Stúdentablaðið - 01.11.1965, Qupperneq 13

STÚDENTABLAÐ
13
Háskólinn var stofnaður á aldarafmœli Jóns Sigurðssonar. Við hann hefur þjóðin tengt
margar sínar björtustu vonir. Hér er brjóstmynd Jóns í anddyri háskólans yfir dyrum hinna
glœsilegu húsakynna háskólabókasafnsins.
munaður Jóns voru vindlar á
kvöldin. Alltaf sama tegund,
keypt hjá sama kaupmanni. Af
reikningum Jóns virðist hann
hafa drukkið mikið te. Um
skemmtanir virðist hann hafa
haft gaman af söng og hljóð-
færaslætti, því hann hefur tíð-
um farið í óperuna.
Jón var viðmótsþýður mað-
ur jafnan, við hvern sem var,
hinn alúðlegasti í framkomu og
látlaus, en í samkvæmum er
því viðbrugðið, hver fagnaðar-
auki var af honum. Sæti hann
og væri að hugsa um eitthvað,
þá var eins og nokkurs konar
mók færðist yfir hann, en í við-
ræðum var hann hinn skemmti-
legasti maður og jafnaðarlega
skrafhreffinn, í samkvæmum
var hann allra manna glaðast-
ur og talaði þá einatt af fjöri,
sagði Eiríkur Briem.
Indriði Einarsson segir svo
frá: „Ef stúdent, sem var kunn-
ur forseta, mætti honum ein-
um á götunni, þá stakk forseti
oft hendinni undir arm honum,
sneri honum við og mælti:
„Þér hafið ekkert að gera, —
gangið þér með mér.“ Allir
þessir göngutúrar enduðu,
hvað mig snerti, á sama hátt.
Forseti tók mig inn á eitthvert
dýrasta kaffihúsið í Khöfn,
heimtaði listann yfir vínin, og
veitti stórt glas af portvíni,
sem var ekki hugsandi til að
drekka, nema það kostaði eina
krónu, bauð vindla, sem urðu
að vera á 25 aura upp að einni
krónu, til þess að það gæti
komið til mála að líta við þeim.
Fyrir utan kvaddi hann mig
með virktum, vonaði að sjá
mig næsta sunnudagskvöld —
heima hjá sér, setti hattinn
langt niður á hnakkann og
gekk létt og fjörlega heim á
leið“.
Jón var skartmaður mikill í
klæðaburði alla ævi, að höfð-
ingjahætti og að tízku þeirra
daga. Myndi hver tízkumaður
mátt við una þá reikninga, sem
Jón fékk frá klæðskera þeim,
er hann verzlaði við jafnan.
Jón var hið mesta glæsi-
menni og mun mjög hafa geng-
ið í augu kvenna í Khöfn á
yngri árum og var oft kallaður
„Den smukke Sívertsen“. Það
var því ekki að undra, að
heitmey Jóns uppi á íslandi
gerðist mjög óróleg, enda töldu
margir í Khöfn hann afhuga
því ráði. Svo var þó ekki og
kvæntist Jón Ingibjörgu frænd-
konu sinni Einarsdóttur eftir
fyrstu þingsetu sína 1845. Hafði
hún þá setið í festum á Islandi
í 12 ár.----
A þeirri stundu
eignaðist landið leiðtoga
9. dagur ágústmánaðar 1851
síðasti fundardagur Þjóðfund-
arins, var myrkur dagur í sjálf-
stæðisbaráttu þjóðarinnar. Á
þjóðfundinum eignuðust Islend-
ingar þó nýja von. Það var
prestssonurinn að vestan, fræði-
maðurinn frá Kaupmannahöfn.
Fundargerð 16. fundar þjóð-
fundarins birtist hér orðrétt á
eítir úr Tíðindum frá Þjóð-
fundi íslendinga. Á þessum
íundi gerðust sögulegustu at-
burðir sjálfstæðisbaráttunnar á
19. öldinni. Á þessum fundi var
Jón Sigurðsson stærstur í aug-
um þjóðar sinnar.
