Fálkinn - 15.03.1961, Blaðsíða 9

#
Myndirnar eru allar teknar í hinni sérstæðu útilegu í
um 20 st. frosti, sem sagt er frá hér í greininni. Alls
tóku 'um 90 manns þátt í leiðangrinum og þar af 28
konur. Að vonum hafa konurnar sérstaklega vakið at-
hygli ljósmyndaranna, enda sýndu þær mikinn
dugnað og hreysti.
„utanhúss“ lokið og auk þess búið að grafa 20 snjóhús í
skaflana þarna uppi á hnúknum. Auk þess reistu tveir áhorf-
endur glæsilegt snjóhús handa fyrirliða hjálparsveita Rauða
krossins — Leif Hanoa majór.
-—- Stúlkurnar voru harðduglegar, sögðu allir leiðbeinend-
ur einum rómi. Allar þessar 28 konur lögðu fram sinn skerf
með íssög og skóflu að vopni. Það eru ákveðin handtök við
að búa til falleg snjóhús, — það uppgötvuðu þær. Það þýðir
ekkert að grafa í lausan snjó og það er óhemju erfitt að
saga í gegnum bláís. Snjórinn verður að vera þéttur og mátu-
lega harður, og dyrnar verða að vera í halla, þar sem skaf-
renningurinn hefur myndað kamb. Fyrst eru ytri göngin
grafin, sem eiga að vera eins og skjólgarður gegn vindinum.
Síðan er haldið beint inn h.u.b. 2 metra, og á sá gangur að
vera minnst 1.80 m á hæð, eða þannig að hægt sé að ganga
uppréttur. Þakið verður að vera eins jafnt og mögulegt er
— allar ójöfnur auka leka. Auk þess verður þakið að vera
svo sterkt, að fullorðinn maður geti staðið þar ofan á án þess
að það bresti. Ef þessu er ekki þannig varið, er nokkur hætta
á óþægilegum heimsóknum! — Á þessum tíma er ég annars
vön að fá mér miðdagslúr, sagði ein húsmóðirin og hallaði
sér fram á skófluna. Hún hafði skilið mann sinn og þrjú
börn á aldrinum 8 mánaða til 5 ára heima, til þess að geta
tekið þátt í námskeiðinu.
Miðdegisverður var matreiddur á sprittlömpum fyrir utan
snjóhúsin. -—• Kveikið aldrei ljós inni í snjóhúsunum, sagði
einn leiðbeinenda í aðvörunartón. — Byrji þakið að leka,
myndast þunnt íslag, sem hindrar greiðan aðgang súrefnis
í snjóhúsið, — þ. e. snjórinn hættir að anda.
Klukkan sex fóru fyrstu „útilegumennirnir“ að búa sig
undir nóttina. Það voru konur og má vera, að þær hafi lang-
að heim í hlýja bólið .sitt. Allir bjuggu sig undir nóttina
eftir öllum kúnstarinnar reglum. Öll vindheld föt voru nú
lögð til hliðar, — maður má ekki svitna, því að þá vaknar
maður ískaldur. Kuldastígvélin voru vandlega hreinsuð af
öllum snjó og lögð í botninn á svefnpokanum. Farið var í
þurra sokka og húfur dregnar vel niður fyrir eyru. (Það er
kórvilla, að liggja berfættur í snjóhúsi, sögðu leiðbeinendur
einum rómi). Dyrunum var nú lokað með snjóhellum, en
ekki þéttar en svo, að loft náði að streyma inn. Til öryggis
stungu sumir skíðastöfum sínum gegnum þakið, til þess að
geta stjórnað aðstreymi loftsins.
Klukkan 10 var komin á kyrrð á Örterhögda. 90 manns
sváfu eða reyndu að sofa. Meginhlutinn af þessu fólki var
undir snjónum, og dálítil skíma frá svæðinu gaf til kynna,
að þarna væri fólk. Fjórir félagar úr hjálparsveit Finse vildu
heldur sofa undir beru lofti. Þeir lögðu svefnpokana sína
bak við varnargarð úr snjó, og ekki bar á neinni hræðslu
við „Jónas“ meðal þeirra,. en hann var einmitt að hefja
aðgerðir á Örterhögda um þetta leyti. Hörkukarlarnir frá
Finse áttu að vera á vakt í snjóhúsahverfinu þá um nóttina
og vekja íbúana kl. 5 um morguninn. Þeir spáðu Því, að
ýmsir myndu sofa svo fast, að moka yrði ofan af þeim snjó-
húsinu til þess að vekja þá. Frh. á bls. 33
Klukkan sex fóru fyrstu útilegumennirnir að
búa sig undir nóttina. Það voru konur og vera
má, að þær hafi langað heim í hlýja bólið sitt
FALKiNN 9