Andvari - 01.01.1932, Blaðsíða 31

Andvari
Athyglin.
27
væru fallegastir o. s. frv., þá fer hann ósjálfrátt að taka
eftir húsum, sem verða á vegi hans, þó að hann fari
Ieiðar sinnar í allt öðrum erindum og hafi verið að
hugsa um annað. Allt, sem snertir þetta framtíðarmark-
mið beinlínis eða óbeinlínis, á nú greiðari aðgang að
meðvitund hans en áður. Við þau markmið, sem vér
setjum oss, eru að jafnaði tengdar ríkar tilfinningar, og
markmið eða hugsjónir, sem þannig eru bundin við til-
finningar vorar, köllum vér áhugamál. Allt, sem snertir
áhugamál vor, dregur að sér athyglina. Viðkvæmustu
áhugamál flestra er allt það, sem snertir sjálfa þá og
stöðu þeirra í mannfélaginu, og hver maður hefir næm-
ara eyra fyrir sínu nafni en annara manna. Ef til vill
má ég segja lítið atvik úr lífi sjálfs mín. Eg hugsa
sjaldan um fötin mín. Þegar ég fæ mér ný föt, þá er
ég að vísu lengi að velja efnið og geng vel úr skugga
um það, hvort fötin fari sæmilega, en þegar það er
búið, hugsa ég aldrei framar um það, né heldur tek ég
að jafnaði eftir því, hvernig þeir menn eru búnir, sem
ég mæti á götunni. En einu sinni hefir þetta hent mig.
Eg var staddur í Róm. Það var í júlímánuði og mikill
hiti, yfir 30° C. Mér þóttu fötin, sem ég var í, of heit,
og sá, að ég varð að fá mér þynnri föt. Nú tímdi ég
ekki að fá mér góð föt hjá skraddara, en keypti í fata-
búð föt, sem mér virtust geta slarkað. Þau kostuðu að
eins 25 lírur — rúmar 18 kr. Einhvern veginn komst
sú hugmynd inn hjá mér, að þessi ódýru föt væru mér
ekki samboðin. Og nú varð breyting á mér. Hve nær
sem ég kom í námunda við spegil, fór ég að skoða
*nig í fötunum. Förunautur minn sagði við mig, hvernig
á því stæði, að ég væri allt i einu orðinn svo hégóm-
legur, hann hafði ekki tekið eftir því fyrr. Og þegar ég
Sekk á götunni, leit ég ósjálfrátt á hvern mann, til að