Fálkinn - 15.03.1961, Blaðsíða 5

SALT
J2st
?

að hraðskreiðasta járnbraut-
arlest í Evrópu er í Eng-
landi?
Með hraðskreiðustu lest-
inni er í þessu sambandi ekki
átt við þá lest, sem nær
mestum hraða, heldur þá,
sem ekur lengsta vegalengd
á skemmstum tíma. — Með
þennan mælikvarða í huga
borg, fellur frá hinum mörgu
eldstæðum borgarinnar, bæði
í heimahúsum og verksmiðj-
um, að meðaltali 30 tonn af
ösku á dag.
*
er hraðlestin „The Bristoli-
an“ í fyrsta sæti, þar sem
hún ekur 191 km. vegalengd
frá London til Bristol á að-
eins 100 mínútumm. Hraði
hennar er því 119 km. á klst.
að það fellur aska í tonna-
tali yfir stórborgimar á
hverjum degi?
Jafnvel í borg eins og
Kaupmannahöfn, sem vegna
legu sinnar við hafið og loft-
lagsins er álitin hreinleg

New York Times Maga-
zine sagði nýlega frá eftir-
farandi fólki, sem hafði af-
sakanir á reiðum höndum:
★ Lundúnabúa, sem dreg-
inn var fyrir lög og dóm og
spurður að því, hvað í ver-
öldinni hann meinti með því
að hafa hest í leiguherbergi
sínu. Svar: „Ég var svo ein-
mana“.
★ Ökuníðingi, sem spurð-
ur var, hvers vegna hann
hefði ekið með 140 km
hraða. Svar: „Ég er nýbú-
inn að þvo bílinn minn og
lá á að þurrka hann.
★ Sjúklingi, sem læknar
spurðu, hvað hefði komið
honum til að skjóta sig í
magann. Svar: „Ég varð að
gera eitthvað til að gleyma
bölvaðri tannpínunni.1
★ Bandaríkjamanni, sem
var að því spurður, hvers
vegna hann hefði kveikt í
húsinu sínu. Svar: „Mér
leiddist útsýnið úr stofu-
glugganum“.
★ Sextíu og þriggja ára
gömlum Vínarbúa, sem lög-
reglan spurði hvers vegna
hann hefði brotizt inn. Svar:
„Ég hef verið heiðarlegur
maður allt mitt líf, en um
daginn var dælt í mig blóði,
og það hlýtur að hafa verið
tekið úr einhverjum þorp-
ara.“
★
Það þótti nýlega í frásög-
ur færandi í Rio de Janeiro,
að snákur beit Francisco
nokkurn Feliciano, — sem
elti kvikindið uppi, hand-
samaði það og beit það til
bana.
★
★ Mesta ókurteisi, sem ég
þekki, er að grípa fram í
fyrir mönnum, sem eru að
tala.
Thomas Fuller.
/
1489 gifti sig í stjörnusaln-
um 1 Palazzo Borgia i Pari-
one í Rómaborg hin fagra
fimmtán ára gamla Giulia
Farnese. Brúðguminn var
jafngamall henni og af einni
tignustu aðalsætt í Róm. —
Rodrigo Bofgia kardínáli,
sem síðar varð Alexander
páfi VI, var sjálfur viðstadd-
ur hina hátíðlegu athöfn og
illar tungur þeirra tíma
sögðu, að það hefði ekki ver-
ið nein tilviljun. Hinn 58 ára
gamli kardínáli hætti ekki
fyrr en hann vann hug og
hjarta ungu stúlkunnar,
„hvaða ráð hann notaði til
þess að ná takmarki sínu, vit-
um við ekki,“ skrifar rithöf-
undur frá þessum tíma, „en
sennilega hafa auðævi hans
haft mest áhrif“. Tveimur
árum síðar var „Giulia la
bella“ orðin ráðskona hjá
kardínálanum og hélt áfram
að vera það eftir að hann
varð páfi. Allir aðilar virtust
sætta sig mætavel við þessi
málalok, meira að segja
tengdamóðir Giuliu, sem
notaði sér það óspart að
njóta virðingar og hafa áhrif
á páfann.
★
1833 andaðist Frakkinn René
Caillé, fyrsti hvíti maðurinn,
sem fór til Timbuktu og kom
þaðan lifandi aftur. Með því
að leggja á sig óskaplegt erf-
iði og þola margvíslegar
mannraunir náði hann tak-
marki sínu. Að launum hlaut
hann mikil verðlaun frá
franska landafræðifélaginu
og var gerður að heiðursfé-
laga þess. í hinni hættulegu
ferð sinni hafði hann þó tek-
ið sjúkdóm, sem dró hann til
bana, skömmu eftir að hann
komst heilu og höldnu úr
ferð sinni.