Náttúrufræðingurinn - 1974, Qupperneq 123

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
117
legir og 10—15 cm í þvermál. Þeir voru mjúkir og liéldu formi á
meðan þeir voru blautir, en urðu liarðir sem grjót, jregar þeir höfðu
þornað. Svo virðist sem hríslurnar hafi þarna vaxið í mosa líkt og
birkihríslurnar, sem ennþá vaxa sunnan í nyrsta gíghólnum og á
víð og dreif í hrauninu. Þegar stofninn lagðist til jarðar undir
ofurþunga gosefnanna, pressaðist hann niður í mjúkan mosann og
liefur varðveitzt þar, en mosinn einangrað hann það vel frá hitanum,
að kolnun hefur ekki átt sér stað nema rétt þar sem hin heita gos-
möl lagðist beint oían á stofninn. Leifar af þessum forna birkiskógi
hef ég sent til aldursákvörðunar á rannsóknastofu liáskólans í Upp-
sölum, þar sem dr. Ingrid U. Olsson hefur gert á þeim C14 aldurs-
ákvörðun. Voru gerðar tvær ákvarðanir, eftir að efnið hafði fyrst
verið nteðhöndlað á mismunandi hátt. Útkoman varð þessi:
Sýni nr. U-2268 - 2370 ± 70 C14 ár
Sýni nr. U-2269 - 2100 ± 80 C14 ár
Hvort tveggja er talið frá árinu 1950. Með þeirri óvissu, sem við
þessar ákvarðanir loðir enn, má telja að síðara gosið í Óbrinnishólum
hafi því orðið um 650 árum f. Kr. Þar sem hér er um að ræða leifar