Fálkinn - 15.03.1961, Blaðsíða 11

1
jm ; J \\ Ý fjjljWt
1 r' \ s ■v w Wí. \ V M Z
— Fjú Haworth auðvitað, hana5 sem
ég ætla að segja þér frá.
Macfarlane var að því kominn að
segja:
— Ég hélt að það væri Esther Lawes,
sem þú ætlaðir að segja mér frá . . .
En hann þagði og Dickie hélt áfram:
— Það var eitthvað við hana, sem
var öðruvísi en hjá flestum. Hún sat við
hliðina á Lawes gamla og hlustaði al-
varleg í bragði og álút á það sem hann
sagði. Hún var með einhvers konar
slæðu um hálsinn. Hún var rifinn í
tvennt, held ég. Að minnsta kosti var
hún eins og eldtungur um hálsinn á
henni. Ég sagði við Rakelu:
— Hver er þessi stúlka þarna? Þessi
dökkhærða með rauðu slæðuna.
— Áttu við Alistair Haworth? Hún
er nú ekki dökkhærð, en hún er með
slæðu um hálsinn. Hún er falleg, finnst
þér það ekki? Óvenjulega falleg . ..
Og hún var vissulega falleg. Hár
hennar var unaðslegt: mjög ljóst 'og
gljáandi. Ég hefði getað svarið fyrir að
hún væri dökkhærð. Það er undarlegt
hvernig augu fólks geta villt manni sýn.
Að loknum snæðingi kynnti Rakel mig
fyrir henni og við gengum saman fram
og aftur um garðinn. Við töluðum um
endurholdgun.
— Það er kannski ekki beint efni við
þitt hæfi, er það?
— Jú, jú. Ég man að ég sagði henni,
að stundum kæmi það fyrir, að maður
hitti fólk, sem manni fyndist maður
hafa hitt áður, enda þótt maður hefði
aldrei séð það fyrr. Hún sagði: — Þú
meinar elskendur til dæmis, er það
ekki? Hún sagði þetta eitthvað svo und-
arlega, eiginlega hvort tveggja í senn
blíðlega og ákaft. Það minnti mig á eitt-
hvað, ég gat ekki munað hvað var. Við
héldum áfram að tala saman stundar-
korn, en þá kallaði Lawes gamli frá svöl-
unum, að Esther væri komin og vildi
gjarnan heilsa upp á mig. Ungfrú Ha-
worth lagði höndina á arm mér og
spurði: — Farið þér inn? ■— Já, svaraði
ég, við verðum það víst. En svo . .
svo . . .
— Hvað svo?
—- Ja, það hljómar heimskulega, en
ungfrú Haworth sagði: — Ef ég væri í
yðar sporum, mundi ég ekki fara þarna
inn. Þetta gerði mig hræddan, skilurðu,
þetta gerði mig mjög hræddan. Það var
þess vegna, sem ég sagði þér frá draum-
unum. Sjáðu til: Hún sagði þetta ná-
kvæmlega á sama hátt og Sígaunastúlk-
an, rólega, en eins og hún vissi eitthvað,
sem ég vissi ekki. Og þetta stóð ekkert
í sambandi við aðstæðumar þarna . .. ég
á við: Hún var falleg stúlka og vildi
gjarnan að ég gengi með sér um garð-
inn. Rödd hennar var bara svo hrygg.
Það var næstum eins og hún vissi hvað
mundi gerast. Ég geri ráð fyrir, að það
hafi verið ókurteisi af méi', en ég srteri
mér frá henni og gekk, nei, næstum.
hljóp upp að húsinu, — rétt eins og ég
yrði að komast í örugga höfn eins fljótt,
og ég gæti. Og það rann upp fyrir mér,
FALKINN 11