sjómannablaðið Víkingur