Spegillinn - 01.03.1968, Side 10

10
SPEGILLINN
Ættjaröaróöur
(Ætlunin var að láta kvæðið í verðlaunasamkeppni háskólastúdenta
vegna fimmtugsafmælis frjáls og fullvalda Íslands, en skilafrestur
var útrunninn, þegar kvæðinu lauk).
Eitt er landið ægilegt
úti í grænu hafi,
frjálsum þjóðum þægilegt,
það er enginn vafi,
bæði langt og breitt og hátt,
bratt og ögrum skorið,
fólkið þar er feitt og kátt,
frjálst í heiminn borið.
Áður voru átök við
ís og frost og snjóa,
þjóðin engan þekkti frið,
þaut í holti tófa.
Vonlaust fólk á vondum skóim
velti sér í fleti,
breiddi ull og barðj lóm
barmafullt af leti.
Þá var ekkert útvarp til,
enginn hafði síma,
þjóðin lítinn þáði yl,
þaut í holti gríma,
ekkert skip og enginn bíll,
engin þota heldur,
dó út geirfugl, dróst upp fýll,
dó í hlóðum eldur.
Ávallt Iét þó eins og nú
ofan í sínar kistur
þjóðin sanna þökk og trú,
þaut í holti Kristur,
hvort sem eldgos yfir gekk
eða hafísfjandi
árum saman illur hékk
úti fyrir landi.