Fálkinn - 14.06.1961, Síða 14

TVEIR UNGIR AKUREYRINGAR
— væri gaman að fara á varðskip
— Ætli Það ekki, eins og
annarsstaðar, svaraði Jón.
— Við ætlum að taka mynd
a£ þér, Jón.
— Það kemur ekki til mála.
— Þú kemst ekki upp með
moðreyk. Myndin verður
tekin.
— Jæja, ég ætla þá að taka
a£ mér húfuna.
Og svo tók Jón af sér húf-
una og henti henni upp á
vörustafla, og við sögðum Jóni
að hann væri bara helvíti
virðulegur, svona gráhærður,
og Jón sagði okkur að vera
fljótir að þessum fjanda, hann
mætti ekki vera að svona
stussi.
Og svo var hann þotinn að
næsta bíl, sem var að bakka
aö Esjunni, og það var eitt-
hvað óklárt og hávaði í körl-
unum.
Hinum megin við bryggjuna
lágu fiskiskipin Garðar og'
Gylfi og utar nýtt skip: Ólaf-
ur Magnússon, öll eign Valtýs
Þorsteinssonar útgerðarmanns.
Þeir voru með fleka, karl-
arnir á Garðari, milli skips og
bryggju, og voru að mála ut-
anborðs. Sumir voru um borð
og ræddu við Hreiðar Valtýs-
son. Þeir, sem voru að mála
á flekanum, voru Hörður Her-
mannsson og Kristján Larsen.
— Hvers vegna málið þið
ekki með rúllu? spurðum við.
— Iss, svoleiðis málning
dugar ekkert, svöruðu þeir.
Þeir mála með rúllu í Drátt-
arbrautinni og það fýkur af
á fyrstu vikunni.
■—- Þið væruð samt fljótari
með rúllunni.
— Það er ekkert spursmál
um þetta, það tollir betur á
að klína því svona.
— Haldið þið, að það verði
síld í sumar?
— Þeir urga eitthvað upp
með leitartækjunum.
-—- Eruð þið með leitartæki
á Garðari?
— Já, það eru tveir dýptar-
mælar, annar með leitartæki,
og svo á að setja það þriðja
í hann núna.
Næst fyrir utan Garðar, var
Ólafur Magnússon, nýkominn
af vertíð. Þetta er glæsilegt
skip og vel búið og fiskaði
frá áramótum 550 lestir af
þorski og 10 þús. tunnur af
síld. Karlarnir sögðu, að há-
setahlutur úr þessum afla yrði
eitthvað um 70 þús. krónur.
Yztur við innanverða
bryggjuna var lítill en mjög
fallegur bátur, sem var ný-
kominn til hafnar af hand-
færaveiðum.
Haukur Sigurðsson spókaði
sig á þilfarinu, og við héldum
að hann væri einn skipverja.
Svo reyndist þó ekki vera.
Hins vegar áttu tveir synir
hans bátinn, ásamt fleirum, og
annar þeirra var formaður á
'honum.
— Það er enginn fiskur í
firðinum í sumar. Loðnan hef-
ur alveg svikið okkur, og þá
er ekki að sökum að spyrja.
Ekki nokkur uggi. Við spurð-
um Hauk, hvort hann stund-
JÓN NÍELSSON í Kjarna
HÖRÐUR og KRISTJÁN
— penslun betri
aði sjóinn ennþá. Hann sagðist
eiga trillu, einn af hundrað
trillueigendum á Akureyri.
Haukur sagðist halda, að það
væri of heitt fyrir loðnuna í
Eyjafirðinum. Sjávarhitinn
væri með mesta móti. Svo
sagði hann frá afiabrögðum
fyrr og síðar, í Bakkaál og
fyrir utan Gásir hinar fornu,
en þar er oft gnægð silungs.
Við spurðum Hauk, hve lengi
hann hefði stundað sjóinn frá
Akureyri, og hann sagði það
eitthvað um 40 ár.
Það var hreyfing inni í
króknum og tvær trillur
komnar í gang. Við spurðum
í fáfræði okkar, hvort þessir
væru að fara á skak, en þetta
voru þá bátar frá niðursuðu- 4
verksmiðjunni, sem eru með
„nótabrúk“. Hvað er nú það?
„Jú, það er nokkurs konar
hringnót, sagði einhver á «
bryggjunni, og þarna fer sjálf-
ur nótabassinn í litla bátn-
um.“
Það kom sem sé í ljós, að
í litla bátnum voru leitartæki
til þess að finna síldina, og
nótabassinn, Sigurður Kristj-
ánsson, leiðbeindi mönnum
sínum við köstin eftir því sem
Astic-tækin sögðu til. Við
smelltum mynd af Sigurði og
trillunni um leið og hún
sveigði fyrir bryggjusporðinn
og tók stefnu út á Pollinn á
eftir hinum bátnum.
Sv. S.
★