Samvinnan - 01.03.1950, Blaðsíða 25

Tvenns konar hveitiverð,
fyrir samvinnumálum, auk þess
sem þær vinna mikið menningar-
starf á fjölmörgum sviðum. Slíkt
starf Iilýtur að verða samvinnusam-
tökunum til heilla, og það hlýtur
jafnframt að vera markmið samtak-
anna að láta í té slíka þjónustu.
Skemmtileg nýung -
Gott húsráð
Allar húsmæður kannast við það,
hve stundum getur verið óþægilegt,
að hafa ekki þrjár hendur, þegar
hella á einhverju í gegnum síu ofan
í pott eða skál. Sem sé, eina til að
hella með, eina til að hræra með
og eina til að halda á síunni með.
Nú hafa vísindin og framleiðendur
búshluta bætt úr þessu, því að
komin er á markaðinn sía, sem er
þannig gerð, að henni er hægt að
smeygja á pottbarminn, og þar sit-
ur hún föst á meðan við hellum
með annarri hendinni og hrærum
með hinni. Þetta er engan veginn
merkilegt áhald né uppfinning, en
hlutur, sem húsmæður munu el-
laust fagna og gleðjast yfir hér engu
síður en annars staðar.
En meðan við eigum ekki kost á
sh'kum grip, getum við notazt við
það góða húsráð, að setja flatan
hníf eða eitthvað ámóta undir síu-
skaftið, svo að sían sitji. Að vísu
verður hún ekki mjög stöðug á
þennan hátt, en það getur þó kom-
ið sér vel á stundum, að þurfa ekki
að hrópa á aðstoð annarra, þótt við
þurfum að sía soð eða súpu.
-K
Merkur saumaklúbbur
í Reykjavík starfar merkilegur
saumaklúbbur, sem í eru 6 konur.
Konurnar skiptast á að hafa klúbb-
inn heima hjá sér, eins og gengur,
og hressa sig á heimabökuðum kök-
um og kaffi. En klúbburinn er
merkilegur fyrir það, að konurnar
rabba ekki saman á meðan þær
sauma. í stað þess kemur það alltaf
í hlut einnar í hverjum stað, að lesa
kafla úr íslendingasögum, meðan
hinar sauma og hlusta. Þannig hafa
þessar konur lokið við að lesa
Njálu og eru nú að lesa Egilssögu.
Með þessu móti hafa saumaklúbb-
ar margfalt gildi, því að lestur ís-
lendingasagna gefur þeim bók-
menntalegt gildi. Slíkur lestur
auðgar anda þeirra, er hlusta, og
stuðlar að málfegurð.
★
Sendiberra Bandarikjanna
í Danmörk
er kona, frú Eugenie Anderson.
Nýlega fór hún í kynnsiför til
nokkura kaupfélaga í Danmörk, til
þess að sjá samvinnuhreyfinguna að
starfi. Sendiherrann sagði um kynn
isför þessa, að sér hefði þótt sérstak
lega athyglisvert að sjá með eigin
augum hið persónulega samband í
milli kaupfélaganna og viðskipta-
mannanna, og kynnast því, hve
mikla áherzlu danska samvinnu-
hreyfingin leggur á menningarhlið
samvinnustarfsins.
„Kornmarkaðurinn er ekki sem stöðugast-
ur um þessar mundir,“ segir brezka blaðið
Economist nýlega. Getur það þess, að kana-
díska hveitið sé nú orðið allt að 10% lægra
en bandaríska hveitið, og séu þó dæmi til
þess að bandaríska hveitið hafi verið selt á
$ 1,50 skeppan, en það er lágmarkshveiti-
verðið samkvæmt alþjóðasamþykkt. Há-
markshveitiverðið, samkvæmt sömu sam-
þykkt, er $ 1,80 skeppan.
Blaðið getur þess ennfremur, að Astraliu-
hveiti hafi lækkað lítið eitt, enda þótt eftir-
spumin sé enn mikil eftir hveiti, sem ekki
þarf að greiðast í dollurum. í þessu sam-
bandi getur Economist þess, að ekki sé
ósennilegt, að tvenns konar hveitiverð geti
skapazt í heiminum, dollarahveitiverð ann-
ars vegar og hveitiverð þeirra þjóða, sem
ekki nota dollara, hins vegar.
„Það er alls ekki óhugsanlegt," segir blað-
ið, „að bandaríska og kanadíska hveitið
muni framvegis selt á lágmarksverði hveiti-
verðssamþykktarinnar, en t. d. franskt og
ástralskt hveiti verði selt á hámarksverði
samþykktarinnar." Skýringin á þessari skoð-
un blaðsins er sú, að þjóðirnar muni vilja
kaupa hveiti lítið eitt hærra verði, ef þær
þurfa ekki að greiða það með dollurum.
Vegna þessa neyðast dollarahvéitiframleið-
endur til að fara eins langt niður með hveiti-
verð sitt eins og alþjóðasamþykktirnar
leyfa, en sterlingþjóðirnar muni sennilega
geta selt sitt hveiti á hámarksverði hveiti-
samþykktarinnar.
*
Stöðug velmegun.
Hagfræði- og félagsdeild SÞ hefur að
undanförnu setið á rökstólum og rætt félags-
og efnahagsvandamál heimsins. Ráðstefnan
lýsti yfir þeirri sannfæringu sinni, að grund-
vallarskilyrðin fyrir friði í heiminum sé
áframhaldandi velmegun, uppræting at-
vinnuleysis og efnahagslegar framfarir um
heim allan.
Ráðstefnan mælti með þrem aðalleiðum
að þessu marki. Þær eru:
I. Næg atvinna fyrir alla skuli vera fastur
liður á stefnuskrá allra ríkisstjórna. Um leið
og atvinna fer að rýma skuli ríkisstjómin
taka það sem merki þess, að nú verði hún
að hefjast handa og gera sérstakar ráðstaf-
anir til þess að auka atvinnuna.
II. Stjórnimar skuli semja ýtarlega áætl-
un um fjármála- og peningastefnu ríkisins,
fjárfestingu og framleiðslu. Við samningu
slíkrar áætlunar skuli stjórnimar fyrst og
fremst hafa það í huga, að stuðla beri að
því, að kaupgeta neytendanna verði það
mikil, að næg atvinna skipst fyrir alla.
III. Samin skuli varaviðreisnaráætlun fyr-
ir hvert ríki, og komi hún til framkvæmda,
ef atvinnuleysi fer fram úr ákveðnu marki
þrjá mánuði í röð.
25