Samvinnan - 01.08.1964, Side 25

"I einaðist HB var kaupfélagið
V' í Esbjerg.
Með þessari sameininga
telja Danir sig vinna það, að
geta veitt ódýrari og betri
þjónustu. Verzlunarkostnað-
urinn minnkar að mun og
auðveldara er að koma við
nútíma tækni í stórinnkaup-
um, á skrifstofum, í flutn-
ingakerfinu og víðar. Stór-
búðirnar (vöruhús) leysa nú
smábúðirnar óðum af hólmi,
bæði í borgum og annars
staðar. Þar er vöruúrvalið
mest og þar þykir fólkinu
bezt að verzla. Þar verður til-
kostnaður minnstur í hönd-
unum á þjálfuðu og mennt-
uðu starfsfólki.
Viðtökur allar í Kaup-
mannahöfn voru með mikl-
um ágætum. Við nutum gest-
risni, bæði danska sam-
bandsins og kaupfélagsins og
var sýnd hin mesta vinátta
og hlýja, eins og að vísu alls
staðar, hvar sem komið var.
Vorið var hið fegursta í
„Borginni við Sundið" og
græni liturinn á trjám og
runnum ferskur og brosandi.
Ferðalangarnir kvöddu gest-
gjafana með hlýju þakklæti
og vinarhug.
Páll H. Jónsson.
Hatrið grær
Framhald af bls. 15.
þeim er ég svo nálægt dauðan-
um. Fyrir hvaff á ég aff lifa?
Affeins fáir þumlungar eru á
milli mín og flöskunnar, sem
inniheldur vini mína, sem á
miskunnsaman hátt gætu leyst
mig úr viffjum lífsins.
Auðvitaff prófessor, ég vinn
einsog hestur. Þér þurfiff ekki
aff gera svona mikiff veffur útaf
þessu. Prófessorinn sagði:
sinntu verki þínu þetur, þú ert
aff verffa þúinn með námiff —
sláffu ekki slöku viff í lokin.
Rétt er nú þaff, sýklarnir
mínir. Sláiff þiff ekki slöku viff,
dásamlesru gróandi verur.
Við lukum prófunum í nóv-
ember. Þú hefffir getaff staffið
bifr betur. sagði prófessorirm.
Auffvitaff hefffi ég getaff staffiff
mig betur. En þér þekktuff ekki
Mallikn. préfessor. Þér ættuff
n.ff bekkja hana. Hún er falleg.
nrófessor. Hún er einsog yndis-
iegt blóm Hún er gjöf ástar-
innar sjálfrar.
Ó! Sýklarnir mínir, sinnti ég
ykkur ekkert í gær? Viff höfum
veriff vinir lengi, þiff og ég.
Bráðum verffum við aff skilja.
Verff ég aff eyffileggja ykkur í
dag? Þiff hafiff kennt mér
margt og mikiff. Enda skal ég
gefa ykkur dálítinn gálgafrest.
Svo tortími ég ykkur.
Aldrei voruff þið illgjarnir,
sýklarnir mínir, einsog Mall-
ika. Já, hve oft elti hún mig
ckki í fylgd með einhverjum
Siri eða Nihal, bara tilaff nið-
urlægja mig. Það var sárt, Mall-
ika, að sjá þig í slíkum tilfell-
um. Einu sinni átti ég þig, og
ég var aldrei vondur viff þig.
Hversvegna skyldir þú vera
vond við mig, skítuga dækjan
þín? Ég drep þig, guff minn
góffur, ég drep þig.
Góffan daginn, sýklamir mín-
ir. Ykkur líffur bærilega, vona
ég!
Og þann átjánda desemþer
kom Mallika í heimsókn til mín.
Ég átti þá afmæli. Þú hefðir
getað sleppt því, elskan, tilað
valda mér ekki frekari sárs-
auka. Ég baff þig einsog hver
annar asni aff eyða deginum
meff mér. Þú játaðir. Þú játað-
ir, elskan, játaðir því hjartan-
lega. Kiukkan tíu um morgun-
inn sótti ég þig, og viff fórum
til uppáhaldsþorpsins okkar.
Hafðirffu gaman af ferðinni,
Mallika? Ég hafffi það ekki, því
þú varst svo hræðilega, hræði-
lega fjandsamleg.
Viff snæddum hádegisverff á
bakka niðandi lækjarins. Einu
sinni, fyrir mörgum mánuðum,
sagðirðu: „Farðu varlega, elsk-
an ,.Ég er alltaf varkár.
Við snerum til baka klukkan
fjögur eftir hádegi. En fyrst
drukkum viff te. Mallika var
stöffugt þyrst. Hún drakk úr
flösku af appelsíni, sem ég
hafffi meðferðis.
Nú verff ég aff skiljast viff
ykkur, sýklarnir mínir. Ég verff
SAMVINNAN 25