Náttúrufræðingurinn - 1949, Blaðsíða 26

118
NÁTTÚRUFRÆÐIN GURINN
50. Valeriana sambucifolia, hagabrúða. — Við Gljúfrabúa undir Eyjafjöllum fann
ég nokkrar plöntur, er ég liygg vera þessa tegund.
51. Succisa pratensis, stúfa. — Mjög alg. undir Eyjafjöllum, allvíða í nágrenni Berg-
þórshvols, Oddi á Rangárvöllum. Annars fer útbreiðsla hennar nijög saman við Sel-
gresið. 12. md.
52. Gnaphalium norvegicum, fjandafæla. — Alg. urn ofanverðan Norðurárdal og
norður á Holtavörðuheiði, en aðeins fundin á einum stað á Kaldadalssvæðinu, þ. e.
við Reyðarvatn.
12. md. Succisa pratensis.
Þá Jrykir mér hlýða að geta J>riggja slæðinga, sem mér er ókunnugt um, að hafi áður
verið getið hérlendis.
1. Papaver somniferum, svefnjurt. — í sáðsléttum að Klifshaga í Öxarfirði og Veisu
í Fnjóskadal sumarið 1947.
2. Linum usitatissimum L., lín. — Klifshagi, í sáðsléttu.
3. Galium mollugo L. mjúkamaðra. — Akureyri í túni, um 15 ára gömid.
Þá vil ég ræða nokkru nánar um nokkrar tegundir, sem annað-
hvort finnast eingöngu eða því nær eingöngu á þessum svæðum, sem
hér um ræðir, eða a. m. k. liafa útbreiðslumiðstöðvar þar eða svæðin
iiggja innan útbreiðslumiðstöðva þeirra.
Á Kaldadalssvæðinu eru tvær slíkra tegunda: lensutungljurt og
vatnalaukur. Lensutungljurtin liefur að vísu aðrar höfuðmiðstöðvar
umhverfis Eyjafjörð og hefur auk þess fundizt á örfáum stöðum á
Vestfjörðum. Hinar tegundirnar, sem hér v.erða gerðar að umtals-
efni, eru: munkahetta ,selgresi, stúfa, fuglaertur, giljaflækja, grástör
og flóðapuntur. Meginstöðvar 6 hinna fyrstu eru á milli Mýrdals-
sands og Markarfljóts, þó svo að sttifan vex allmikið austur um Síðu
og grástörin vestur um Fljótshlíð. Flóðajrunturinn vex hins vegar
vestur að Ölfusá og er sennilega útbreiddastur um vesturhluta þess