Andvari - 01.10.1959, Síða 9

ANDVAM
DR. SIGURGEIR SIGURÐSSON BISKUP
119
kalli fram til ársloka 1925, er þangað kom prestur. Ennfremur gegndi hann
um skeið aukaþjónustu í Ogurþingum 1924—25 og í Staðarprestakalli í Súg-
andafirði síðari liluta árs 1928. Veitingu lyrir ísafjarðarprestakalli hlaut hann
11. marz 1918 að afstaðinni glæsilegri kosningu. En prófastur Norður-ísafjarðar-
prófastsdæmis var hann skipaður frá 1. júní 1927.
Eg hygg, að óhætt megi fullyrða, að fáir prestar hafi gengið til starfa
í þjónustu kirkjunnar með meiri áhuga og dugnaði né einlægari löngun til
þess að vinna söfnuðum sínum gagn en hinn ungi prestur, Sigurgeir Sigurðs-
son. Bjartsýni hans á lífið og mennina, ást hans á fegurð og hreinleika, guðs-
traust hans og hin einlæga lotning fyrir Kristi og fagnaðarerindi hans, samfara
alúð hans og góðfýsi — allt þetta hlaut að hafa áhrif á söfnuði hans og alla
þá, sem kynntust honum, enda var hann elskaður og virtur jafnt af ungum
sem gömlum. Elann tók og verulegan þátt í félagslífi kaupstaðarins og gegndi
þar mörgum trúnaðarstörfum. Einkum lét hann sér þó annt um æskuna í
söfnuðum sínum og vann þar ómetanlegt starf til heilla og blessunar. Árið
eftir að hann var skipaður prófastur, gekkst hann, árið 1928, fyrir stofnun
Prestafélags Vestfjarða og var formaður þess frá upphafi og til ársloka 1938.
Gaf það félag út myndarlegt ársrit, er nefndist Lindin, og var hann ritstjóri
þess um skeið.
Á þessum árum fór hann tvær ferðir til útlanda til þess að kynnast
kirkjulífi erlendis og til framhaldsnáms. Árið 1928 dvaldi hann í Danmörku
og Þýzkalandi um þriggja mánaða skeið. Og veturinn 1937—1938 var hann
við nám í enskum háskólum í fjóra rnánuði og í Kaupmannahöfn í tvo mánuði.
Er ekki vafi á því, að í þessum ferðum hlaut hann ekki aðeins gagnlega
kynning á kirkjulífi og kristilegu starfi á meðal þessara þjóða, heldur varð
þetta honum einnig ágætur undirbúningur undir það veglega og ábyrgðan
mikla starf innan íslenzku kirkjunnar, er hann var kjörinn til skömmu síðar.
Um starfið á ísafirði segir hann í áðurnefndu æviágripi sínu meðal ann-
ars á þessa leið: „Söfnuðir mínir báru mig á höndum sér. Hygg eg, að þess
séu ekki mörg dæmi í þessu landi, að söfnuðirnir hafi gjört meira fyrir prest
sinn en þeir gjörðu fyrir mig. Enda varð mér starfið á meðal þeirra unaðslegra
en svo, að eg fái lýst því til hlítar. . . . Viðleitni mín var þökkuð fram yfir
það, er eg átti sldlið, og misstig mín og ófullkomleiki í starfinu umborinn og
fyrirgefinn. Það var mér mikil gifta að fá að starfa á meðal þeirra, og dvölin
og reynsla mín þar hafa verið mér hinn ágætasti skóli, er eg hefi átt í lífi
mínu . . .“
Hinn 13. ágúst 1938 var biskupi íslands, dr. tlieol. Jóni Helgasyni, veitt
lausn frá embætti frá 31. desemher þess árs að telja. Komu þá í fyrsta sinni