Náttúrufræðingurinn - 1962, Qupperneq 13

NÁTTÚ RUFRÆÐIN GU RI N N
7
4. mynd. Gos í leirhvernum Ilrekk í byrjun, 19. okt. 1961. Svarti mökkurinn
leirstrókur. Fremst sést grjótdreifin frá gosinu 17. okt. — The beginning of
tlic eruption in thc mud volcano Hrekkur. The dark cloud is the rising mud.
Ljósm.: Guðmundur E. Sigvaldason.
Oskjugosið 1961.
Næstu 30 árin bærði jarðeldurinn síðan ekki á sér í Öskju. Það er
ekki fyrr en á síðastliðnu hausti, fimmtudaginn 26. októlier, að
eldsumbrot hófust þar að nýju. Það var þó ljóst nokkrum vikum
fyrir gosið, að hverju fór.
Hinn 10. okt. flaug Jón Sigurgeirsson, kunnur fjallagarpur frá
Akureyri, með Trygg-va Helgasyni yfir Ódáðahraun í fjárleitir.
Sáu þeir þá gufur stíga upp í Öskju sunnan Öskjuops, þar senr
áður hafði ekki orðið vart jarðhita.
12. okt. flaug Sigurður Þórarinsson yfir Dyngjufjöll, og daginn
eftir athugaði hann leirhverina, sem lágu á línu með norður-suður-
stefnu í Öskju undir rótum Austurfjalla. Syðstu hverirnir voru
miðja vegu milli Vítis og Öskjuops, en hinir nyrztu rétt sunnan ops-
ins. Hverirnir blésu gufu og slettu leir, og frá þeim rann leirbland-
ið, ylvolgt vatnsskólp til Öskjuops (3. mynd). Einnig hafði tjörn,