Samvinnan - 01.08.1964, Síða 15

mína. Ég lofaði að kvænast þér
innan árs frá þeim degi;
manstu það ekki, Mallika?
Þennan dag fórum við, tvö ein,
til litla þorpsins fjarri hávaða
borgarinnar, og við sátum á
bakka niðandi lækjar og ég
sagði: „Mallika, við byrjum að
vinna á morgun; óskaðu mér
góðs gengis.“ Og þú kysstir mig
mjúklega og komst þétt uppað
mér.
Ég fór að vinna við ræktun-
ina mína. Fyrst var að útvega
hentuga geyma. Ég valdi
mjólkurflöskur, sem tóku hálf-
an pott. Ég sagði þér að ég
væri að byrja á ræktuninni,
gerði ég það ekki, Mallika? Þú
sagðir: „Farðu varlega, elskan.“
Ég fer alltaf varlega, alltaf,
alltaf ... Ég er mjög varkár.
Ég sagði prófessornum að ég
ætlaði að nota Czapek-Dox úr-
lausnina við ræktunina mína.
Hann spurði mig hverskonar
sýkla ég ætlaði að rækta. Ég
sagðist hafa valið mér bacillus
typhi — tegundina sem orsak-
ar taugaveiki, sjáið þér.
Hættulegur naggur, anginn
þessi — ég á við taugaveikis-
sýkilinn.
„Gott og vel“, sagði prófess-
orinn, en auðvitað yrði ég að
framkvæma nokkrar breyting-
ar á úrlausninni tilað hún
hentaði sýklunum. Ég gerði
breytingarnar.
Mallika, þeir segja að ég sé
óður ... en strákurinn, sem var
á lokaárinu í gerlafræði 1945
og elskaði þig svo mikið ... var
hann óður, elskan?
Ég? Óður? Fífl! Hvernig ætti
ég að geta sagt þessa sögu svo
skipulega ef ég væri óður ...
Mallika, febrúar var liðinn
nær lokum og ég dró þig stöð-
ugt nær mér. Neitaðu því ekki,
þú sagðir mér það sjálf. Manstu
þegar við ráðgerðum að fara
með bil til Nuwara Eliva og
völdum okkur leiðina gegnum
Kandy? En svo sagðirðu daginn
eftir: „Heyrðu elskan, mig
langar svo tilað hitta vinkonu
mína í Hatton. Getum við ekki
gert smávegis breytingu á
ferðaáætluninni og ...?“
Jú, prófessorinn sagði að
Czapek-Dox úrlausnin þyrfti
smávegis breytingar við tilað
hún hentaði sýklunum.
Dagleg störf í skólanum
kröfðust mikils af tíma mínum.
Ég varð hvað eftir annað að
fresta því að hefjast fyrir al-
vöru handa við ræktunina.
Þegar maður er einu sinni byrj-
aður, má maður ekki slá slöku
við einn einasta dag, einsog þér
vitið. Fresta giftingu okkar,
Mallika? Það hvarflaði aldrei
að mér, elskan. Það var ómögu-
legt að hugsa til þess. Til þess
varstu mér of hjartfólgin.
Þann seytjánda júní hófst ég
loks handa við ræktunina.
Hversvegna ég muni dagsetn-
inguna? Ég hef gott minni, fífl-
in ykkar. Sá seytjándi var dag-
inn eftir afmælisdag Malliku.
Ég sagði við sjálfan mig: Ég
Iæt afmælisdag Malliku líða
hjá og hefst svo handa.
Þú varst svo yndisleg í veizl-
unni þinni þá um kvöldið, elsk-
an. Heilafrumur mínar tóku lit
af dásamlega bleikrauða sarí-
anum þínum. Þessvegna er
heilinn í mér núna bleikrauð-
ur. Manstu eftir sarígjörðinni
sem ég gaf þér? Hún var gerð
í sama stíl og önnur, sem móðir
mín átti.
Ég sagði mömmu aldrei frá
þér, Mallika. Mamma, þú færð
ekki að lesa þetta.
Þann átjánda var ég kominn
vel áleiðis við verk mitt. Það
var komið að dauðhreinsun-
inni. Á geyminum, meðal ann-
ars. Dauðhreinsun með gufu
gefst vel.
Fullkomin dauðhreinsun —
sagði prófessorinn, viljir þú fá
hreina ræktun.
Fullkomin dauðhreinsun —
þvi stigi tókst mér einmitt að
ná.
Hvað koma dagleg störf mín
í skólanum málinu við? Ég var
talinn námsmaður í betra lagi.
Gamli prófessorinn var tregur
tilað viðurkenna það, en ég var
einn af þeim beztu í hans bekk,
einsog þið vitið. Gamli prófess-
orinn — sú slungna skepna!
Mallika, ég býst ekki við þú
munir allt sem ég las yfir þér
um hvernig á að rækta sýkla
— alls konar undirbúning,
dauðhreinsun og kælingu;
grundvöllun foreldrasýkils og
gróðursetning; meðgöngutíma,
uppskeru ... Ó! Hvernig þú
gazt hlegið að þessu vísinda-
rausi mínu ...
