Samvinnan - 01.01.1944, Qupperneq 26

SAMVINNAN
1. HEFTI
JtoCBetmt ^ögrtasort:
Jafn eölileg barst sem óljúf mér
ein útvarpsfrétt petta kvöld,
er rýmt úr vegi meö valdi er
frá Vedersö kirkjunnar höld.
Þar höfuö Skírarans heimtir enn
sá Heródes svikamáls,
er sér ekkert ráö viö sannleikans menn
nema sax eöa skot í háls.
Og samkvœmt áœtlun einni gekk
sú útrýming, kalt og hljótt.
Þar rangsleitnin ennpá ósk sína fékk,
er oröin hans pögnuöu skjótt.
En gleymd munu naumast öll pau enn,
pótt ofbeldis skipi stjórn.
Nú hrífa pau fyrst pá liálfvolgu menn,
er hafa pau kostað fórn.
Hann einkenni Skírarans átti flest
og álíkt var pjóð hans stödd,
hann vakti yfir henni í voöanum mest
og varö hennar sterkasta rödd.
Jafn geiglaus viö ÞjóÖverjans prœlatök
sem polinn að brýna hennar dáð,
er hlífðarlaus sagði fram sannleikans rök
og svikarans fyrirleit náð.
En til pess var sannleikur sendur á jörö
aö segðist hann hverja stund,
er ofríki, hrœsni og eymd héldu vörð
um alla hans móðurgrund,
pví svívirðing fannst honum pögn um pað,
sem pandi út lyginnar völd,
og pess vegna er skráö nú með blóði hans blað
á bókfellið mikla í kvöld.
Þeim kúgurum pýzku var klerksins mál
sem kvalir á glóandi rist.
Þeir byssurnar skóku og brýndu stál,
er boöaði hann réttlœti — og Krist.
Þeir brugðu stingjum og hertu haft
og hótuðu dýflissunótt,
en óttuðust mest pó hans einstœða kraft,
sem afmá varö hljóðlega og fljótt.
Þá opnast — og jafnvel upp á gátt
fyrst augu hins hvarflandi manns,
er smánar meistarans sigrandi mátt,
en smjattar á oröum hans,
er óréttur heimtar sitt óskagjald,
að ofbeldisverk séu drýgð.
Þótt orö ráöi mætti, pau eiga fyrst vald,
ef eru pau fórnum vígð.
Þar sést að ei hæfir af hálmi visk
mót haröýögi porparans,
að flatmaga ei stoöar með flesk á disk
viö flœröarmál kúgarans.
Þótt dæmi hann, ógni og drepi um skeið,
slíkt dugar til lengdar ei hót,
að síðustu allt fer á eina leið:
hans eigið vopn snýst honum mót.
En petta er undriö við sannleikans sáð,
er sýnist pað dautt — og frá,
og ofbeldið hefur ósk sinni náð,
að uppreisn pess byrjar fyrst pá.
Er Norðurlönd frjóanga sigursins sjá
af sæöi hins einstœða klerks,
mun Þjóðverjans hroki hefndina sjá
af heimsku síns spilltasta verks.
Því hneyksli pessu er hefndin vis,
sem hita mun danskri storð.
í fegurö meiri og fylling rís
hiö fórnandi máttarorö.
Þá blóð hans ei runniö til einskis er,
pótt yrði pögguð hans rödd,
er harmandi pjóð upp herör sker,
sem hrelld er í nauðum stödd.
22