Andvari - 01.10.1959, Síða 14

124
SVKINN VÍKINGUR
ANDVARI
veturinn 1944 og ferðaðist þá um íslendingabyggðir í Bandaríkjunum og
Kanada um þriggja mánaða skeið. Fleiri ferðir fór liann vestur urn haf, og
má óhætt segja, að þær ferðir hafi orðið árangursríkar til enn aukinnar kynn-
ingar og menningartengsla á milli okkar og bræðra og systra handan hafsins.
Hann var kjörinn heiÖursverndari Hins evangelisk-lútherska kirkjufélags íslend-
inga í Vesturheimi og hefur biskup íslands verið það jafnan síðan. Idann
stuðlaði og að því, að skipzt var á prestum á rnilli kirkjudeildanna. Og þótt
það yrði ekki í stórum stíl, mun það eigi að síður hafa átt sinn þátt í því, að
styrkja sambandið á milli kirknanna og gera vináttu þeirra ennþá innilegri og
traustari.
í vesturför biskups 1944 var honum sýndur margskonar heiður, sem jafn-
framt sýndi vinarþelið til íslenzku þjóðkirkjunnar. Hann var kjörinn heiðurs-
doktor (Dr. of Flumanities) við háskólann í Norður-Dakota og ennfremur
heiðursdoktor í guðfræði við Wagnerháskólann í New York.
Samkvæmt lögum er biskup fslands forseti kirkjuráðs þjóðkirkjunnar og
honurn ber einnig að sjá um og veita forsæti hinni árlegu prestastefnu. Á
hvorum tveggja þessara vettvanga var hann umsvifamikill og fullur af eldmóði
og áhuga. í kirkjuráði átti hann frumkvæði að mörgu því, sem til heilla horfði
fyrir kirkju og kristni. Préstakallasjóðurinn, sem er í umsjá kirkjuráðs, efldist
nrjög á biskupstíð hans, og fyrir vikið var unnt að styðja ýnúskonar viðleitni
í kirkjumálum með nokkru fé árlega. Eitt af höfuð-áhugamálum hans var að
korna á fót myndarlegri byggingu í höfuðstaðnum, kirkjuhúsi, er verða skyldi
miðstöð kirkjulegs og kristilegs starfs í landinu. Safnaði hann allmiklu fé í
þessu skyni. En ekki auðnaðist honum þó að sjá þessa hugsjón sína rætast.
— Prestastefnan, sem áður hafði verið tiltölulega fámenn samkoma, varð undir
hans stjórn áhrifamikil og sterk. Þangað sótti árlega allur þorrinn af prestum
landsins og þar voru rædd af fjöri og stundum af nokkru kappi ýms mál
varðandi kirkjuna. Munu prestum seint gleymast hvatningarorð hans og dærna-
fár áhugi samfara ástúð og hlýju og glæsibrag, sem jafnan einkenndi frain-
komu hans á prestastefnum.
Þessi einkenni hans komu þó ekki síður í ljós á eftirlitsferðum hans um
landið. Á hinum tiltölulega stutta tíma, senr liann var hiskup, visiteraði hann
svo að segja alla söfnuði landsins og flutti guðsþjónustu og hvatningarorð í
hverri kirkju, sem hann kom til. Mun ekki ofrnælt, að í þessum ferðum hafi
hann aflað sér aðdáunar, ástar og virðingar safnaðanna og vakið og glætt áhuga
á kristindómsmálunum svo að segja í hvers manns brjósti. Plefur sá áhugi
síðan hirzt í verki á margvíslegan hátt. Söfnuðir og einstaklingar hafa sýnt
kirkjunni margháttaða velvild og ræktarseini, hæði í gjöfum góðra og fagurra