Hlátur þinn minnti mig alltaf
á uppáhaldslagið þitt... lagið
sem þú lékst alltaf svo vel, svo
unaðslega vel... líkt og smáar
öldur sem gjálfra við kinnung
bátsins, og tunglsljós, og þú og
ég í bátnum ... og svalur blær.
Svo verður kælingin að fara
fram. Varlega — vegna dauð-
hreinsunarinnar. Næst er það
svo gróðursetning foreldrasýk-
ilsins. Prófessorinn lofaði að
sjá mér fyrir foreldri og þann
þriðja júlí fór gróðursetningin
fram ... hönd mín skalf lítils
háttar ...
Mallika, hún skalf einsog þú
í örmum mínum þegar ég kyssti
þig að skilnaði þá um kvöldið.
Kvöldið sem við fórum á kín-
verska veitingahúsið og borð-
uðum núðlur. Þú varst alltaf
að reyna eitthvað nýtt, Mallika
...hvílík fjarstæða af þér að
nota matprjóna! Þú hefðir átt
að nota skeið, cinsog ég gerði.
Að hugsa sér hvernig blessaðir
Kínverjarnir tóku undir með
þér, þegar þú fórst að hlæja
að misheppnuðum tilraunum
þínum tilað borða að þeirra sið!
Þetta kvöld sagði ég þér
hvernig ég byggi litlu sýklana
mína til. Þú leizt ertnislega á
mig og sagðir: „Farðu varlega,
elskan."
Ég var varkár, en það varst
þú ekki. Því komst ég að í
ágúst.
Ó! Hversvegna gerðirðu það,
ástin mín, hversvegna?
í ágúst flutti ég dálítið af
ræktuninni minni yfir í nýja
flösku með dálítið breyttum
ræktunarstyrk tilað hreinsa sí-
una mína. Auðvitað hafði ég
flutt á milli fyrr, en án þess þá
að breyta styrknum.
Og í síðustu vikunni í ágúst
heyrði ég svo slæmu fréttirnar,
Mallika. Ég frétti um Siri. Ó!
Litla óþverrabikkjan þín, þú
hafðir þá verið tvöföld í roð-
inu, þreföld ... ég frétti um öll
þessi ævintýri þín ... Ég segi
ekki hvernig ... það gerðist
mjög skyndilega. Daður, daður,
miskunnarlaust og ruddalegt
daður...
Ég sem var þér svo trúr,
elsku Mallika. Hvað gastu séð
við Siri, eða Nihal... eða hina?
Ég var góður við þig. Ég elsk-
aði svo mikið.
Þá brotnaði flaskan mín;
aumingja blessaðir sýklarnir
mínir.
Þetta er stórhættulegt, bölv-
aður asninn þinn, dauðhreins-
aðu alltsaman, sagði prófessor-
inn... en ó! aumingja rækt-
unin mín. Nú var hún orðin
hrein, elskan ... hún var svo
hrein og sterk Mallika ... rækt-
unin. En þú daufheyrðist við
bænum mínum, Mallika .. dag-
inn sem ég heyrði það um þig.
Ég kom til þín og húðskammaði
þig... en þú hefðir átt að geta
fyrirgefið mér það, ástin mín.
Ég bað þig að koma aftur til
mín. Þú snerir við mér baki.
Hélztu að ég færi að elta þig,
gæran þín? Þann dag var ég
ævareiður við þig ... ég sagðist
ætla að drepa þig.
Maður verður að vera stað-
fastur, Mallika: staðfastur
einsog sýklarnir. Sjáðu bara
hve stöðuglega þeir aukast og
margfaldast.
Þú varst reið líka. Þú sagöir
að ef ég dræpi þig, yröi ég
sjálfur hengdur fyrir morð.
Morð, óþverradækjan þín?
Hefurðu aldrei heyrt talað um
hinn fullkomna glæp, eða
hvað?
Ó! Mallika, hve heitt ég elska
þig-
Ræktunin mín var aftur
komin á góðan rekspöl. Þessir
ágætu, dásamlegu sýklar, aldrei
brugðust þeir mér.
Fyrir hvað á ég nú að lifa,
ef ekki ykkur, sýklarnir mínir?
September. Mánuður sem
skiptir litlu fyrir mig, hvort
sem er.
Mallika, neitarðu enn að
koma til mín aftur? Gerðu það,
elskan, gerðu það ... Mér líður
svo illa. Auðvitað er ég asni.
Þessvegna kem ég aftur til þín.
Ég get gleymt Siri, ég get
gleymt Nihal, ég get gleymt
öllum hinum.
Get ég gleymt fortíðinni?
Mín fortíð ert þú, Mallika. Nú-
tíðin? Taugaveikisýklarnir; hjá
Framhald á bls. 25.
'-----------------------------------------------------
Höfundur þessarar sögu er Seylonbúi,
en eftir nafninu að dæma líklega af evrópskum
ættum. Hann byrjaði korn-
ungur að skrifa, og er sag-
an, sem hér birtist, fyrsta verk
hans, er athygli vakti. Hann er nú á fer-
tugsaldri. Sagan er mögnuð tjáning
ástríðu og haturs, sem hvorttveggja þrífst
jafnvel eins og annað í
gróðurríku hitabeltislandi.
SAMVINNAN 15