Fálkinn - 23.05.1931, Blaðsíða 7

3ÁLKINN
7
wmmm
/I
mm
. ■" '■■''''
'tM/t ■'■'
W^itf*** í«íÍÍ!4í<*í WfciWA 1“
# w' V^'Vi
...•V

|||pff$||
f. •' ; ■ wfN'' "
i'
» '. 0»'\'>,V'+ jf ®sS
| VV', v 4$$«,
'■■ ■•'.'■ -■■
Í
*•

k.'
/
,f
' ■ ■■■

'
t
^V?v“S'.V-W
■fc '
■"■■■ V.f''',
'
. .'
■ouwgjtaarui'Bí

Svertingjaríkið á Piparströndinni.
bundnu þjóÖfjelagi ekki siður en
hvitir menn. Fjelag það, sem
beitti sjer fyrir þessari rikisstofn-
un var stofnað í Washington
1816 og nefndist „Bústaðafjelag
Svertingja úr Bandaríkjunum“
og nýlendan i Líheriu er talin
stofnuð 25. apríl 1822. En 26.
júli 1847 var Libería lýst frjálst
og fullvalda ríki með lýðveldis-
stjórn. Stjórnarfyrirkomulagið
var i flestu sniðið eftir amerí-
kanskri fyrirmynd: í þinginu er
öldungadeild og fulltrúadeild og
forsetinn er kjörinn til fjögra ára
í senn. Sjálfstæð mynt er ekki til
i Líberíu, menn nota dollaraein-
inguna, en mest af peningum
þeim, sem í umferð eru eru í
landinu eru þó enskir.
Um hálf önnur miljón manna
eiga heima í Líberíu. Þar af eru
12.000 Svertingjar, sem eru af-
komendur þeirra, sem Ameriku-
menn gáfu frjálsa forðum og
fluttu til nýlendunnar. Um 40,-
000 kristnir Svertingjar eru i
landinu, en flestir eru múha-
meðstrúar eða heiðingjar. Lofts-
lagið þola svertingjar vel en hvít-
ir menn mjög illa. Eru því mjög
fáir hvítir menn í Líberíu og því
Skrifstofumaður í Monroviu. Svarta
hrokkna hárið er ágœtt til þess að
geyma í þvi penna og blijanta.
Kórdrengirnir í kirkju einni i Mon-
rovia að sgngja við messu.
Iljer gefur að lita voldugustu menn Líberíu: í miðjunni sjest forsetinn, sem heitir Mr. King og alt í
kringum hann ráðherrarnir. Svertinginn í lwíta einkennisbúningnum er hermdjaráðherra, og hefir æðstu
stjórn hersins, sem telur 5000 manns.
Það er tiltölulega fátítt, að
heimsblÖðin verji miklu rúmi til
þess að ræða málefni svertingja-
lýðveldisins Líberíu, en síðustu
mánuðina hefir brugðið allmjög
út frá venjunni. Og tilefnið er
engan veginn þeim Svertingjun-
unum til hróss, því að tilefnið til
alls þessa umtals er það, að al-
þjóðabandalaginu hafa borist
harðorðar kærur yfir þvi, að
þrælasala sje enn með fullu fjöri
þarna suður frá. Og þegar banda-
lagið fór að rannsaka máhð þá
kom það í ljós, að kærurnar voru
á góðum rökum bygðar og að
mansal er í fullu fjöri í Líberíu
enn þann dag í dag. Það eru
svertingjar sjálfir, sem hafa gert
sjer atvinnu að því, að græða fje
á samþegnum sínum með því að
selja þá öðrum í æfilanga ánauð.
— Stjórn lýðveldisins lofaði þeg-
ar í stað að ráða bót á þessu, að
en alþjóðabandalagið virðist ekki
bera fult traust til þess, að efnd-
ir verði á þeim loforðum, vegna
þess að fjöldinn allur af embætt-
ismönnum ríkisins er við þræla-
söluna riðinn og hefir drjúgar
tekjur af henni.
Líberia er á vesturströnd Af-
rílcu, Piparströndinni svoköll-
uðu, milli ensku nýlendunnar
Sierra Leona og frönsku nýlend-
unnar Efri-Guineu. Það var fyr-
ir frumkvæði Ameríkumanna, að
nýlenda þessi var stofnuð árið
1822 átti liún að verða einskonar
griðland frjálsra Svertingja og
með tilrauninni átti að sýna og
sanna1 alheimi það, sem margir
andmæltu þá, að Svertingjar
væru á þvi menningarstigi, að
þeir gætu sjálfir haldið uppi lög-
Hedlið í Liberíu búið nýtísku fatnaði og vopnum.
Einkum virðist liðsforinginn á mgndinni vera alveg
eins vel búinn og stjettarbræður hans í Evrópu og
Ameríku.
Ungar svertingjafrökenar eru mestu tildurdrósir og
hugsa mikið um aðhalda sjer til. Þegar þær koma i
búðirnar þurfa þœr að skoða mikið áður en þær
kaupa.