Náttúrufræðingurinn - 1996, Blaðsíða 17

Fjörvit
Carsten Höller
SlGURÐUR GUÐMUNDSSON LEGGUR NOKKRAR
SPURNINGAR FYRIR ÞÝSKA VÍSINDA" OG
LISTAMANNINN CARSTEN HÖLLER
ilefni þessa viðtals er frain-
lag Nýlistasafnsins til Lista-
hátíðar í Reykjavík í sumar.
Viðtalið - og þar með þetta
hefti Náttúrufrœðingsins - verður hluti
of sýningarskrá Nýlistasafnsins. Um er
að rœða sýningu fjögurra myndlistar-
manna, þeirra Carsten Höller frá
Þýskalandi, Dan Wolgers frá Svíþjóð og
systranna Irene og Christine Holren-
huchler frá Austurríki. Sýningin hefur
hlotið nafnið „Fjörvit“ og verður hún
opnuð í Nýlistasafninu 1. júní nk.
Hugmyndin að sýningunni er kominfrá
Sigurði Guðmundssyni myndlistar-
nianni og er hann jafnframt umsjónar-
niaður sýningarskrár.
Carsten Höller fæddist í Belgíu 1961. Hann
slundaði nám í búvísindum við Christian-
Albrechts-Universitát í Kiel og lauk þaðan
doktorsprófi 1988. Höller hefur einkum
Ur|nið að rannsóknum á þróunarvistfræði og
boðefnasamskiptum skordýra. Hann hefur
IT|-a. unnið við rannsóknir í Englandi,
Prakklandi og Bandaríkjunum og hefur birt
Ijölda greina um rannsóknir sínar í fræði-
ritum.
Frá 1987 hefur Carsten Höller verið starf-
andi myndlistarmaður og býr nú í Köln í
Þýskalandi. Frá 1987 hefur hann haldið
einkasýningar í Þýskalandi, Frakklandi,
Danmörku, Sviss, Svíþjóð og Belgíu. Hann
byggir list sína á vísindalegum grunni og
hefur hún verið skilgreind sem samhengis-
list, en hún fjallar iðulega um atferli, skynj-
un og hegðunarmynstur manna, jurta og
dýra. „Útrýming barna“, „Þefkönnun“ og
„Ástarljóð finka“ eru dæmi um yfirskriftir
nokkurra sýninga hans.
Hér á eftir svarar Carsten Höller nokkr-
um spurningum sem lagðar voru fyrir hann.
Spyrill er Sigurður Guðmundsson.
1. Hvernig hefurðu það?
Það er erfitt að segja. Ég hef á tilfinn-
ingunni að ég skipti ört um skap, oft á
nokkurra mínútna fresti. En samt held ég
að ég sé einmitt eins og skapið sem ég
er í þá og þá stundina. Ég á við allajafna.
En svo breytist það aftur. Einmitt núna
(12. október 1995 kl. 9 að kvöldi) vottar
fyrir ákveðnum óróleika og ég er á ein-
hvern hátt tvístraður. Það er vegna þess að
ég hef samtímis marga hluti í kollinum sem
eiga í raun ekki saman. Hluti sem ég þarf
að gera (þarf ég það virkilega?), það sem ég
er að lesa og allra handa hugsanir. Það
síðastnefnda er þó kannski ekki eins
þokukennt og ætla mætti af því sem að ofan
stendur.
15