Náttúrufræðingurinn - 1957, Síða 10

166
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
meðferð hesta. En sú kennsla mun hafa verið auðveld, lærisveinn-
inn næmur og námfús. Sá, sem þessa grein ritar, getur nokkuð af
eigin raun borið, að ferðamaður og ferðafélagi var Pálmi Hannes-
son góður, bæði ötull, ráðsnjall og gætinn. Hann hafði yndi af
hestum. Átti hann á árum áður gæðinga. Sáust þeir stundum, vin-
irnir Guðmundur Böðvarsson og Pálmi, spretta saman úr spori hér
í nágrenninu eftir að báðir höfðu tekið búsetu hér sunnan lands.
í ritgerð, sem Pálmi skrifaði og birtist í Andvara 1938 og fjallar
um ferð hans suður í Vonarskarð, heitir síðasti þátturinn „Þvita-
þáttur — Leiðarlok". Er hann um hestinn Þvita, ljónstyggt létt-
leikahross, sem veldur þeim ferðafélögum ýmiss konar vandræðum.
Hugur Pálma til hestsins leynir sér ekki að baki þáttarins. Klárinn
á hug hans allan og samúð.
Á Hafnarárum sínum gerðist Pálmi Hannesson fljótt atkvæða-
mikill í félagslífi íslendinga þar í borg, og í Félagi íslenzkra Hafnar-
stúdenta var hann formaður árin 1924 og 1925. Ég minnist þess
vel, er við landarnir, sem innrituðumst í náttúrufræðideild Hafnar-
háskóla haustið 1925, leituðum ráða til Pálma. Hann bjó þá, fyrstur
íslendinga, á Nýja stúdentagarðinum við Tagensvej, þar sem hann
var öldurmaður um eitt skeið. Bar fundum okkar fyrst saman þar.
Gaf hann okkur holl ráð og leiðbeindi okkur af miklum drengskap.
Náttúruvísindi stóðu þá með miklum blóma við Hafnarháskóla.
Ýmsir kennarar Pálma voru nafntogaðir vísindamenn. Til meistara-
prófs í dýrafræði var þá krafizt prófa í efnafræði, grasafræði og jarð-
fræði, auk prófsins í aðalnámsgreininni. Aðalkennarar Pálma í grasa-
fræði voru þeir C. Raunkiær, C. H. Ostenfeld og erfðafræðingurinn
W. Johansen, allt víðkunnir grasab æðingar og hinn síðastnefndi
heimskunnur erfðafræðingur fyrir kenningar sínar um „hreinar lín-
ur“. Jarðfræði nam Pálmi af þeim O. B. Böggild og J. P.J. Ravn,
en aðalkennarar lians í dýrafræðinni voru þeir Ad. S. Jensen, af-
kastamikill vísindamaður, afbragðs kennari og „pædagog", C. M.
Steenberg, sem kenndi samanburðarlíffærafræði, Stamm, sem stjórn-
aði verklegu námi í vefjafræði, og loks hinn kunni lífeðlisfræðing-
ur Aug. Krogh, sem hlotið hafði Nobelsverðlaun fyrir rannsóknir
í sinni grein. Það má því segja að kennaraliðið hafi verið valið og
aðstaðan til náttúrufræðinámsins verið góð, enda mikils krafizt.
Þegar til lokaprófsins kom hafði Pálmi skrifað ritgerð um fýlinn
([fulmarus glacialis L), einkum útbreiðslu lians suður á bóginn á
næstliðnum öldum (frá því um 1700). Ritgerð þessi var nú tekin