Samvinnan - 01.05.1952, Blaðsíða 23

Slys þau, sem orðið hafa á sauðun-
um, hafa slegið svo miklum óhug á
menn, að margir virðast telja það ó-
sæmilega meðferð að senda féð utan
og hafa enda kannske mest fyrir það
hneigzt frá „félaginu“. Álit mitt er,
að ef við höfum góða menn með fénu,
og skipip og útbúnaður þeirra er
vandað vel, þá líði fénu bærilega, og
það eigi oft verra heima hjá okkur, án
þess þó að við köllum, að því líði illa.
En útflutningurinn verður alltaf
áhættuspil, það geta einlægt orðið
slys fyrir óveður og ósjó; en sé allur
útbúnaður vandaður, hljóta þau að
verða sjaldgæf, það þykist ég vita af
eigin reynslu. — Ég hefi séð, hve vel
hirt fé helzt lengi frískt, þó ósjór sé.
Mesta meinið nú orðið er, hve skip-
in eru lítil, og um leið kraftlítil, því
að lítið skip og mikill gangkraftur
getur ekki farið saman á skipi, sem
ætlað er til siglinga á rúmsjó. Ef við
hefðum fé í stóra farma og fengjum
stór skip, sem væru viss að fara alla
leið á 4 dögum, nærri að segja hvern-
ig sem blési, þá myndi útflutningur-
inn ganga að óskum.
Eins og verzlunarhorfurnar eru,
hljótum við að halda áfram við út-
flutninginn, enda sé ég enga ástæðu
til þess að honum sé hætt. En allir
sannir kaupfélagsvinir þurfa að vinna
að því að útflutningsaðferðin sé bætt,
eins og menn hafa föng á og vit til.
25. Jan. 1904
Sigurður Jónsson
frá Helluvaði.
Til
aðalfundar K. Þ. að Grenjaðarstað.
Samvinnubyggingar...
(Frh. af bls. 10)
margvíslegt annað tréverk til í-
búðarhúsa. Er það byggingafélögun-
um hagur að eiga einn aðila í Reykja-
vík, sem þau geta snúið sér til um
hvers konar fyrirgreiðslu.
Samkvæmt upplýsingum, sem
Þórir Baldvinsson gaf í blaðagrein í
fyrra, taldi hann að vinda yrði bráð-
an bug að byggingu 1000 býla í land-
inu til þess að koma í veg fyrir, að
jarðir leggist í eyði. Ekki eru nýjar
skýrslur til um það, hvar skórinn
kreppir mest í þessum efnum í bæj-
um og kauptúnum, en þar er víða
sama ástandið.
Eins og sakir standa, eru mögu-
leikar félaganna til öflunar lánsfjár
litlir og eru því framkvæmdir þeirra
sjálfkrafa skornar niður. Virðist því
óþarft að kosta fjölmenna stofnun,
sem segir til um, hverjir megi byggja
og hverjir ekki. Sú þörf, sem áður
var fyrir slíka stofnun, er ekki leng-
ur til. Hins vegar hindrar stofnunin
félögin í framtíðar undirbúningi, þar
sem enginn veit fyrirfram, hvort
nokkur leyfi muni fást. Þeir, sem
leyfi fá til að byggja, verða svo að
byrja á hvaða tíma árs sem er, oft
sér til tjóns vegna ónógs undirbún-
ings.
Nú horfa margir til hinna svoköll-
uðu smáíbúðahúsa, sem allsherjar
lausnar á húsnæðiseklunni í landinu.
En það er ekki nema ein leið af
mörgum, sem fara verður til að
finna framtíðarlausn á þessum mál-
um fyrir þjóðina.
Áburðarverksmiðjan ...
(Frh. af bls. 17)
sendiherra Bandaríkjanna, hr. Law-
son, gat komið því við að koma hing-
að í dag ásamt herra Robert Brunn-
er. Sendiherrann hefur sýnt alveg sér-
stakan skilning á þessu áburðarverk-
smiðjumáli, og hefur það verið mjög
nnkils virði. Mér er minnisstætt, þeg-
ar sendiherrann kom, ásamt þáver-
andi Marshallstofnunarfulltrúa, hr.
Joseph Mendenhall, til ríkisstjórnar-
innar milli jóla og nýárs 1950, en ég
hafði verið kvaddur á þann fund.
Sendiherrann kom til þess að til-
kynna, að áætlanir um áburðarverk-
smiðjuna hefðu verið samþykktar til
framkvæmda af Marshallstofnuninni.
Allir viðstaddir voru glaðir, en ég
held þó, að sendiherrann og hr. Men-
denhall hafi fagnað málalokunum
engu síður en við Islendingar.
I huga mér minnist ég í dag margra
manna, erlendra og íslenzkra, sem
hafa hjálpað til að þessu mikla máli
er nú svo langt komið. Ekki sízt
minnist ég manna, sem voru hjálp-
samir og skilningsgóðir á þetta mál
og veittu því fyrirgreiðslu, þegar ég
á þrem ferðum mínum 1950 og 1951,
fyrst um Evrópulönd og síðar í
Bandaríkjunum, var að vinna að
framgangi málsins.
Erlendir menn í París og Washing-
ton og sendiherrar Islands á þessum
stöðum og starfsmenn sendiráðanna
eiga þakkir fyrir þeirra starf að því,
að góður árangur fékkst.
Þegar nú í dag þessar framkvæmd-
ir eru hafnar, vil ég biðja blessunar
yfir þetta fyrirtæki, sem nú er byrj-
að að skapa. Biðja um blessun, sem
gefi möguleika til að það verði sem
því er ætlað, — voldug lyftistöng
fyrir íslenzkan landbúnað, fyrir ís-
lenzkan þjóðarhag.
I dag er föstudagur fyrstur í sumri.
Áburðarverksmiðjan er fyrirtæki
sumarsins, gróðurins og vaxtarins.
Fyrirtæki, sem vill auka öryggi ís-
lendinga um það, að komandi sumur,
þessi stutti en dásamlegi tími birtu,
gróðurs og bjargar, verði þjóðinni
betri og giftudrýgri og þá um leið
gleðilegri sumur en þau gætu orðið
án áburðarverksmiðjunnar.
I von um að svo verði óska ég öll-
um gleðilegs sumars, og þakka þeim,
sem hingað komu.“
Sigfús Sigurhjartarson
látinn
Sigfús Sigurhjartarson, fyrrum al-
þingismaður, lézt í Reykjavík 15.
marz sl., nýlega fimmtugur að aldri.
Var hann fæddur og uppalinn á Urð-
um í Svarfaðardal, gekk í gagn-
fræðaskólann á Akureyri, mennta-
skólann í Reykjavík og lauk emb-
ættisprófi í guðfræði 1928. Um tutt-
ugu ára skeið hafði hann mikil af-
skipti af opinberum málum, varð
bæjarfulltrúi, alþingismaður og skip-
aði margar aðrar trúnaðarstöður.
Sigfús var um skeið kennari við
Samvinnuskólann og síðar tók hann
mikinn þátt í kaupfélagsstarfi í
Reykjavík, átti sæti í stjórn KRON
frá 1940 og var formaður þess frá
1945 til dauðadags.
23