Náttúrufræðingurinn - 1962, Side 31

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
21
honum brúnleitri leðju, ef komið er við hann. Pípulagið er fyrst
gráleitt, en litast síðan brúnt af gróunum. Stafurinn er ljós, með
dökkum hreisturflögum, er oft mynda langgára (hryggi) eftir hon-
unr endilöngum.
Krialubbinn er afar breytileg tegund, hvað snertir stærð og lit
hattsins og stafsins. Nærri hvítt afbrigði, var. niveus, hittist oft í
mýrlendum skógum.
Vaxtarstöðum kúalubbans hefur áður verið lýst.
Furusveppur Boletus luteus I,.
Hatturinn gulbrúnn—súkkulaðibrúnn, allt að 10 cm í þvermál,
slímugur. Pípulagið sítrónugult, fastvaxið við stafinn (alstafa).
Stafurinn gulleitur, með hvítum, síðar fjólubláleitum liring, depl-
óttur ofan hringsins.
Sveppur þessi vex í sambandi við ýmsar tegundir furu. Hann
er fyrst fundinn itér á landi á Hallormsstað, 1922, af Páli Larsen.
Segir Páll hann vaxa þar undir ca. 15 ára gömlum Pinus montana
trjám, sem vaxið liafi upp af norsku fræi. Vex nú alls staðar þar, sem
furu lrefur verið plantað.
Björn Halldórsson getur um B. luteus í Grasnytjum, en af lýs-
ingunni má sjá, að hann á við allt annan svepp, eða venjulegan
ætisvepp (Psalliota campestris). Útilokað er og, að B. luteus liafi vaxið
hér á tímum séra Björns, þar sem hér uxu þá engin barrtré. Verður