Náttúrufræðingurinn - 1957, Síða 13

PÁLMl HANNESSÖN
169
en við ráðningu hans. Var heimavist þessi í nokkur ár, en brátt
rak að því, að taka varð húsnæðið undir kennslustofur.
Þá má það til nýmæla teljast í sögu Menntaskólans, að á íyrsta
rektorsári Pálma fékk kennslumálaráðuneytið skólanum til afnota
gamla vörubifreið, sem dubbuð var upp og síðan notuð mikið og
farsællega við ferðir nemenda út úr bænum og í sundlaugaferðir.
Þegar gamli ,,Gráni“ reyndist ekki lengur ökufær sakir slits, gekkst
Pálmi rektor fyrir því, að skólinn eignaðist nýjan „Grána“, stærri
og voldugri en hinn fyrri. Naut skólinn þá ýmsra vina sinna við
öflun fjár til bílkaupanna. Reyndist þessi nýi „Gráni“ og giftusæll
og létti nemendum margar hollar og fræðandi ferðir.
Vorið 1929 gaf kennslumálaráðuneytið 5. bekkjar nemendum
menntaskólanna kost á að fara, að afloknu ársprófi, í lengri fræðslu-
ferð undir stjórn náttúrufræðikennara skólanna. Þessi fyrsta langa
fræðsluför, sem varð upphafið að hinurn svonefndu 5. bekkjar-
ferðum síðar, var farin austur í Hornafjörð og voru þeir þar saman
með nemendur sína, við náttúruskoðanir og nám, Guðmundur G.
Bárðarson og Pálmi, sem þá var enn kennari við Akureyrarskólann.
I rektorstíð Pálma hafa 5. bekkjarferðir verið farnar, þegar fært
hefur þótt og þess verið nokkur kostur. Framan af árum fór rektor
sjálfur jafnan með nemendum í þessar ferðir. Nutu þeir þá bezt
frábærrar þekkingar hans á jarðfræði landsins og staðfræði (topo-
gi'afi). Síðari árin gat hann ekki ætíð farið þessar ferðir sakir anna
og beilsubrests. Síðast var hann foringi 5. bekkjarferðar vorið 1955,
er farið var austur á Sólheimajökul og um Suðurlandsundirlendi
og Þingvöll. Til lræðsluferða eða kynningarferða má telja þá ný-
lundu, er brugðið var til sumarið 1934, er Menntaskólinn skiptist
á nemendum í sumarleyfum við danskan menntaskóla (Östre
Borgerdydskole í Kaupmannahöfn). Undirbúning að því máli og
framkvæmdir allar hér heima hafði rektor með höndum. Varð sú
ferð öllum, er að henni stóðu, til mikillar ánægju og þeim, er hana
fóru, auk þess til gagns. í annað sinn skiptust sömu skólar á nem-
endum í sumarleyfinu 1936. Þótti sú för heppnast með ágætum.
Skal nú minnst á skólaselið. Rektor hafði oftlega rætt það mál,
að nauðsyn bæri til að Menntaskólinn eða nemendur hans eign-
uðust sveitarsetur eða „samastað utan bæjar, þar sem þeir gætu
dvalið um helgar og í öðrum leyfum við íþróttir og útivist” (Skýrsla
1935—36). Skriður komst á málið 1935. Kom Pálmi því þá til leiðar
við stjórnarvöldin, að þau veittu lieimild til þess að reisa mætti