Náttúrufræðingurinn - 1931, Qupperneq 33

NÁTTÚRUFR.
143
Fálki (Falco islandicus L.) er tíður á Vatnsnesf ja.lli. Hann kemur iðu-
lega niður að Hvammstanga, og er þar vargur í véum meðal hænsnanna, en
sem betur fer, þekkja þau hann, og þegar þau sjá hann í fjarska, flýta þau
sér í fylgsni sín, þótt stundum sé um seinan, því stöku sinnum hefir hann
hremmt fugl. í vetur (1931) náði hann einni dúfu. Vanalega elur fálkinn
aldur sinn uppi á heiðum, og er-þar á rjúpnaveiðum, þegar nóg er um rjúp-
una. En þegar lmna þrýtur, bregður hann sér stundum niður í fjöru, og get-
ur þá orðið hættuiegur sundfuglum og vaðfuglum. pegar fálkinn er á rjúpna-
veiðuan, kemur það sjaldan fyrir, að hann nái rjúpu úr heilum hóp, jafnvel
þótt hann sé mitt inni i hópnum; það er eins og hann geti ekki ákveðið, til
hvorrar liandar bann eigi að höggva, og áður en varir, eru allar rjúpurnar
horfnar, og hajm stendur eftir einmana og bjargarlaus. En takist honurri
að einangra eina rjúpu, er sigurinn vís. Fálkinn verpir hér og hvar í klettum
og giljum í fjallinu.
Smirill (Falco æsalon L.) kemur hingað vanalega seint á vorin, en ein-
stöku sinnum sést hann þó hér á veturna. 1 janúarlok 1928 var einn hér á
ferð. Vanalega fer hann Iiéðan í september. Smirillinn gerir oft mikinn usla
á smáfuglaungunum síðari hluta sumars, á meðan þeir eru lítt fleygir, t. d.
vildi það til sumarið 1924, að smirill e'lti smáfugl inn í hesthús, og át hann
þar í ró og næði. Fyrir 5—6 árum drap hann tvo hænuunga, og lék móður
þeirra svo, að hún dróg á eftir sér garnirnar. 9. marz 1929 kom eg að smirli,
sem var að eiga við vepju í túninu mínu. pau voru þar í áflogum, og mátti
hvorugur meira. Við komu mína linti bardaganum, og flaug þá hvort í sína
áttina. pótt smirillinn sé ekki mjög styggur fugl, þá er liann þó ávailt var
um sig, nema þegar liann er á smáfuglaveiðum, þá er í honum vígamóður, og
sinnir hann engri hættu. Varpstaðir lians eru víða í klettum hér í Vatns-
nesfjalli. —
Ugla sást hér vorið 1916, dvaldi hún nokkra daga í Hlíðardalnum, en
hvaií síðan. Óvíst er, hvort það hefir verið snæugla eða önnur uglutegund,
en hún var nærri hvít.
Raiiðbrystíngtir.
Náttúrufræðingurinn þakkar fyrir þær upplýsingar um rauðbrystinginn,
sem hér fara á eftir:
í 4. örk Náttúrufræðingsins er smágrein, er heitir vorfuglakomur. Er þar
meðal annars sagt, að talið sé óvíst að í’auðbrystingur verpi hér á landi og
oskaS eftir að Náttúi'ufræðingurinn se látinn vita um, ef full vissa sé fyrir því,
að hann verpi hér.
Vegna þessa, vil eg leyfa mér að geta þess, að nú í mörg ár hefir rauð-
brystingur orpið hér í Skáleyjum. I svonefndii MiSlangey, sem er í Skáleyjar-
landareign, hefi eg um mörg undanfarin sumur fundið rauðbrysting á fjór-
um eggjum, er eg hefi verið við heyskap í eyjunni, seinni hluta júlímánaðar.
Eggin hafa þá verið töluvert unguð, enda eru allir þeir fuglar, er hér verpa
venjulega, löngu ungaðir út um það leyti. Vegna þess að eg hefi verið svo
stuttan tíma í eyjunni, hef eg ekki getað fylgzt með, hvort ungarnir hafa