Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1964, Blaðsíða 16

Náttúrufræðingurinn - 1964, Blaðsíða 16
62 N Á T T ÚRUFRÆÐINGURIN N Eins og fram kemur aí' undanfarandi upptalningu, eru 27 teg- undir fjallaplantna meðal miðsvæðategunda Eyjafjarðar. Al hinum 17 tegundum Jteirra, sem vaxa á aðgreindum svæðum, eru til- greindir 179 fundarstaðir. Af jDeim eru 160 á hinum jökullausu svæðum, sem sýnd eru á 1. mynd, og næsta nágrenni þeirra, ]x> svo að sárafáir fundarstaðir munu vera neðan hinna eiginlegu jökulmarka. Af hinum 19 fundarstöðum, sem liggja utan eyjanna, eru 2 svo óvissir, að ekki verður tekið tillit til þeirra. Fjallablá- klukka og fjallabrúða eru merktar á uppdrætti í bók Gröntveds (1924) í Eyjafirði, en gætu eins vel verið í byggðarfjalli. M eru 8 fundarstaðir 6 tegunda á Torfufellssvæðinu, Torfufell og Hafrárdal- ur, en áður er gerð grein fyrir hugsanlegri eyju Jrar. Þrír fundar- staðir eru norðan Svarfaðardals, Jrar sem víst er um fjölda eyja í fjöllum. Þá er fundarstaður fjallkrækils á Kinnarfelli, sem áður er getið. Einn fundarstaður er í Sölvadalsbotni, og hinir, sem eftir eru, á Vaðlaheiði og fjallinu inn af henni, í nágrenni við eyjarnar 6 og 8. Af Jtessuin tegundum eru fjórar, sem fundizt hafa á svo mörg- um stöðum innan tiltekinna eyja og næsta nágrennis, að í raun réttri er fundarstaðafjöldi Jteirra miklu hærri en hér er tilgreint. Eru Jtað allt tegundir, sem vaxa einnig á láglendi en í óslitnu samhengi við hálcndiseyjarnar. Dvergstör (Carex glacialis) vex víða um Kræklingahlíð og inn fyrir Glerá. (5. mynd.) Móastör (C. rupestris) er algeng að kalla má, bæði hátt og lágt um allt miðbik héraðsins frá Höfðahverfi og Árskógsstrond að norðan- verðu og inn í Hrafnagilshrepp og á Staðarbyggð og um mikinn hluta Fnjóskadals, en ekki eru útbreiðslumörk hennar fullkunnug Jjar. (7. mynd.) Utan Jjessa svæðis er hún sjaldgæf, nema í samhengi við eyjasvæðin. Héluvorblóm (Draba nivalis) er víða eða algengt til fjalla frá Svarfaðardal inn í neðanverðan Hörgárdal eða á eyjunum 9—16 (10. mynd). Auk þessa eru strjálir fundarstaðir á nokkrum eyjum öðr- um, en aðeins 2 utan Jteirra. Snænarvagras (Phippsia algida) er víða eða algengt á eyjunum 16—19, en aðeins fundið á einum stað utan eyja. (12. mynd.) Þá eru hinar 10 tegundirnar, sem ýmist eru algengar eða staðar- ákvarðanir eru ógreinilegri. Útbreiðsla tveggja þeirra, hvítstarar og rauðstarar, er svo lítið könnuð, að af henni verður ekkert ráðið

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.