„Allir á fundi, Gjörðabók frá
síðasta fundi lesin og sam-
þykkt.
KONUNGSFULLTRÚI
(Trampe greifi): Einúngis eitt
af þeim málum, sem fundurinn
fékk til umræðu, er á enda
kljáð (þ.e. Frumvarp til laga
um ákvarðanir nokkrar, áhrær-
andi siglingar og verzlun á Is-
landi); hin tvö önnur: „Um
stöðu íslands í ríkinu“, og „Um
Þetta er með þekktari myndum af Jóni for-
seta og sýnir glöggt höfðinglegt fas og
klœðaburð.
kosningar til alþingis", eru enn
þá óbúin. Um hið síðar nefnda
mál er enn þá alls ekki komið
nefndarálit til fundarins, og
hvað hið fyr nefnda mál snert-
ir, þá eru að vísu 2 nefndar-
álit komin um það til fundar-
ins í fyrra dag; en álit meiri
hluta nefndarinnar er svo úr
garði gjört, að fundurinn ekki
heí'ur nokkra heimild til, að
taka það til umræðu, og máli
þessu gæti því ekki orðið frek-
ar framgengt, nema því að eins,
að því væri vísað aptur til
nefndarinnar til nýrri og lög-
legri meðferðar. Þessi tvö mál
eru þannig líkt á veg komin, og
þá ég lagði þau fyrir fundinn,
og lenging þingtímans um fáa
daga, gæti því ekki haft annan
áránagur en þann, að landið
fengi að bera enn þá fleiri út-
gjöld til einskis gagns, en þeg-
ar hvíla á því.
Til að baka landi þessu fleiri
óþarfaútgjöld, en orðið er, sé
ég alls ekki ástæðu, og mun ég
því, samkvæmt þeim myndug-
leika, sem vor allra- mildasti
konúngur hefur gefið mér til
þess, og sem ég hef lagt fyrir
fundinn, nú þegar enda fund
þennan.
OG LÝSI ÉG ÞÁ YFIR I
NAFNI KONUNGS. J. kandid.
SIGURÐSSON: Má ég biðja
mér hljóðs, til að forsvara að-
gjörðir nefndarinnar og þings-
ins? FORSETI: Nei. AÐ FUND-
INUM ER SLITIÐ.
J. kandíd. SIGURÐSSON:
Þá mótmæli ég þessari aðferð.
KONUN GSFULLTRÚI: (Um
leið og hann og forseti (Páll
amtmaður Melsteð) gengu burt
ú sætum sínum: Ég vona, að
þingmenn hafi heyrt, að ég hef
slitið fundinum í NAFNI KON-
IJNGS OG ÞJÓÐARINNAR
þessari aðferð, og ég áskil þing-
inu rétt til, að klaga til kon-
úngs vors yfir lögleysu þeirri,
sem hér er höfð í frammi.
Þá. risu upp þingmenn og
sögðu flestir í einu hljóði:
VIÐ MÓTMÆLUM ALLIR.
Á. meðan þessu fór fram,
þokuðust þeir, konúngsfulltrú-
inn og forseti, út úr þingsaln-
um; en er þeir voru komnir út,
kallaði einn þingmanna:
„Lengi lifi konúngur vor,
FRIÐREKUR HINN SJÖUNDI“
og tóku þingmenn undir í einu
hljóði.
Síðan var gengið af fundi“.
Orðrétt og stafrétt og með
leturbreytingum Tíðinda frá
Þjóðfundi íslendinga. Rvík
1851).
í andstöðu við samherjana
I einu máli lenti þó Jón Sig-
urðsson í andstöðu við sam-
herja sína á Alþingi, en átti
samstöðu með Trampe greifa
og dönsku stjórninni. Þetta lét
hann þó ekki ráða gerðum sín-
um, heldur fylgdi hann ótrauð-
ur fram sannfæringu sinni,
studdri þekkingu og framsýni.
I máli þessu vann hann líka
einn sinn stærsta sigur. Þetta