Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1962, Blaðsíða 21

Náttúrufræðingurinn - 1962, Blaðsíða 21
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 1J Fyrstu nótt gossins munu glóandi hraunstrókarnir líklega hafa náð a. m. k. 300 m. hæð. Á þriðja degi gossins var mesta hæð hraun- strókanna 150—200 m og fjórða daginn aðeins 75—100 m. Viku síð- ar köstuðust glóandi liraunsletturnar aðeins upp fyrir gígbarm- ana, sem þá voru orðnir um 30 m liáir (10. mynd). Þegar horft var niður í gígana, virtist sem hraunkvikan ólgaði og „syði“, enda má til sanns vegar færa, að svo hafi verið. „Suða“ þessi er tilkomin vegna útstreymis gosgufanna úr hraunkvikunni, er hún kom upp úr gosrásinni, og má líkja þessari „suðu“ í liraun- kötlunum við kraum í leirhverum, nema hvað allt var liér stór- kostlegra á að líta. Úr „sjóðandi“ hrauninu í gígkötlunum risu hvítglóandi hraun- strókarnir ýmist beint upp eða á ská út yfir gígbarmana. Var af þessu mikill og stöðugur gnýr. Einkum var tilkomumikið að horfa þvert á gossprunguna og sjá 300 m langan eldvegginn (6. og 7. mvnd) með logaböndum, sem geystust 30—35 sinnum á mínútu tugi eða hundruð m í loit upp. Slíkurn eldvegg er bezt lýst. með orðum Jóns Helgasonar í Áföngum: Logandi standa í langri röð ljósin á gígastjaka. Ærið voru hraunstrókarnir breytilegir til að sjá, enda misjafn ofsi í gosinu. Oftast var ofsinn þó rnestur í austustu og vestustu gígum virku sprungunnar. Hraunflygsurnar kólnuðu, er ofar dró í strókunum, og féllu síð- an ýmist í gígana aftur eða á gígbarmana og flöttust þar út rauð- glóandi. Gosgufur og uppstreymi hitaðs lofts rifu ösku og allstórar hraunflygsur úr hraunstrókunum og þyrluðu þeim hátt í loft upp. Askan og gjallflygsurnar Ijárust síðan fyrir vindi. Gjallmolarnir féllu oft niður alllangt frá eldstöðvunum með skrjáfandi liljóði, en askan barst lengra og sáldraðist yfir snæviþakin fjöllin. Hi'aunstrókar heita á erlendum málurn lava fountains, og eru þeir velþekktir frá gosum í Mauna Loa og Kilauea á Hawaii. Þegar fyrstu daga gossins ldóðust upp 25—30 m háir gígbarmar á eystri hluta sprungunnar, en á vestari hluta gossprungunnar, sem aðeins var virkur fyrstu klukkutímana, eru aðeins lágir gjallrimar. Vestast er reyndar aðeins um lítil gjall- og hraunhrúgöld að ræða,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.