Spegillinn - 01.01.1954, Síða 7

Gleiíilegt nfár!
Ríkisstjórnin hefur þann sið að láta óska sér gletSilegs
nýárs í raóherrahústcSónum eina eftirmiddagsstund á nýárs-
dag, ár hvert. Ekki hafa samkomur þessar beinlínis verió
fjölsóttar, ehda er landinn tornœmur á — jafnvel illa —
dönsku. Þó er stjórnin svo artug að gefa einn gráan viö
þetta tœkifæri, og er í sjálfu sér vel til fundið, því að á
nýársdag eru mctrgir hálfrotaðir, jafnvel fínir menn, eftir
nœturvökurnar og kínverjasprengingarnar á gamlaárskvöld.
Að þessu sinni brá svo viö, að fleiri komu en boðnir —
þ.e. velkomnir — voru. Lesum vér m.a. í Alþýðublaðinu,
að ölteiti — sem blaðið hefur hvorugkyns, til þess að styggja
engan sérstakan — hafi verið með mesta móti í samkvœmi
þessu, og má lesa milli línanna, að fínu mönnunum liafi
þótt alveg nóg um.
ViS nánari yfirvegun sjáum vér ekkert við þetta að
athuga. í fyrsta lagi mun Bjarni þarna vera að gera smá-
yfirbót fyrir réttarbótina, sem á þessum degi átti ársafmœli,
og flestum er enn í fersku minni. I öðru lagi má láta sér
vel líka, að einhvér komi í svona samkvœmi af raunveru-
legri sannfœringu og innri þörf og ekki af eintómri yfir-
borðskurteisi og snobberíi, og rétt máturlegt, að verstu
snobbainir fái gœsaliúð einu sinni á árinu. í þriðja lagi
vitum vér ekki betur en rónarnir séu líka kjósendur og
beri þannig að sínum hluta ábyrgð á ríkisstjórninni, eins
og hún er á hverjum tíma skipuð, og slík ábyrgð er sannar-
lega ekki ofgreidd með nokkrum snöfsum. Þetta atriði virtist
að minnsta kosti rónunum sjálfum vera fullkomlega Ijóst,
enda skein út úr þeim ábyrgðartilfinningin, þótt þeir annars
yndu sér eins ög fiskar í vatni innan um höfðingjana.
Ennþá Ufum vér í lýðrœðisríki — guði sé lof.