Andvari - 01.01.1932, Blaðsíða 55

Andvari
Heyþurkunarvél.
Það war Baldur heitinn Sveinsson, sem fyrstur manna
talaði um heyþurkunarvél, svo að ég heyrði, og sagði
greinilega frá gerð hennar og notkun. Það var árið 1926.
En síðar jhefir hann vakið máls á þessu efni í greinum
í Almanaki Þjóðvinafélagsins 1927 og 1928. Þó var þar
í raun og veru fyrst og fremst að ræða um vél, sem
ætluð var til þess sérstaklega að þurka sykurrófur í
stórum stíl, við sykurgerðir, en átti einnig meðal annars
að vera nothæf til þess að þurka með hey og þar á
meðal hið smágerða túngresi vort.
Vera má, að það sé engin nýung frá síðustu árum,
að menn hafi reynt að búa til vélar, sem gætu þurkað
jarðarafurðir, og þar á meðal hey, en mér er því miður,
ókunnugt um athafnir manna í þeirri grein, og get því
ekki skýrt frá sögu málsins, né látið í té þær upplýs-
ingar, sem ef til vill eru fengnar af reynslu þeirra manna,
sem við slíkt hafa fengizt. Verður hér því að eins, í
stuttu máli, skýrt frá einni þess háttar vél og það ein-
mitt þeirri, sem Baldur hafði fengið upplýsingar um.
Það er óþarft að rita hér langt mál um það, hvort
æskilegt eða gagnlegt væri fyrir oss íslendiuga að geta
þurkað heyfeng vorn með vélum. Helmingur landsmanna
i'íir á landbúnaði, svo sem kunnugt er og Iandbúnaður
vor byggist á grasrækt. Grasið verður að verka þannig,
að það, í fyrsta lagi, verði nothæft skepnufóður og, í
öðru lagi, að mögulegt sé að geyma það óskemmt allan